De film Kom Niet Aan Mijn Kinderen is gebaseerd op het waargebeurde verhaal van Janneke Schoonhoven. In 2004 werden haar twee kinderen Ammar en Sara door haar ex-man meegenomen en tweeënhalf jaar vastgehouden in Syrië. Janneke zette haar emotionele verhaal op papier en het boek is nu verfilmd - lees ook de recensie van Ze.nl. De hoofdrollen in de film worden gespeeld door Cahit Ölmez, Karina Smulders en Thom Hoffman. Ze.nl had de kans om Thom te spreken, die de rol van Wouter Simons speelt: een adviseur die ervaring heeft met gestolen kinderen en Hanne (de rol van Janneke) begeleidt tijdens haar reis in Syrië.
Thom, hoe ben je in aanraking gekomen met deze film?
"Janneke heeft het boek Kom Niet Aan Mijn Kinderen naar me opgestuurd met een heel mooie boodschap erin. Ze had een droom hoe de film eruit moest komen te zien en daar paste een bepaald plaatje bij. En ze had mij in gedachte voor de rol van Wouter. Ik kon en vond het een heel interessant verhaal. We hebben niet eens audities gedaan. We zijn één keer gaan praten, er was gelijk een goede klik en kort daarna zijn we begonnen."
Kun je iets vertellen over jouw rol?
"De man die ik speel is een fictief figuur, zoals eigenlijk de hele film een selectie is van de gebeurtenissen van Janneke en haar kinderen. Het is niet de hele werkelijkheid. Dat kan ook niet in een film van 90 minuten; het is een filmische weergave. Mijn rol is misschien wel een combinatie van meerdere mensen die Janneke begeleid hebben, maar daarvan is één het belangrijkste geweest en dat is Johan. Deze man, die bij het ministerie werkt, heeft twee, drie jaar lang al zijn vrije tijd aan Janneke en haar kinderen besteed. Hij is zelfs meegegaan naar Syrië en heeft daar zijn vakantiegeld voor gebruikt. Ontzettend bijzonder, een reddende engel. Dat staat in het boek heel mooi beschreven, maar is in de film toch weer anders. Daarin hebben Hanne en Wouter meer conflicten, dat is mede om de emotie sterker op te wekken. Je komt bij hetzelfde wanhopige gevoel uit wat Janneke in werkelijkheid ook had. Mijn karakter is heel helder en duidelijk, daardoor haalt hij de emotie er een beetje af: geen gelul, zo doen we het."
Toen het drama rondom Janneke op het nieuws was, heb je het toen actief gevolgd?
"Natuurlijk heb ik het nieuws wel gezien, maar toch blijf je een beetje hangen in: 'Welk land was het ook al weer?' en 'Hoelang zaten ze daar nou?'. De media informeren hier eigenlijk ook heel slecht over. Janneke heeft dit onderwerp echt op de kaart gezet. Dat is wel een offer, want het kost haar veel emoties. Naar mijn mening zou er best wat meer politieke aandacht voor dit onderwerp mogen zijn, want het schijnt meer dan 150 keer per jaar geregistreerd te gebeuren. Dus nog niet eens ongeregistreerd... Politiek laat dit onderwerp een beetje liggen; Buitenlandse zaken zou daadkrachtiger kunnen optreden."
De film is opgenomen in Tunesië. Hoe vond je dat? Ervaar je opnames in het buitenland anders?
"Nee, ik heb in de loop der jaren heel veel in het buitenland gefilmd. Ik heb de NCRV-serie In Naam Der Koningin opgenomen in de Filippijnen en een vreselijk slechte Amerikaanse tv-serie in Marokko gedaan. Dat was een soort bijbelverhaal waarin ik een Romeinse generaal speelde, met zo'n plastic helm en een zwaard van rubber dat knakte als ik 'm te hard bewoog. Ik heb onder de gekste omstandigheden gedraaid. We konden de film niet opnemen in Syrië, dus het was een uitdaging om de beelden in Tunesië zo veel mogelijk op Syrië te laten lijken. Tunesië was heel gemakkelijk en open, zolang maar nergens vermeld werd dat het verhaal zich daar zou hebben afgespeeld. Een andere uitdaging was om de film op te nemen met een laag budget: het is geen Hollywood-productie."
En het feit dat dit een waargebeurd verhaal is, wat betekent dat voor jou?
"Ik houd echt van waargebeurde verhalen en ik heb meerdere malen in waargebeurde films/series gespeeld. Zwartboek is deels waargebeurd en ik heb Prins Claus gespeeld voor de koningin. Het spelen van werkelijk gebeurde verhalen is voor mij een interessante manier om meer te weten te komen over een onderwerp of persoon. Je vindt daardoor allerlei dingen uit die je niet in de kranten leest."
Je wordt beschouwd als een van de beste acteurs van Nederland. Wie vind jij zelf een groot Nederlands talent?
"Dat vind ik lastig om te zeggen, er zijn ontzettend veel goede acteurs in Nederland. Maar het is heel moeilijk om het echt te maken in een klein taalgebied. De horizon van acteurs in grotere landen is veel breder. Wij worden niet snel in het buitenland opgepikt. Je hebt veel langer nodig om in die piramide omhoog te klimmen. De mogelijkheid om je hier te ontwikkelen, is dus echt kleiner."
Naar wat voor soort films kijk jij zelf eigenlijk in je vrije tijd?
"Ik ben een echte filmgek; ik ben zowat filmprofessor aan het worden onderhand. Ik kijk steeds meer naar oude films uit de jaren '20 t/m '60. Wat er nu in de bioscoop draait vind ik lang niet even interessant; in oude films zit veel meer creativiteit. Cameratrucs die nu nog steeds worden gebruikt, maar zij zijn ermee begonnen. De eerste pioniers, dat zijn de echte knappe koppen van de film. Nu moeten we het doen met computereffecten en matige verhalen. 3D levert dan wel weer waanzinnige dingen op; Alice in Wonderland wil ik heel graag zien. Maarja, dan moet ik eerst een avond vrij hebben; ik speel avond aan avond. Als ik dan een avondje vrij ben, kijk ik liever thuis een dvd'tje op de bank."
Je bent ook regelmatig op het toneel te zien. Heb je een voorkeur: het toneel of het witte doek?
"Nee, alles wat ik doe is de moeite waard. Als je het niet de moeite waard vindt, moet je het ook niet doen. Sterker nog: alles is eigenlijk de moeite waard als je je ergens in verdiept. Ik doe niets 'erbij', maar ik ga er 100% voor."
Kom Niet Aan Mijn Kinderen is vanaf 6 mei te zien in de Nederlandse bioscopen.
