Ook over seksblunders zijn mannen heel wat minder open dan wij vrouwen. Kunnen wij er achteraf meestal wel om lachen, mannen houden dit soort statusverlagende acties liever voor zich. Maar soms slaan mannen te ver door en lijken ze wel pubers! De mijne dan..
Zaterdagochtend, lekker druk bij de supermarkt om de hoek. Naast alle andere boodschappen, hebben we condooms nodig. Die verkopen ze in de automaat pal voor de uitgang. Met volle tassen loop ik er naar toe. Oh ja, ik heb mijn portemonnee niet bij me.
'Wil jij even condooms kopen?' vraag ik.
Geen probleem, mijn vriend loopt eropaf. 'Ik heb alleen geen kleingeld.'
'Je kan ook pinnen.' Ik pin eigenlijk altijd bij deze automaat.
Mijn vriend doet zijn pinpas in de automaat, haalt hem eruit, drukt wat knopjes in, stopt zijn pinpas nog eens in de automaat, trekt hem er weer uit, zucht, duwt zijn pinpas nog één keer in de automaat, slaat inmiddels op de knoppen... De automaat doet niks.
Ik sta, me ontfermend over de boodschappen, zo'n twee meter van de automaat te wachten.
'Doet 'ie het niet?' vraag ik.
'Nee!'
'Mevrouw, de automaat doet het niet!' Ik spreek één van de caissières aan.
'Jawel hoor, die doet het gewoon.'
Ik kijk nog eens naar mijn vriend, de caissière volgt mijn blik, en we zien hoe hij nog altijd geïrriteerd pogingen doet condooms te krijgen.
'Attentie, Anita, automaat alsjeblieft. Attentie Anita, automaat!' galmt het door de winkel.
Verschrikt kijkt mijn vriend om en kijkt me aan met een blik van: 'Wat doe jij nou?!'
Ik haal nietsvermoedend mijn schouders op.
Een gezette vrouw van in de vijftig komt van achter uit de winkel naar de automaat. Daar is Anita.
'Lukt het niet, meneer?' vraagt ze, vlezige handen in de zij geplant.
'Eh nee.'
'U moet ook eerst uw keuze intoetsen: pinnen, chippen of contant?'
'Oh, oké. Dank u wel.'
'Nou?'
'Eh, pinnen. Bedankt.' Ik zie aan mijn vriend dat hij hoopt dat Anita nu gauw weer de winkel in verdwijnt.
'Wat wou u hebben?' Het is duidelijk. Anita moet en zal deze klus afmaken.
'Eh..' Mijn mannetje wordt rood. Als een zestienjarig ventje bij de drogist die voor het eerst condooms koopt. Hij lacht verlegen, schraapt zijn keel en zegt: 'Condooms.'
Ik lig inmiddels dubbel van het lachen over de boodschappentassen heen. Niet dat ik de situatie gênant vind, maar ik vind het gewoon heel erg grappig om te zien dat mijn vriend verlegen wordt.
Wanneer Anita hem het doosje overhandigt en wegbeent, lopen wij de winkel uit. Aan zijn gezicht zie ik, dat hij het niet grappig vindt. Ik probeer mijn lachen in te houden, maar na vier stappen hou ik het niet meer.
'Nou, grappig he?' sist hij nors. 'Waarom roep je er nou iemand bij? Dan koop ik ze nog liever gewoon bij de drogist!'
'Hoezo?' proest ik. 'Er was toch niks raars aan?'
'Nee, maar ik stond wel lekker voor lul zo!'
Ik heb inmiddels buikpijn van het lachen en als ik zijn rode gezicht zie, wordt het alleen nog maar erger. Ik moet echt stoppen, anders wordt hij nog echt boos. Ik zucht diep en slik. Dan pak ik zijn hand en trek hem naar me toe. Als ik hem wil zoenen, proest ik het weer uit. Beledigd draait hij zijn hoofd weg. Mannen en hun trots!
Vanavond maak ik het wel goed..
