|
Je kent het vast wel. Je bevindt je in een situatie waarbij je persoonlijk geraakt wordt en al is het moment nog zo ongepast: je schiet vol. Je wordt emotioneel en het duurt nog even of je jankt de hele boel bij elkaar.
Of nou ja, misschien herken jij het wel helemaal niet met je bikkelharde jeugd in de Bijlmer, maar het is in ieder geval wel degelijk iets wat opgaat voor mij. Ik ben ontiegelijk emotioneel. Werkelijk alles kan mij tot de tranen toe ontroeren. Of het nu is dat ik iets heel mooi vind, zoals muziek of een goede film, of dat het juist iets is waar ik helemaal niet van kan genieten, zoals ruzie of onrecht. Janken - of daarnaar neigen, dat gebeurt mij keer op keer. In principe kan ik daar prima mee leven, want juist door emoties heftig te ervaren ben ik in staat tot in het uiterste te genieten en ook echt laaiend enthousiast te zijn. Anderzijds, als ik weer eens met een gezwollen, rode kop en een snottebel naar een filmpje kijk, denk ik toch ook vaak: "kom op, get yourself together."
 Nu heb ik me laatst eens laten informeren over dit fenomeen. Want zoals ik al eerder schreef: het is lang niet altijd even handig of gewenst om met een brok in je keel te zitten. Bijvoorbeeld als ik echt mijn punt wil maken, maar te boos ben om dat te doen. Of wanneer er even helemaal geen plaats is voor mijn emoties, bijvoorbeeld omdat iemand anders nu juist even zijn verhaal wil doen. Zo heb ik dan ook een aantal handige tips verzameld die kunnen helpen bij het niet-emotioneel worden. Ideaal dus voor de jankertjes onder ons!
Naar boven kijken
De eerste tip klinkt wellicht belachelijk, maar het werkt écht. Wanneer je voelt dat je emotioneel wordt, kijk dan naar boven. Door naar boven te kijken, prikkel je namelijk het gedeelte in je hersenen van je ratio. Terwijl je, als je naar beneden kijkt, juist dieper in je emotie gaat zitten. Niet gek dus dat verdrietige mensen altijd geneigd zijn zich klein te maken en hun hoofd in hun handen te verbergen. Deze tip heb ik eigenlijk dezelfde avond nog kunnen toepassen toen ik weer eens ontroerd raakte bij een mooie film. Ik keek naar boven en PLOP, mijn emoties maakten plaats voor mijn gedachten! Heel tof dat zoiets eenvoudigs zo goed kan werken.
Helpende gedachten
Zodra je voelt dat je emotioneel wordt, kun je dit tegengaan met helpende gedachten. Als je het op voelt komen, ben je misschien geneigd om te denken: 'Ik mag nu NIET huilen, ik moet me NIET laten gaan, oooh, als ik maar NIET...' Wanneer je jezelf op dat moment bewust wordt van die gedachten, vervang ze dan gelijk door: 'Als ik hierdoor geraakt wordt, mag dat best even', of 'Oke, nu kan ik mijn emoties beter even inhouden, maar straks mag ik janken tot ik geen traanbuizen meer over heb'.
Aan iets anders denken
Iets heel simpels kan ook werken, namelijk bij een opkomende emotie aan iets compleet anders gaan denken. Ga bijvoorbeeld de tafel van vier af in je hoofd, of probeer de volledige cast uit seizoen 1 van Lost op te halen. Als je daar je hoofd over breekt, heb je niet eens meer tijd om te huilen.
Hem even smeren
Gun jezelf de ruimte om er even tussenuit te knijpen. Wanneer je emoties te heftig worden, kun je bijvoorbeeld best even de kamer uitlopen en jezelf bij elkaar rapen op het toilet. Probeer op dat moment de eerder genoemde tips toe te passen, zodat je er sneller uit kunt komen dan wanneer je jezelf op het toilet vervolgens om de oren slaat.
Op tijd uitspreken
Het kan werken om je emoties uit te spreken nog voordat ze bezit van je nemen. Dus zodra je het gevoel krijgt: shit, dit wordt weer zo?n moment, helpt het om daar bij voorbaat naar te handelen. Bijvoorbeeld door te zeggen: "Ik merk dat dit me heel erg raakt, dus schrik niet als ik straks volschiet" Op die manier kan je omgeving er vast rekening mee houden en komt je gejammer niet geheel out of the blue. Voor jou kan dat prettig zijn, omdat je je dan geen zorgen meer hoeft te maken over of anderen het erg raar en onverwacht vonden dat jij emotioneel werd.
Maling aan die tranen!
Als je emotioneel wordt, bijvoorbeeld in een zwaar gesprek, sta daar dan totaal niet bij stil. Mensen zijn geneigd zich dan te gaan excuseren. "Ik moet niet huilen omdat ik verdrietig ben, maar omdat ik boos ben!" Door er zelf aandacht aan te schenken, versterk je die emoties alleen maar. Door gewoon door te gaan met je verhaal - ja dus door je tranen heen - houdt het vanzelf op en kom je weer bij je ratio terecht.
Medeverantwoordelijkheid van je omgeving
Je moet nooit vergeten dat als je dan toch emotioneel bent geworden, je omgeving hierin wel een bepaalde medeverantwoordelijkheid heeft. Als je omgeving je als reactie op je emotionaliteit raar of ongepast behandelt, zegt dat een heleboel. Op zo'n moment is het beter om je emoties toch toe te laten en er later, als je bedaard bent, weer op terug te komen. Dit kost je minder energie dan wanneer je koste wat het kost je tranen wilt bedwingen.
Trekhut met make-up
En last but not least: als je net als ik geneigd bent tot emotionele wrakkerigheid, zorg dan altijd voor een goed gevulde make-up tas. Op die manier zal het jou niet gebeuren dat je met een besmeurd gezicht weer uit het toilet komt kruipen. Dankzij make-up lijkt het net alsof het nooit gebeurd is. Met opgeheven hoofd en een opgetrokken wenkbrauw kun je de blikken van medelijden dan prima aan. "Sorry, is er iets?" en gewoon stug doorlopen.
Tot zover een opsomming van tips die je kunt toepassen wanneer de nood hoog is. Hoe gaan jullie zelf om met de momenten waarop je het eigenlijk niet meer droog kunt houden?
|
