Trouwen: The good, the bad and the bridezilla

De één wil niets liever dan trouwen, de ander begint al te steigeren bij het idee ooit eeuwige trouw te moeten beloven. Weer een ander is zo geobsedeerd door de perfecte dag dat de dag zelf uiteindelijk tegenvalt. Ze.nl praat hierover met drie verschillende vrouwen.

Marieke
"Wist je dat het huwelijk ooit bedacht is om mensen aan één sexuele partner te binden? Op die manier zou het verspreiden van geslachtsziektes tegen worden gegaan. Daar sneuvelt het eerste stukje romantiek dus al. Ik wil niet trouwen. Het is zeker niet zo dat ik niet romantisch ben, ik heb zelf al vijf jaar een vriend en ben er dol op om hem te verrassen, maar trouwen? Geen haar op mijn hoofd! Het heeft voor mij simpelweg geen meerwaarde. Als je allebei wéét dat je van elkaar houdt en voelt dat het goed zit in de relatie, waarom zou dat dan bevestigd moeten worden op een stukje papier? Ik snap dat niet. Ik veroordeel overigens mensen niet die het wel doen hoor, maar het is niets voor mij. Mijn vriend zou zelf wel graag willen trouwen, maar hij weet dat ik het niet wil en dat accepteert hij. Misschien heeft het wel te maken met het feit dat mijn eigen ouders gescheiden zijn. Ik heb met de paplepel ingegoten gekregen dat het huwelijk zeker niet voor eeuwig hoeft te duren, dus waarom zou je er dan aan beginnen? En zijn achternaam aannemen? Dat vind ik ook zo?n onzin. Dat komt voort uit het feit dat de vrouw vroeger het bezit werd van de man bij het sluiten van een huwelijk, lekker romantisch!"

"Vanaf het moment dat ik samen ben met mijn vriend, weet ik dat ik ooit met hem wil trouwen. Ik ben echt een hopeloze romanticus, ik droom er iedere dag wel over. Ik kan ons al helemaal zien staan. Hij in een prachtig pak, ik in de meest fantastische jurk en om ons heen iedereen waar we veel van houden. Het zou een prachtige zonnige dag zijn waarop iedereen het ontzettend naar zijn zin heeft. Je ziet het, ik kan al helemaal wegzwijmelen bij het idee. Of de werkelijkheid zal tegenvallen? Geen idee, daarvoor zal ik het eerst echt mee moeten maken! Van mijn vriend hoeft trouwen niet per se, maar omdat ik het zo graag wil, is het wel iets wat hem ook erg leuk lijkt. Hij heeft me nog niet gevraagd, nee. Ik hoop dat dat snel komt. We zijn nu bijna twee jaar samen. Ja, dat is misschien nog wel kort, maar het voelt gewoon ontzettend goed. Als ik bij hem ben, is alles goed. Waarom zou je hem dan niet eeuwige trouw willen beloven? Het is voor mij een heftige beslissing en ook echt een grote gebeurtenis in mijn leven, maar het is wel iets wat ik ontzettend graag wil. Ik zou dan ook zijn achternaam aannemen ja, ik hoor dan echt bij hem. Iets mooiers is er niet toch?"

"Met het schaamrood op mijn wangen moet ik opbiechten dat mijn ?dag van mijn leven? absoluut niet de mooiste dag van mijn leven was. Ik heb me gedurende de aanloop naar het huwelijk als een ware bridezilla ontwikkeld. Ik ben zelfs ontzettend boos geworden toen bleek dat de servetten in een verkeerde kleur waren geleverd. Door al die stress en het extreme focussen op het willen hebben van een perfecte dag, heb ik er juist eigenlijk niet van kunnen genieten. En ja, dat besefte ik pas achteraf. Ik heb me zelfs de hele dag aan mijn man geërgerd omdat hij wel gewoon leek te genieten en niet steeds bezig was met alles te regelen. Achteraf gezien had ik gewoon een weddingplanner aan moeten nemen, maar daar heb ik toen niet over nagedacht. Ik wilde alles zelf doen. Dat heeft me misschien wel geld gescheeld, maar ik heb er uiteindelijk alsnog de prijs voor betaald. Om het nog een beetje te herstellen heb ik maar extra genoten van de huwelijksreis die daarna volgde. Mijn man biechtte toen ook op dat hij eventjes bang was dat hij een ware bridezilla aan de haak had geslagen. Gelukkig ben ik nu weer back to normal."

Hoe sta jij tegenover trouwen?