Sterrenschrijfsel: Patrick Kicken
|
Oke. Ik had dus om wat voor reden dan ook (je hoofd verzint er altijd wel een) een beetje een pesthumeur vandaag. Niet zo'n zin om naar de radio te rijden, ondanks onze top luistercijfers en dus top sfeer. Niet zo'n zin om radio te maken, ondanks dat dat toch een van de leukste dingen is om te doen. Niet eens zo'n zin om te eten, terwijl ik daar altijd wel voor te porren ben. Ik dacht: laat ik na de uitzending even langsrijden bij mijn goede vriendin Yvonne, die net als ik druk bezig is met een spirituele zoektocht en daar zelfs haar (homeopatische) praktijk van gemaakt heeft. We zaten zoals gewoonlijk weer es te praten over het leven, Eckhart Tolle, Neale Donald Walsch en alle andere spirituele figuren die hun goedbedoelde adviezen en aanwijzingen op je afvuren in boeken en op dvd's, die ik in de tussentijd zo'n beetje allemaal bekeken heb. Dan rijst toch steeds weer de vraag: "We weten en begrijpen het allemaal wel wat ze zeggen, maar waarom passen we het niet toe?" Het mooie van deze avond/nacht is dat ik eindelijk het idee heb dat het inzicht en goeie advies wat ik altijd aan anderen vertel, eindelijk bij mijzelf begint door te dringen. Wat is dat dan, hoor ik je denken... Nou iets heel simpels. Als je dit, net als ik vannacht, volledig tot je door laat dringen en er ook niet meer vanaf wijkt, dan heb je een fantastisch leven.. JE HEBT NIETS OF NIEMAND NODIG OM GELUKKIG TE ZIJN! De reden van bijna alle ongeluk en frustratie zit hem in je denken. Denken dat je niet zonder die baan, die persoon, dat huis, die situatie of die aandelen kan. Denken dat het anders moet. Wat veel mensen doen, waaronder ook ik jarenlang, is van jezelf (proberen te) houden door een ander heen. Begrijp je dat? Je hoofd maakt een andere vorm ontzettend belangrijk en vertelt je keer op keer dat je pas gelukkig bent/kunt zijn als je die andere vorm hebt. Of dat nou een geliefde, een baan, een dikke bankrekening of een dure auto is; je mag pas gelukkig zijn als... Terwijl geluk niets anders is dan... wat je in essentie zelf bent! De zoektocht naar geluk is een illusie. Je bent geluk. Je bent liefde. Je bent vrolijkheid. Je bent enthousiasme. Je bent creativiteit. Het zit allemaal in je, alleen als je het voelt is je EGO er als de kippen bij om te roepen dat het door wie of w Het EGO houdt zichzelf in stand door je doen te geloven dat je afhankelijk bent van een vorm of een persoon om gelukkig te kunnen zijn. Terwijl die afhankelijkheid juist het tegenovergesteld veroorzaakt: ONgeluk! Wat is dan dé manier om gelukkig te zijn? Goeie vraag waar iedereen op deze planeet mee stoeit, behalve dieren en mensen die bevrijd zijn van hun denken. Helaas leven we in een maatschappij die het denken constant stimuleert en je ook constant, door middel van allerlei commercials maar ook nieuwsrubrieken, probeert te doen geloven dat je wél vanalles nodig hebt om gelukkig te zijn, of dat je je vooral zorgen moet maken om vanalles. Want het zou wel eens goed mis kunnen gaan, kijk maar naar daar in de wereld, daar gaat het ook mis. Het is voor mij echt het inzicht van de eeuw: de zoektocht naar je echte ik (geluk, liefde, compassie, wijsheid, creativiteit) is het ontwaken uit de droom van het denken. De illusie die je hoofd in de loop der tijd gecreeërd heeft, met een aantal voorwaarden voor gelukkig zijn. Met andere woorden: je kan pas jezelf zijn als... dit, dat, zus en zo. Als ook maar iets van deze woorden (geen idee waar dit midden in de nacht vandaan komt) iets bij je raakt van binnen, dan weet je dat het wel eens heel erg waar kon zijn. Ik probeer je trouwens niet te overtuigen van dit inzicht, het is eerder een soort van enthousiasme om het met je te delen en je te laten zien dat het anders kan. Moeten we dan als monniken leven en ons ontdoen van alle vormen en relaties in ons leven? Dat lijkt me wel heel resoluut, maar op zich een manier om je te ontdoen van alle ingemetselde denkpatronen. En dus bij je ware esssentie te komen. Ik denk dat het inzien van het feit dat je niets of niemand nodig hebt om gelukkig te zijn al heel bevrijdend kan werken. Ik ga dit dan ook her en der in mijn huis even ophangen om me er constant aan te herinneren. Want 34 jaar geconditioneerd denken heb je er natuurlijk niet zomaar uit in één nacht. Alhoewel, het is het probe Ongelofelijk wat er trouwens voor een levendigheid zit in alles wat je ziet en aanraakt als je "ontwaakt" uit je denken. Fantastisch. Het is alsof de verdoving is uitgewerkt, alsof je ineens weer helder kunt zien, alles en iedereen heeft een intensiteit waar je normaal gesproken alleen maar bij het slikken van hele gemene drugs mee in aanraking komt (heb ik van horen zeggen... haha). Die roze wolk van verliefdheid, maar dan zonder obsessief met een ander bezig te zijn. Dus: gooi weg die oude denkpatronen, alle rollen en vormen waar je jezelf steeds maar weer in verliest en realiseer je één ding: JE LEEFT! Dat alleen al is genoeg om je zielsgelukkig te maken. Welterusten/Goedemorgen, Eerste twee foto's: (c) Daniel J. Ashes & Angel Mulder |
atdanook komt en dat dus nodig hebt. 
ren waard natuurlijk.