Omvangrijk
... tot het zich op je 29ste, na twee zwangerschappen, ongeveer tot een cup FF senior heeft vermeerderd. Lamenteer je dat je sinds het einde van de borstvoeding, verdoemd bent tot twee inhoudsloze theezakjes; wanneer je eenmaal door het leven gaat als een kameel, alias het voortdurend meetorsen van een set waterbulten, zul je er mogelijk al snel van terugkomen. Door de massa incasseer je spierpijn in je nek en schouders. Bandjes snijden je schouders als in twee stuks Tref je eindelijk een bikini met een gelijkwaardig broekje, dan heb je natuurlijk eerst stad en land afgelopen. En hoe voller je boezem, hoe leger je portemonnee. Immers, bikini's of lingerie in jouw afwijkende maten bij H&M kopen? Bij Hunkemöller? V&D? Vergeet het maar. C&A heeft de naam vermoedelijk te danken aan de maximale beha grootte dat het verkoopt. Welnee, je vertoeft urenlang in een bedompt pashokje alwaar zelfs de achttiende onooglijke beha je borsten eruit laten prangen als een overvolle prullenbak die nodig eens geleegd moet worden. Je tracht ze erin te persen, maar dat lukt je in geen geval. Dan ga je tegen beter weten in toch weer verder met spoorzoekertje spelen, maar je wordt gebombardeerd met legio 'push-up' gevallen. Echter, bij jou is het één en ál 'push-up'. Dan is het steevast kiezen tussen een leuke, óf een goedzittende beha. En omdat het laatste belangrijker is, kom je veelvuldig maar weer met zo'n pikante omadinges thuis. Je krijgt opbeurende opmerkingen naar je hoofd geslingerd wanneer je heel voorzichtig over een tietenreductie begint: "Je laat je toch niet in een gezond lichaam snijde De verbaasde blikken richting je voorkant, opmerkingen als: "Eet jij hormonen op je brood?" en "Trek toch eens een beha aan!" ben je meer dan zat, dus probeer je derhalve je vlezige, voluptueuze boezem zo delicaat en bescheiden mogelijk te laten lijken. Zodoende zijn minimizers en uitgestrekte jumpers met V-hals jouw levenslot, en is het dragen van witte kledij uit den boze. Je vraagt je af hoe ze er later uit zullen zien als je er nú niets aan laat doen. Ze loeren nog richting tafelhoogte, maar je mag God op je blote knieën bedanken dat ze er op je veertigste niet bij zullen hangen als een stel uitgerekte, halflege Afrikaanse patatzakken, starend richting je voeten, met ergens onderin nog een verdwaald kloddertje vet. Sporten? Met gymles zullen Mrs. X. en Mr. L. als twee basketballen op en neer kets Uiteraard zijn er mensen die jou maar wat graag hun ongevraagde 'adviezen' willen overhandigen, wanneer je wederom over een operatie begint: "Je krijgt wel littekens, hoor" (Nee! Je méént het). Zulke raadgevingen krijg je alleen van mensen die zulke memmen niet hebben. Wat kan jou dat nou bommen - het verbergen van die paar littekens is peanuts ten opzichte van het optisch verminderen van kolossale... nou ja, tieten dus. Dan besluit je de knoop toch maar eens voorgoed door te hakken. Als je ze ná de operatie voor het eerst weer ziet, is het eerste dat er in je opkomt: "Verrek! Ik heb schouders!" |