De kerstborrel: Daggerende collega's

Het is december en dit betekent voor het werkende volk onder ons dat de kerstborrel er weer aankomt. Nette secretaresses staan ineens op de kantinebar te dansen en verlegen ICT?ers komen tegen je aan daggeren.

 

Wij kantoormensen komen heel het jaar door braaf ?s ochtends binnen, nemen een kop thee en kruipen achter de computer. Als het vijf voor vijf is, sluiten we de computer weer af, nemen ons theekopje mee naar de vaatwasser, pakken onze jas en gaan er weer vandoor. En dat heel het jaar door, vijf dagen per week. Dit is dus tegennatuurlijk hè. Dit is in strijd met onze oerdriften. Onze primaire levensbehoefte is behalve eten, drinken en een dak boven ons hoofd ook seks. Kindjes maken. Als we dat namelijk niet deden, hadden we nu niet meer op deze aardkloot rondgelopen. 

 

Onderdrukte oergevoelens

Welnu, lieve leZeressen. Wat ik probeer te zeggen is dat we vijf dagen per week onze oerdriften moeten inhouden. Tenslotte hoor je niet te flirten, te zoenen of van bil te gaan op het kopieerapparaat onder werktijd. We behoren dit te onderdrukken en ons te focussen op ons werk. En wanneer komen deze frustraties en gevoelens die onder kantoortijd onderdrukt worden naar boven? Juist, tijdens de bedrijfsfeestjes. Alle hormonen, alle seksuele oerdriften naar collega?s toe: ze komen naar boven als je na een paar wijntjes flink staat te schuren met de kantinejongen. En daarom hou ik zo van de jaarlijke kerstborrel. 

 

Ik moet toegeven: ik heb me ook niet altijd even netjes gedragen tijdens de jaarlijkse kerstborrel. Ik heb het zelfs voor elkaar gekregen om voor het oog van al mijn collega?s mijn dronken dansmoves te showen en daarbij keihard op mijn bevallige derrière te vallen. En ja, ik ben er nog vaak aan herinnerd in mijn verdere loopbaan. Ik heb even overwogen ontslag te nemen toen ik die zaterdagochtend wakker werd, maar goed. Er moet toch brood op de plank hè. 

 

Het verloop van de avond

Aan het begin van de avond is iedereen nog in zijn werkrol hoor. Iedereen ziet er misschien een beetje feestelijk uit, maar dat is het enige verschil. Je knoopt een geijkt praatje aan met je collega?s en probeert andere collega?s te ontwijken. Net zoals op kantoor.

 

Na een uurtje of twee raakt iedereen een beetje tipsy. De normaal zo keurige telefoniste staat ineens erg flirterig met haar baas te praten en collega?s praten met elkaar die normaal nooit een woord tegen elkaar zeggen.

 

Tegen het einde van de avond moet je zorgen dat je zelf weer flink wat watertjes naar binnen hebt gewerkt, want dit wil je helder en nuchter meemaken. Nu gaat iedereen namelijk los. Als je om je heenkijkt zie je de marketingcollega?s met de receptionistes tongen, en de secretaresses staan te daggeren met de afdeling inkoop. Er worden moves gemaakt en blauwtjes gelopen. De ICT?ers staan midden op de dansvloer te battelen en de kantinejongen staat in een hoekje speeksel uit te wisselen met de stagiaire. Voor het gezicht van de directeur. Iedereen laat zich helemaal gaan. Het liefst loop ik nu met mijn telefoon de gehele balzaal door om alles vast te leggen. Dit ben ik de volgende keer ook van plan overigens.

 

En maandagochtend kruipt iedereen weer stilletjes achter de computer... hopend dat niemand nog wat weet van vrijdagavond.