Column: Brede heupen

Lifestyle door Redactie Ze.nl

Dag Karel,
Leuk iets van je te horen!
We hebben leuke dingen beleefd in het land van de onbegrensde mogelijkheden, hè!
Weet je nog die ellendige landing in Los Angelos?
Alles goed verder?

Groetjes,
Silvia

Dezelfde dag een berichtje terug van rondreisverslaafde Karel:

Hee Sivia,

Natuurlijk ken ik je nog. Hoe zou ik jou kunnen vergeten, zo'n mooie, vrolijke meid met een mooi vrouwelijk figuur. Ik kijk (nog steeds) graag naar vrouwen met brede heupen.
Hier bijna alles goed, ben wat grieperig. Met jou alles oké?
Ga binnenkort naar Vietnam, te beginnen met Hanoi. Jij nog reisplannen verder?

Liefs, Karel

'Slik', word ik zo herinnerd? Sta ik zo in het geheugen gegrift? De visualisatie van een Rubens karakter maar dan alleen geldend voor mijn onderste regionen?
Oké, de woorden mooi en vrolijk klinken lekker in mijn oren, maar een vrouwelijk figuur en daar direct achteraan, met nog geen zinlengte verschil, met brede heupen laten een ander gevoel bij me landen.

En bédankt, Karel!

Nu heb ik al langer een obsessie voor mijn brede heuppartij. Als jong meisje van een jaar of 16 was ik namelijk al rijkelijk bedeeld met deze rondingen. Toen als eerste. Als enige in mijn klas; als enige in mijn vriendinnenclubje. 'The pretty ones' in mijn naaste omgeving die in maatje 36 en belangrijker nog met de juist proporties rond paradeerden op de catwalk des levens, voldeden aan het heersende ideaalbeeld... en konden die ene jeans wél over hun kont(je) krijgen.

Met in de ene hand een wortel en in de andere een appel zwetend op de loopband dan maar?
Oftewel: mij suf diëten en suf trainen. Nee! Ik word overal minder maar mijn 'onderjongens' blijven grotesk aanwezig. Mijn 'bovenjongens' profiteren altijd mee van deze lichaamsacties. En daar heb ik nu weer niet om gevraagd... Een wandelende tak, hoeft ook weer niet.

Verhuizen naar een ander continent, dé oplossing?
Brazilië of Suriname bijvoorbeeld. Daar maken voluptueuze rondingen deel uit van het heersende schoonheidsideaal. Ze benadrukken de welvarendheid. Wat zal ik o.a. het wisselvallige klimaat, stroopwafels, kroketten missen. O, ja en al mijn vriendinnen natuurlijk!

De 'zuigdokter' met een bezoek vereren misschien?
Pijn lijden, mijn (reis)budget eraan geven?

Alléén gephotoshopte foto's op mijn Hyves zetten dan? Uhm, hoe ver ga ik dan?
Ik maak me 10 kilo lichter, mijn lichaamsteint een paar tinten donkerder, mijn haar ook iets donkerder en glanzender, mijn ogen blauwer, groter... maar als je me dan in real live tegenkomt; ik lijk op... Ik moet nergens op willen lijken!

'Je sterke punten benadrukken, meid', zeiden de kledingwinkeldames me vorige week nog.
'Je hebt ook zooooooooo'n slanke taille.'
Tegen die dames en modeminnend Nederland wil ik zeggen:
Skinny jeans en taillebroeken, laat ik fijn in het rek hangen. F*ck die modetrend!

Ik wil iets wat bij mij past; iets dat voor mijn lichaam gemaakt is. Waarbij al mijn lichaamsdelen tevreden uitkomen en mijn taille applaudisseert bij het verwelkomen van een subliem aansluitend kledingstuk. Eentje waarbij je geen reserve 5- kilo-aardappelzak ongevraagd achter je aan draagt.
De spiegel is hierbij mijn grootste vriend en controleert de pasvorm nauwgezet.

Sinds de internationaal beroemde achterwerken 'Lopez' en 'Shakira' het tegenwoordig goed doen en hun volheid in al haar glorie op charmante wijze tonen, blijkt de trend gezet.
Met heel mijn hebben en houden bedank ik deze dames hiervoor.

Een ander merk, Dove om precies te zijn, speelt ook al een tijd - letterlijk en figuurlijk - in op de verbreding van schoonheid.

De wetenschap kwam enige weken terug met een bericht in het nieuws: 'vrouwen met een zandloperfiguur zijn intelligenter dan vrouwen zonder rondingen.' Dit zou iets te maken hebben met het speciale vetzuur (omega 3) dat in het heupvet zit. Verder schijnen goedgebouwde vrouwen ook slimmere kinderen te krijgen.

Nu ik dit schrijf, denk ik: 'Ach, Karel; jij als liefhebber, komt er rond voor uit.'

Bedankt - ook namens de andere vrouwen met heupen - voor je compliment Karel!

Geschreven door Silvia