|
Letterlijk, onder één van je voeten glibbert het tussen je tenen; kattenkots. Maar hé, niets aan de hand, uhm...voet. Je pakt gewoon de keukenrol en gooit het goedje -al kokhalzend, maar vooral blij- in de toiletpot. Je kijkt in de spiegel en je ziet, behalve een dikke pukkel, iets bij je oog waarvan je in eerste instantie denkt dat het nog een afdruk van het kussen is, maar nee. Het is het zoveelste spoortje van een chronisch slaapgebrek: er is weer een nieuwe kreukel in je gezicht gesprongen. Ach joh, als je maar hard genoeg denkt dat 'ie verdwijnt...
Want volgens Michel Hoetmer, schrijver van het boek 'de 10 geheimen van succes', is het bewezen dat wij aantrekken, mensen en omstandigheden, waarover wij het meeste nadenken (waar blijven die miljoenen?). Mensen die uiteindelijk een doorbraak bereikten hadden geloof in zichzelf en in hun persoonlijke capaciteiten (waar blijft mijn bestseller?). Ook vóór deze doorbraak zagen ze zichzelf in gedachten al als een succesvol persoon. Zij weten dat ze hun doelen zullen bereiken en weten ook dat ze alle uitdagingen die ze tegenkomen aankunnen (dat dachten die afschuwelijk vals zingende figuren uit Idols vast en zeker ook). 'Het is heel simpel', beweert ook de wat nuchtere Dr Phil, onze tv-psycholoog. Hij vertelt ons dat je humeur altijd een wisselwerking heeft op je omgeving. Oftewel: wanneer je chagrijnig doet, zal een ander dat ook tegen jou doen, en andersom. Goh.
Laten we de proef op de som nemen. Je komt op je werk en je groet je collega vreugdevol, die ene waar je je normaal gesproken gruwelijk aan ergert: 'Goedemorgen!'. Tja, hij kan er toch ook niets aan doen dat je een hekel aan hem hebt. Je laat je dag niet verpesten. Ook niet door die oervervelende, arrogante klant, die jou altijd kleineert en praktisch voor rotte vis uitmaakt: zzzzzeeeeennnn. Je staat bij de bus te wachten en  hoewel je zelf onbewolkt bent, die grijze wolk probeert je ook maar al te graag uit: het regent pijpenstelen. Maar daar heb je paraplu's voor, niet waar? Niets aan de hand! Inderdaad, je hebt het ding niet bij je, waarna je héél hard denkt dat die bus er vast wel zo aankomt... niet dus. Sterker, hij komt niet opdagen. Maar hé, dan loop je toch gewoon weer terug naar huis, wat geeft het dat je een uur te laat komt op je sollicitatiegesprek. En wanneer je de deur van de gallerij opent, krijg je opeens een enorme plens water over je heen (laat je dáár nou net niet aan gedacht hebben). Tjaakkkaaa! Je komt thuis en je komt tot de ontdekking dat je kieskeurige poes die ene drol in de kattenbak net iets teveel van het goede vindt: ze heeft op de kokosmat gepiest. Grappig man! Dan halen we toch gewoon wéér die keukenrol tevoorschijn? Je grijpt echter mis, de keukenrollen zijn op. Nou ja, toiletpapier is er gelukkig wel. Je peuter heeft je dure crème met zijn kleefvingertjes leeggeschept en de pas behangen muren ermee gepicassoot. Die ene die je alleen maar in het buitenland kan kopen. (1,2,3,4). Je komt bezweet terug van het boodschappen doen en tijdens het koken van chili con carne besef je dat je de bruine bonen vergeten bent. Geen nood, even op de fiets stappen, en gáán.
Nee joh, je laat je humeur niet vergallen door dat soort ongein. Denk optimistisch, wees levenslustig, doe uitbundig, dan zullen er ook goede dingen gebeuren en is iedereen om je heen blijgeestig en opgewekt, zo is de positieve gedachte. Je bent daarom voortaan altijd fris, jolig, fleurig, joviaal, energiek en sprankelend. En wanneer je voor de tigste keer bonte was tussen de witte aantreft, blijf je vooral rustig en vraag je je manlief heel vriendelijk: 'Liefie, als je nou je bruine trui in de wasmand doet hè, zou je hem dan bij de bonte was willen doen?' En dan krijg je een antwoord waar je -gezien je goedaardige instelling- óók niet aan had gedacht: 'Wat klink je chagrijnig, je moet zeker weer ongesteld worden?' F*ck dr. Chill. Fuck the whole society. Ik blijf morgen gewoon in mijn bed. Dát is pas positief.
Geschreven door Yvonne |
