Sterrenschrijfsel: Dries
Nadat ons plan om de film I Love Dries in Ahoy in première te laten gaan niet doorging, is er nogal wat geschreven en gezegd over mijn debuut op het witte doek. Persoonlijk had ik dat ook wel verwacht, want toen ik het script las, wist ik al dat er veel kritiek zou komen. Het is natuurlijk ook een krankzinnig verhaal: ik word ontvoerd door twee fans waarvan de mannelijke helft onvruchtbaar is en het stel wil een baby van hun idool. Bij de eerste bespreking met regisseur Tom Six in het Apollo-hotel, zat ik om mij heen te kijken waar de verborgen camera's hingen, maar na een paar minuten begreep ik dat hij serieus een film wilde maken met mij in de hoofdrol. Dat we heel wat hebben afgelachen tijdens de opnames zal je bij het zien van deze tachtig minuten durende komedie wel duidelijk worden. De première in het Van der Valk Hotel De Witte Bergen was uniek, de pers was massaal aanwezig en toen ik uit de achterbak van de auto kroop, waarin ik ook in de film ontvoerd was, voelde ik mij voor even een ware filmster! Omdat ik 1 januari a.s. 50 jaar word dient een volgend project zich al weer aan: een boek over mijn leven, waarin ik de beeldvorming die er de afgelopen jaren over mij is ontstaan wat zal proberen om te buigen. In mijn boek zal niets onbesproken blijven en juist omdat er in mijn leven veel pieken en dalen aanwezig zijn, denk ik dat het interessant is om te lezen hoe ik al jarenlang strijd om de absolute top te halen in mijn vak. 2008 was in een aantal opzichten een rampjaar: binnen 5 weken verloor ik mijn beide ouders, het concert in Ahoy ging niet door en mijn huwelijk lijkt zijn langste tijd te hebben gehad. Ik heb met mijn vrouw Lucienne afgesproken dat wij een soort co-ouderschap hebben, maar dan onder één dak. Dat is makkelijk gezegd, maar valt soms niet mee en het voelt ook heel vreemd aan. Bij ons thuis is het constant een komen en gaan, mijn oudste zoon voetbalt en doet aan kickboksen en mijn jongste zoon zit op ijshockey bij de Amstel Tigers. Lucienne en ik brengen hun dus 6 keer per week naar hun sportclub, daarnaast treed ik veel op in het land en werkt Lucienne drie dagen in de horeca. Dus de momenten dat wij alle vier thuis zijn, zijn zeldzaam. Ik kijk uit naar 2009, een jaar waarin ik niet alleen 50 word maar waarin ik ook mijn 25-jarig artiestenjubileum vier. Graag zou ik dit met een concert in Carré willen vieren en deze week starten de besprekingen hierover. Ik wens iedereen hele fijne feestdagen toe en wil je op de hoogte blijven van al mijn activiteiten, kijk dan op www.driesroelvink.nl. Lieve groet, |