Omvangrijk

... tot het zich op je 29ste, na twee zwangerschappen, ongeveer tot een cup FF senior heeft vermeerderd. Lamenteer je dat je sinds het einde van de borstvoeding, verdoemd bent tot twee inhoudsloze theezakjes; wanneer je eenmaal door het leven gaat als een kameel, alias het voortdurend meetorsen van een set waterbulten, zul je er mogelijk al snel van terugkomen.

Door de massa incasseer je spierpijn in je nek en schouders. Bandjes snijden je schouders als in twee stuks kwarktaart. Gevolg: rode, gemarkeerde strepen, ondanks pleisters van behabanden. Kom je een kamer binnen, dan arriveert eerst je voorgevel, waarna jij er zo'n twee seconden later achteraan hobbelt. Je speurt je suf naar passende kleding, je kunt nooit een hip strak truitje aantrekken - laat staan met de letters D&G erop gedrukt - zonder dat er eerst naar je frontpage wordt gekeken en dan pas je ogen (joehoe, ik ben híer hoor...). Jurkjes met snoezige spaghettibandjes, forget it; met zulke joekels is dat een ver van je bed show. Dat is gewoon geen porem. Als je één kilo aankomt, blijven de overtollige vetreserves direct aan je voorgevel plakken. Da's leuk als je baalt van je theezakjes, maar niet als je al gezegend bent met twee enorme vetbulten.

Tref je eindelijk een bikini met een gelijkwaardig broekje, dan heb je natuurlijk eerst stad en land afgelopen. En hoe voller je boezem, hoe leger je portemonnee. Immers, bikini's of lingerie in jouw afwijkende maten bij H&M kopen? Bij Hunkemöller? V&D? Vergeet het maar. C&A heeft de naam vermoedelijk te danken aan de maximale beha grootte dat het verkoopt. Welnee, je vertoeft urenlang in een bedompt pashokje alwaar zelfs de achttiende onooglijke beha je borsten eruit laten prangen als een overvolle prullenbak die nodig eens geleegd moet worden. Je tracht ze erin te persen, maar dat lukt je in geen geval. Dan ga je tegen beter weten in toch weer verder met spoorzoekertje spelen, maar je wordt gebombardeerd met legio 'push-up' gevallen. Echter, bij jou is het één en ál 'push-up'. Dan is het steevast kiezen tussen een leuke, óf een goedzittende beha. En omdat het laatste belangrijker is, kom je veelvuldig maar weer met zo'n pikante omadinges thuis.

Je krijgt opbeurende opmerkingen naar je hoofd geslingerd wanneer je heel voorzichtig over een tietenreductie begint: "Je laat je toch niet in een gezond lichaam snijden?" Gezond? Twee kilo en nog wat dagelijks op je schouders meetorsen gezond? Wat zou er kunnen gebeuren met je sleutelbeenderen, schouders en schouderbladen over pak 'm beet 30 jaar? Toch leur je er maar mee verder, want Dr. Phil heeft je immers geleerd ermee te dealen, en je A/B-vriendinnen zouden er een moord voor doen. Dus wat zeur je nou? (Wie een moord pleegt voor zulke memmen, die is mijns inziens gewoon gestoord).

De verbaasde blikken richting je voorkant, opmerkingen als: "Eet jij hormonen op je brood?" en "Trek toch eens een beha aan!" ben je meer dan zat, dus probeer je derhalve je vlezige, voluptueuze boezem zo delicaat en bescheiden mogelijk te laten lijken. Zodoende zijn minimizers en uitgestrekte jumpers met V-hals jouw levenslot, en is het dragen van witte kledij uit den boze.

Je vraagt je af hoe ze er later uit zullen zien als je er nú niets aan laat doen. Ze loeren nog richting tafelhoogte, maar je mag God op je blote knieën bedanken dat ze er op je veertigste niet bij zullen hangen als een stel uitgerekte, halflege Afrikaanse patatzakken, starend richting je voeten, met ergens onderin nog een verdwaald kloddertje vet.

Sporten? Met gymles zullen Mrs. X. en Mr. L. als twee basketballen op en neer ketsen tussen kin en navel. Nee, geen gekkenpraat. Trek maar eens beha aan, prop er minimaal vier pakken suiker in en deal with it. Je zult ervaren; zonder beweging springt al met enige regelmaat een behabandje buiten dienst, zodat suikerpak X. naar beneden kijkt en L. regelrecht naar voren.

Uiteraard zijn er mensen die jou maar wat graag hun ongevraagde 'adviezen' willen overhandigen, wanneer je wederom over een operatie begint: "Je krijgt wel littekens, hoor" (Nee! Je méént het). Zulke raadgevingen krijg je alleen van mensen die zulke memmen niet hebben. Wat kan jou dat nou bommen - het verbergen van die paar littekens is peanuts ten opzichte van het optisch verminderen van kolossale... nou ja, tieten dus.

Dan besluit je de knoop toch maar eens voorgoed door te hakken. Als je ze ná de operatie voor het eerst weer ziet, is het eerste dat er in je opkomt: "Verrek! Ik heb schouders!"
Je kunt eindelijk genieten van een geweldige maat M en álles dragen wat je leuk vindt. Littekens? Die zijn na twee jaar haast niet meer te zien. Daarbij; je líjkt niet alleen een stukje lichter, je bén het ook. Maar het allerbelangrijkste, je hebt geen last meer van je nek en schouderpartij. Goed, je zult er slechts één ding aan overhouden. Maar dat deert je niet, je bent er juist ontzettend blij mee: een kleding-, bikini- en lingerietic. bij C&A.