In Marians boek gaat hoofdpersoon Isabel op zoek naar de ware liefde. Tijdens deze zoektocht vindt en verliest ze deze en ineens ontdekt ze zichzelf. Het leven van Isabel staat in het teken van tegenstellingen. Het belooft een romantische, komische roman te zijn waarin de schrijfster laat zien dat liefde en angst heel slecht samengaan...
Is het eindresultaat zoals je had verwacht?
"Eigenlijk heb ik mezelf heel erg verrast, als ik eerlijk ben. Ik schrijf al heel lang voor mezelf, maar een boek schrijven is toch heel anders. Ik wist niet wat ik kon verwachten. Het is een behoorlijk grappig boek geworden en daar ben ik ontzettend blij mee. Elke keer denk ik weer: 'Verrek, heb ik dat bedacht?'"
Na jarenlang acteren ben je ineens gaan schrijven, maar 
waarom?
"Zoals gezegd schrijf ik al heel lang voor mezelf: op mijn achtste schreef ik al een biografie over Madame Curie en vanaf mijn tiende hou ik een dagboek bij. Het is voor mij een natuurlijke manier om te communiceren. Ik wilde op een gegeven moment een 'pauze' nemen en even niet nadenken over het leven. Het was niet de bedoeling om een boek te gaan schrijven. Ik begon met aantekeningen noteren en voordat ik het wist was ik bezig aan een boek. Al moet ik wel zeggen dat ik deels ben aangemoedigd door een vriend."
Waarom heb je niet gekozen voor een thriller?
"Nou ja, misschien dat zoiets nog komt, maar ik had zin in een leuk, opbeurend verhaal. Een verhaal waar je uiteindelijk blij van wordt, hoop ik. Ik had geen zin in drama, dat is er al genoeg op de wereld. Ik wil wel blijven schrijven in ieder geval. Ik ben al aantekeningen aan het maken voor een volgend boek. Ook de uitgever heeft al laten blijken dat hij dat wil. Waarschijnlijk wordt het volgende boek ook weer een liefdesroman."
Is het boek gebaseerd op je dagelijks leven?
"Ik heb veel inspiratie gehaald uit de mensen en de gebeurtenissen om mij heen. Toch heb ik veel meer verzonnen dan ik dacht. Voordat ik hieraan begon, dacht ik altijd dat ik geen fantasie had, dat ik alleen autobiografisch kon schrijven. Uiteindelijk ben ik toch weer verbaasd."
En kun je jezelf goed identificeren met de hoofdpersoon?
"Ja, behoorlijk. Ik ben de hoofdpersoon niet, het is eerder een deel van mij dat ik heb uitvergroot."
In het boek gaat Isabel op zoek naar de ware liefde. Hoe zit het met jouw eigen liefdesleven?
"Ik ben niet op zoek naar de ware liefde, totaal niet. Op het moment ben ik na een lange relatie alweer drie jaar alleen en daar geniet ik enorm van. Er ligt zo'n druk op het feit dat je een relatie moet hebben, want anders vindt men je mislukt. Ik verzet mezelf daartegen, het is namelijk niet waar. Een relatie lost je problemen niet op. Ik merk dat het goed voor me is om alleen te zijn en gelukkig te kunnen zijn met mezelf. Ik sta wel open voor een relatie, maar ben niet op zoek. Er bieden zich wel eens geïnteresseerden aan en voorheen zou ik daar misschien wel op ingaan, maar nu niet. Misschien dat ik hier over een tijdje weer anders over denk, maar op het moment is het een heel bewuste keuze van mij."
Je boek gaat ook over onzekerheid, de angst om tegen te vallen. Baseer je dit op je eigen gevoelens?
"Ik ben in één ding erg ambitieus geweest in mijn leven, meer dan in wat dan ook, en dat is dat ik niet bang wil zijn. Ik wilde niet leven in angst, maar ik was wel vrij angstig. Vaak bouw je angsten op die niet reëel zijn. Zeker als we het hebben over vrouwen: de hele industrie is gebouwd rondom hun onzekerheid. Het wordt ons ook een beetje aangepraat of aangeleerd om onzeker te zijn. Niet bang zijn en van jezelf houden, dat is ook aan te leren. Als je tegen jezelf zegt dat je leuk bent en er goed uit ziet, dan zorgen je hersenen ook voor een fijn gevoel. Eigenlijk zijn je hersenen een computer die je zelf kunt sturen. Er wordt ons zo geleerd om op onze fouten te letten, waardoor we soms vergeten te kijken naar de dingen die al heel erg leuk en goed aan ons zijn. Eigenlijk moet je jezelf complimentjes geven. Er zijn altijd wel dingen die je heel goed doet op een dag. Het levert je heel veel op als je jezelf gaat waarderen, en dit niet laat afhangen van anderen. We zijn er heel goed in om onszelf op ons kop te geven, maar onszelf waarderen doen we niet. Ga gewoon liefdevoller met jezelf om."
Even kort door de bocht: toneel of voor de camera?
"Dan kies ik toch echt voor de camera."
Hoofdrol of bijrol?
Lachend: "Dan ga ik natuurlijk voor de hoofdrol."
Schrijven of acteren?
"Ik kies nu voor schrijven, omdat dat nieuw voor me is."
Favoriet personage?
"Een emotioneel gelaagde rol."
Tips van Marian Mudder voor Ze.nl om te leren positief te zijn over jezelf:
Hou een complimentenboekje bij. Aan het einde van elke dag maak je een lijstje van vijf of tien dingen die je goed hebt gedaan. Dit kunnen de kleinste dingetjes zijn. Waar het om gaat, is dat je jezelf leert daar naar te kijken.
Kijk naar hoe onaardig je tegen jezelf bent. Als je daarop gaat letten, dan wordt het je duidelijk hoe je met jezelf omgaat. Vervolgens kun je daar ook bewust veranderingen in aanbrengen en weer goed voor jezelf zijn en goed voor jezelf zorgen. Je moet voor jezelf zorgen op de manier waarop je door je geliefde 
behandeld wilt worden.
Schrijf dagelijks vijf dingen op waar je dankbaar voor bent. Van dankbaarheid word je ontzettend blij. Dat is ook iets dat je kan oefenen. Op een gegeven moment ga je dat soort dingen steeds meer waarderen.
Onthoud dat niet iedereen jou leuk kan vinden. Het is zo'n verspilde moeite om iedereen tevreden te stellen. Het allerbelangrijkste is dat je jezelf bent, en dan zijn er mensen die jou leuk vinden en die jou niet leuk vinden. Als jij blij bent met jezelf, dan interesseert het je niet veel meer wat anderen van jou denken.
Geluksblind
Marian Mudder
ISBN: 9022995739
Prijs: 17,95
Uitgeverij: A.W. Bruna
