Hoofdstuk 2: Chinatown & Reggae!

In 'Hoe het allemaal begon' en 'Het vervolg: Hoofdstuk 1' kun je lezen hoe mijn reis begon, wat ik heb achter gelaten, wat mijn plannen zijn en hoe de reis naar Kuala Lumpur beviel. Ondertussen ben ik aangekomen en heb ik mijn vrienden Kitty en Slave ontmoet. 

Kitty en Slave waren al 7 maanden op reis toen we elkaar ontmoetten in KL. Het was heel gek om ze daar te zien; je bent toch aan de andere kant van de wereld. Ze zagen er ook anders uit. Gekleed in Thaise vissersbroeken, zoals het echte backpackers betaamt. We besloten even wat van de stad en Chinatown te gaan zien. Ik kon wel merken dat zij al een stuk beter aan de hitte gewend waren dan ik. Maar boven alles was het vooral heel cool om ze weer te zien!

Kitty en ik zijn al heel lang vriendinnen, zo'n beetje vanaf mijn 14^de en haar 16^de. Je weet wel, de tijd dat je nog van die meidengroepjes hebt. Kitty en ik behoorden eerst beiden tot een ander meidengroepje, maar toen beide groepjes uit elkaar vielen, vormden we een nieuw groepje. Dat was een super tijd, totdat er ook in dat groepje weer frictie ontstond en ook deze uit elkaar viel. Ondanks dat, hielden Kitty en ik wel altijd contact, maar het was nooit een hele diepgaande vriendschap. Alhoewel, we hadden altijd wel een soort van connectie, maar deden daar eigenlijk niks mee.

Zij en Slave zijn echt een begrip; ze zijn al zo'n 8 jaar samen en besloten na een te gekke tijd in Thailand een wereldreis te maken, voornamelijk door Zuid Oost Azië. Ik kende Slave al vanaf het begin dat hij en Kit samen waren, maar meer op oppervlakkige wijze. Je kent het wel, de verjaardagen, hier en daar eens bij elkaar op visite en gezamenlijk naar feesten; wat jarenlang 'sociaal gebeuren nummer 1' was. Ik wist nog niet, toen ik ze daar in KL zag, dat deze reis onze relatie zou gaan veranderen.

Na een tijd door de stad te hebben rondgebanjerd en te hebben bijgepraat over onze ervaringen van de afgelopen 6 maanden, zijn we lekker gaan eten. We namen een heerlijke wantan soep (bouillon met vlees ballen gewikkeld in rijstdeeg) en eend in oestersaus. Yammie! We zaten in Chinatown op een terras en hadden perfect uitzicht op de mensen die langs liepen. Ja, je blijft Nederlander, mensen kijken op het terras blijft leuk, of je nou in KL of Nederland zit. Er is altijd wel iets te zien.

Het leuke aan Chinatown is dat het er lekker druk is. Ook kun je hier goed de vele tegenstellingen in de bevolkingssamenstelling zien. Zo zijn er uiteraard veel Chinezen. De meerderheid van de Chinese meiden ziet er erg hip uit en vaak gekleed in super korte rokjes en fel gekleurde hemdjes. Even later zie je dan een groep Maleisische moslim vrouwen gekleed in burka (gewaad, hoofddoek en volledige sluier) voorbijstiefelen, elk met een neppe Louis Vuitton in de hand geklemd. Vervolgens zie je de Indiase bevolking; vrouwen in felgekleurde gewaden en mooi opgemaakt naast de Indiase man die vaak uiterst netjes is gekleed in pak met stropdas. Ja, het is er geweldig!

Toen we al een tijdje op het terras zaten, zagen we opeens wat kereltjes aan komen rennen terwijl ze op hun fluitjes bliezen. Het was duidelijk dat ze de restaurateurs ergens voor probeerden te waarschuwen. Binnen no time kwamen de serveersters van ons restaurantje aanrennen en begonnen als een bezetene de lege tafeltjes op het terrras op te stapelen. Veel gasten stonden spontaan op, maar de serveersters vroegen ze om weer te gaan zitten. Wat bleek nou? De politie kwam eraan en het is verboden om te ver op straat tafels neer te zetten. Net toen de politie de hoek om kwam, waren alle tafeltjes opgeruimd en op een paar verschrikte gezichten van toeristen na, leek het net alsof er niks gebeurd was en ging het gewone leven door.

Voor de politie moet je wel een beetje uitkijken in KL; ze zijn echt bruut en je bent echt de lul als je ergens voor opgepakt wordt, helemaal als geen geld hebt, want corrupt zijn de meeste agenten ook. Het is in een land als Maleisië niet slim om te experimenteren met drugs; als je gepakt wordt, kan het je je kop kosten. Letterlijk, want op drugsbezit staat nog altijd de doodstraf of als je geluk hebt levenslang...

Na het eten besloten we ons om te kleden en naar de Reggae-bar te gaan die Kit en Slave hadden ontdekt. Kit en Slave kwamen me ophalen bij mijn hotel. Ik liet ze mijn kamer zien en ze waren zwaar onder de indruk: 'Wat een vette hotel kamer heb jij!' Eerlijk gezegd was mijn hotel niks bijzonders, het was een 1 sterren hotel, wel met bad en airco enzo, maar echt niet luxe. 'Wat voor hotel hebben jullie dan?' vroeg ik. 'Dat wil je niet weten.', zei Kit. Nou was ik natuurlijk wel benieuwd. Kit en Slave waren namelijk op 'low-budget' reis. Voordat we naar de Reggea bar gingen, gingen we nog even langs bij hun hotel.

De gangen zagen er wel ok uit, maar toen we bij hun kamer kwamen, kreeg ik de schrik van mijn leven: zo RANZIG! Er stonden twee kleine bedjes met matrassen die het woord matras niet eens waardig waren. Het leek gewoon wat staal met spiralen en een laagje schuimrubber. Daarna moest ik naar het toilet en dat was wel een beetje beangstigend. Kit zei al dat er kakkerlakken zaten... Daar aangekomen bleek het toilet in dezelfde ruimte te zijn als de douches, allen gezamenlijk. De toiletten hadden in plaats van deuren gewoon een gordijntje ervoor hangen wat overigens, net als de wanden en de vloeren, helemaal nat was door de condens van de douches (althans, dat hoop ik dan maar.) Ik wilde me natuurlijk niet laten kennen, en ben dus gewoon gegaan.

Op naar de Reggae-bar! Het was erg gezellig... Een beetje te gezellig. Het leek Kitty en Slave grappig om mij met m'n jetlag lekker dronken te voeren; dat lukte. We besloten te gaan poolen en raakten als snel aan de praat met een stel locals. Een ervan bleek nogal geïnteresseerd in mij te zijn. Hij was wel heel aardig, maar ik voelde me niet tot hem aangetrokken. Hij bleek een beroemde Maleisische producer te zijn. Wel lekker mee geouwehoerd en toen ik er al een paar had zitten, heb ik met stomme kop mijn nummer gegeven. Dat was dus eigenlijk niet zo slim, want nu ging 'ie steeds bellen en sms-en! Eigen schuld... Les 3: niet zomaar je nummer geven. Of sterker, niet zo dronken worden dat je zomaar je nummer geeft. Al met al was het een hele gezellige avond, veel lol gehad en voor mij was het een totaal nieuwe ervaring!

Over ongeveer twee weekjes kan je op ZeReist.nl lezen hoe mijn avontuur verder gaat!

Geschreven door Myra