Boycot for breakfast, lunch & dinner
|
Vandaag schrijf ik over de maatstaf van de jeugd van tegenwoordig... Nu heb ik wel een beetje geluk, dat ik gezegend ben met een maatje 34. Mij hoor je niet klagen. Echt niet. Ik geef eerlijk toe dat ik er ook best een beetje trots op ben. En mocht ik ineens van 34 naar 38 gaan, dan zal ik ook zeker gaan diëten. (Nu niet denken, wat stelt zij zich aan, ik ben 1.60 lang, als ik maat 38 heb, ben ik moddervet. Als je 1.80 lang bent en maat En nu komt de boycot: Natuurlijk denk ik aan de ene kant 'boeie, een buikje kan ik best hebben! Nog steeds niet dik, of lelijk. Ik pas misschien niet meer in die hele strakke broek, maar die andere past nu een stuk mooier.' Ja, dat denk ik heus wel. Maar aan de andere kant zit er een stemmetje in mij, die bijna elke vrouw heeft, dat je je schuldig voelt wanneer je 'teveel' eet. Geloof me, geen enkele jonge vrouw van 20 komt 4 kilo aan en is daar blij mee (Mijn erg slanke vriendin Talita uitgezonderd). Geen enkele vrouw zou vervolgens zonder enig probleem zich volproppen met patat, zoals ze daarvoor deed. Waarom niet? Omdat de maatschappij van tegenwoordig vindt dat je dun moet zijn. Dat als je (ongezond) eet, je moet afvallen. En zeker niet door moet gaan met eten. Dus ik zit met een dilemma; of ik ga op dieet en dat buikje is er binnen no time af (houdt wel in dat ik moet honger lijden aangezien ik laatst heb geleerd dat hoe meer je eet, hoe groter je maag wordt, en dat je daardoor dus vaker honger hebt) of ik blijf gewoon lekker dooreten, mijn buik laten groeien en me geen reet aantrekken van alle idealen. Niemand heeft me gezegd dat een buikje me niet staat, bovendien zijn mijn borsten een cup gegroeid, waar ik eerlijk gezegd best blij mee ben, ik bedoel je lijf moet wel compenseren met elkaar. Verhouding is the magic word. Ik zeg: gewoon niks aantrekken van het beetje dikker worden van mijn lichaamsdelen, als ik zo gelukkig ben, waarom zou ik dan persé volgens een ideaalbeeld willen leven? Ik ben geen Dus, ik roep iedereen (vooral de dames) op om deze domme denkwijze van 'dun is een must' te boycotten! Laten we met z'n allen een buikje als Marilyn creëren. (Hmm... zij was ook niet gelukkig) Goed, gewoon boycotten die handel en lekker happy zijn met z'n allen.* *YAK! Sinds wanneer ben ik zo bright and shiny? Laten we het er maar op houden dat ik dat sarcastisch bedoelde... Geschreven door Feliz |
38 hebt, ben je prachtig, don't get me wrong!) Maar dit is niet het geval. Ik ben niet van maat veranderd, zit nog net niet op de 36. Maar ik ben zeker wel aangekomen. Vier kilo om precies te zijn. Ik ben altijd erg slank geweest. Ik werkte fulltime in de horeca en in de zomer betekent dit rennen van 12 tot 12, daar val je van af, geloof me. Of je blijft zoals ik, slank. Maar nu zit ik op school. Ik zit hele dagen. Niks van rennen meer bij. Er is een buikje tevoorschijn gekomen.
supermodel, geen beroemdheid. Ik heb niemand die ik echt tevreden moet stellen. En de mensen die ik wel tevreden moet houden, die nemen me zoals ik van binnen ben. Bovendien. Hoe gelukkig zullen die supermodellen zijn? Geeneens een stukje taart op je eigen verjaardag...