Review: Let Me In

Het verhaal
De twaalfjarige Owen (Kodi Smit-McPhee, bekend van The Road en The Boy) wordt getreiterd op school en heeft geen vrienden. Thuis, waar zijn ouders in scheiding liggen, is het ook al niet gezellig. Met zijn nieuwe buurmeisje Abby (Chloë Moretz, bekend van Kick-Ass) kan hij gelukkig wel opschieten. Toch lijkt hun vriendschap niet vanzelfsprekend. Abby doet keer op keer verontrustende uitspraken en lijkt af en toe onbenaderbaar.

Na het zoveelste incident tussen Owen en zijn grootste pestkop vertelt Abby Owen dat hij voor zichzelf op moet komen en dat hij zijn pestkoppen niet hun zin moet geven. Terwijl Owen probeert Abby’s advies op te volgen, lijkt het mysterie rondom haar tot een climax te komen. Waarom wordt ze achterna gezeten en door wie? Moet Owen bang voor haar zijn?

En?
Zoals gezegd is deze Amerikaanse versie van het verhaal één die wat zwaarder overkomt. Dit komt onder andere door de intense filmmuziek en geluidseffecten. Heb je geen van de films gezien, dan kun je zelf een vergelijking maken. Daarbij vind ik deze Amerikaanse versie zeker een aanrader. Alhoewel de sfeer zwaarder is, zijn bepaalde details in het verhaal wat milder.

Met wie kijken?
Vrienden, kennissen en (niet al te jonge) familieleden die goed tegen bloed kunnen.

Met wie niet?
Je kleine neefje of nichtje, dat schattige buurmeisje/-jongetje en die ene vriend(in) die al flauwvalt als ze moet bloedprikken.

Let Me In draait vanaf 13 januari in de Nederlandse bioscopen.