De grootste familie van Nederland

Als de woorden 'joden!' of 'kakkerlakken!' door de ruimte vliegen, weet ik al hoe laat het is. Ik kan me dan het beste maar gewoon terugtrekken uit de mannengroep en wachten tot het gespreksonderwerp verandert. Voor degene die niet dagelijks deze scheldpartij aan hoeft te horen: het voetbalstadion van Ajax lag voorheen vlakbij een jodenbuurt, waar alle voetbalsupporters met de trein doorheen moesten. Hierdoor ontstond het beeld dat Ajax een jodenclub was. Daarnaast had de Amsterdamse club ook meer joodse fans vergeleken met andere voetbalverenigingen en bestaat het bestuur en een aantal spelers uit joden (voor de mannenaanbidders onder ons, lees: Daniël de Ridder). Ik vraag me af of die knullen dat eigenlijk weten. Maar ik zal het ze niet vragen, anders verpest ik de sfeerbeschrijving van die "schit-te-ren-de voorzet van Suarez".

Het verbaast mij iedere keer weer hoe snel mannen als dikke vrienden staan te praten wanneer het over voetbal gaat. Allebei voor Ajax of PSV schept blijkbaar een band. Iedere keer probeer ik me actief in hun gesprek te storten, waar ik ook weer net zo hard uitgestoten word met mijn gebrekkige voetbalkennis. Geforceerd probeer ik een aantal universele onderwerpen voor vrouwen te bedenken die snel een band scheppen. Waarvan worden vrouwen nou helemaal lyrisch? Waarbij kiezen wij nou een kant? En kun je onder alle vrouwen er altijd wel een paar vinden die voor dezelfde partij/persoon zijn als jij, waarmee je vervolgens hard kunt lachen of schelden op mislukte acties. Op dit moment kom ik niet verder dan Idols of een soortgelijk programma. Maar dit vind ik zo treurig dat ik stop met proberen om andere voorbeelden te bedenken. Daarbij verdwijnt dit programma na verloop van tijd toch weer van de buis en is het gespreksonderwerp over.

Je zou nu denken dat ik misschien een voetbalhater ben, maar het tegendeel is waar. Ik ben twee maanden geleden zelfs op vrouwenvoetbal gegaan. Misschien zijn er hier ook wel gespreksonderwerpen te ontdekken waarin de saamhorigheid als kool groeit, bij de ontdekking eenzelfde passie te hebben. Het zou toch kunnen dat bij voetbal een bepaalde behoefte wordt opgeroepen, die inhoudt dat men zo snel mogelijk een familiegevoel wilt creëren. Maar helaas, Ajax en PSV worden niet besproken in de meidenkleedkamer. Wilde uitgaansverhalen en studiefrustraties komen meer aan bod. Het enige dat ik kan bedenken waar ons team snel hecht van wordt is het gezamenlijk douchen. Nou ben ik toch benieuwd hoe het er aan toe gaat in een mannenkleedkamer voor en na het voetbal. Is dat de plek waar deze saamhorigheid gekweekt en gevoed wordt? Hier een kijkje nemen lijkt mij de enige oplossing. Zucht, misschien kom ik het wel nooit te weten...