Werk: Doorgaan of afhaken?

Je kent ze vast wel: collega's die al zo lang bij een bedrijf werken dat ze op de kamerplant zijn gaan lijken. Daartegenover staan de collega's die om een verkeerde blik van de baas al een andere baan zoeken. Hoe vasthoudend ben jij?

 

Van kleins af aan proberen onze ouders ons vaak bij te brengen dat in het leven niet alles altijd even leuk is. Als we zeurden dat we niet naar school wilden - "Omdat we weeeeeeer gaan rekenen" - reageerden onze moeders waarschijnlijk allemaal hetzelfde: met een zucht legden ze uit dat het bijna vakantie/weekend/whatever zou zijn en dat we dus snel weer wat leuks konden gaan doen. Daar deden we het dan maar mee. We trokken onze jasjes aan en liepen weer schoorvoetend richting school om toch maar die vervelende rekensommen te maken.

 

Dit ritueel herhaalde zich bij mij regelmatig. Ik ben iemand die snel ergens op uitgekeken is. Als ik iets nieuws leerde vond ik school leuk, maar zodra we voor de derde keer sommen met procenten gingen maken, haakte ik af.
 

 

Even doorbijten

Toen ik eenmaal ging studeren, had ik de 'even doorbijten'-speech van mijn ouders niet meer nodig. Dat ik er nog even tegenaan moest, kon ik mezelf inmiddels wel vertellen. Ik was daar namelijk met een doel: mijn diploma behalen.

 

Dat doorbijten soms de enige optie is, snappen we. Anderszijds worden we door (succesvolle) mensen altijd erop gewezen dat je moet blijven doen waar je hart ligt. Zodra je te veel weerstand zou voelen bij de activiteit waar je op dat moment mee bezig bent, moet je stoppen. Daar ligt je hart niet (meer), dus is het een nutteloze bezigheid.

 

De balans

Maar waar ligt dan de balans? Wanneer moeten we even doorzetten en wanneer is het verstandig om te stoppen met bikkelen om het vervolgens over een heel andere boeg te gooien? Een aantal leZeressen vertellen...

 

K.: ?Ik heb me altijd netjes gedragen als het op school aankwam. Ik ben nooit blijven zitten en heb een paar jaar geleden mijn diploma ondertekend. Sindsdien ben ik veel bezig met wat ik nu echt wil. Ik heb in drie jaar tijd vier banen versleten, omdat ik steeds het gevoel had dat ik niet op mijn plek was. Ik besloot altijd een paar maanden 'door te bijten', maar als mijn gevoel daarna niet was veranderd, trok ik alsnog de stekker eruit!?

 

L.: ?Op dit moment heb ik het niet naar mijn zin op mijn werk. Toch denk ik dat het verstandig is om hier voorlopig nog te blijven hangen. Dit is mijn eerste echte baan en ik wil absoluut niet later het gevoel hebben dat ik te snel ben vertrokken. Even nog de tanden op elkaar en dan weet ik hopelijk over een paar maanden hoe ik er echt in sta.?

 

P.: ?Toen ik klaar was met de middelbare school ben ik meteen gaan studeren. Na het tweede studiejaar kwam ik tot de conclusie dat ik toch niet door wilde met mijn studie. Uiteindelijk heb ik besloten om ermee te stoppen. Ik ben het jaar daarop gaan werken en heb een wereldreis gemaakt. Ik heb hier zulke geweldige ervaringen aan overgehouden, dat ik heel blij ben dat niemand me toen het advies 'even doorbijten' heeft gegeven. Voor mij was het de beste keuze ooit.?

 

Veilige haven

Even doorbijten kan je het gevoel van veiligheid geven. Je weet namelijk wat je hebt, niet wat je nog kan krijgen. Misschien is die tweede optie namelijk nog wel vervelender. Daarnaast kan je door 'even door te bijten' je best doen om iets aan de vervelende situatie te veranderen, waardoor het misschien wel weer leuk wordt. Mocht er echter geen verbetering mogelijk zijn en zijn er opties om iets anders te doen: doe dat dan! Het is immers verschrikkelijk belangrijk om niet iedere ochtend wakker te worden met een steen in je maag.

 

Hoe zit dat bij jou? Ben jij een echte doorbijter of gooi je bij de eerste tegenslag al de handdoek in de ring om je hart te volgen?