Muziek en mensenrechten voor de Iraanse Nazanin

Nazanin groeide op in een gezin waarin pijn en verdriet deel uit maakten van het dagelijkse leven. "Alhoewel ik zelf nooit in Iran geweest ben, kan ik me er toch - dankzij de vele verhalen van mijn familie - een goed beeld van vormen. Ik kon de pijn die ze met zich meedroegen bijna voelen en wist al op jonge leeftijd dat ik iets voor mijn land en tegen ander menselijk leed in de wereld wilde doen. Ik beschouwde het al snel als een soort levensmissie en wilde me zoveel mogelijk ontwikkelen door me in globale zaken te verdiepen."

Nazanin deed verschillende studies aan de Universiteit van British Columbia en kreeg een beurs voor het prestigieuze L'Institut d'Etudes Politiques in Parijs en het International Study Center in Herstmonceux Castle in Engeland. Ondanks de studiebeurzen waren het kostbare tijden voor Nazanin. "Mijn familie kon al die kosten niet uit eigen zak betalen. Daarom moest ik werk zoeken. Ik kwam terecht in het modellenwerk en in de filmwereld, waar je een vet salaris kreeg voor wat je deed. Tussendoor deed ik vrijwilligerswerk bij het Rode Kruis en raakte ik bekend met het werken met kinderen in een wereld van oorlog en extreme armoede. Ik was blij dat ik een steentje kon bijdragen, maar wilde méér. De massa's bereiken, dát was mijn doel. Ik had een breder platform nodig om mijn ideeën te ventileren naar een hele hoop mensen toe."

Nazanin's platform werd de Miss World Contest, die 'Beauty with a Purpose' (schoonheid met een doel) als motto had. Beauty Nazanin ? die inmiddels in Canada haar nieuwe thuis had gevonden - deed eraan mee. Niet om haar schoonheid met de hele wereld te delen, maar meer om haar zegje te kunnen doen tegenover een ontelbaar groot publiek. "Ik deed mee en won de titel Miss Canada en stroomde door naar de 1st Runner Up in de Miss World Verkiezing. Daar kon ik mijn zegje doen voor 2,2 miljard televisiekijkers. Als dat geen goed platform was dan wist ik het niet meer!"

Maar behalve belangstelling en bewondering van velen, moest Nazanin ook haar tol betalen voor het winnen van de tweede plaats in de Miss World Verkiezing. "Ik kreeg haatmail van Islamitische fundamentalisten en aantijgingen vanuit de Arabische wereld. De hele Iraanse gemeenschap stond op zijn kop. Men was er helemaal niet blij mee dat ik mij inzette voor vrouwenrechten in Iran en jonge meisjes opriep tot verzet tegen de schending van mensenrechten in de Arabische wereld. Op een gegeven moment kon ik alleen nog maar in gezelschap van een aantal bodyguards over straat."

Behalve negatieve reacties kreeg Nazanin ook veel steun van jonge Iraanse vrouwen, die haar als een rolmodel beschouwden en in haar strijd een belangrijk voorbeeld zagen. "Het maakte me sterk om door te gaan en mijn strijd verder te voeren. Ik besloot jonge Iraanse vrouwen een hart onder de riem te steken. Ik voelde het steeds meer als een roeping om ondersteuning te bieden aan diegenen die monddood waren gemaakt. Alles zou ik doen wat er in mijn vermogen lag om deze vrouwen te helpen, desnoods met gevaar voor eigen leven."

De voormalige eredame van de Miss World Verkiezing 2003, Nazanin Afshin-Jam startte een internationale campagne om Iran ervan te overtuigen om het doodvonnis dat er tegen de 19-jarige Nazanin Fatehi was uitgeroepen, niet uit te voeren. Drie mannen probeerden in maart 2005 Fatehi samen met haar 15-jarige nichtje te verkrachten in een park in een buitenwijk van Teheran. Fatehi, toen 17 jaar, stak één van de mannen neer met een mes. Ze werd beschuldigd van moord met voorbedachte rade.

Toen Nazanin van de zaak hoorde, was ze vastbesloten om zich ervoor in te zetten én met succes. Ze startte een petitie, die 345.000 mensen tekenden, organiseerde wereldwijd betogingen en kreeg steun van Amnesty International, leden van het Canadese parlement, de Europese Unie en de Verenigde Naties. Onder zware druk kondigde het hoofd van de Iraanse rechterlijke macht, Ayatollah Shahroudi, in juni 2006 aan dat de executie afgeblazen werd, gevolgd door een nieuw proces, dat op 10 januari 2006 plaatsvond. Het vonnis was dat Fatehi wel vrij kwam, maar 33.156 euro 'bloedgeld' moest betalen omdat ze overdadig geweld had gebruikt. Dat geld werd ingezameld via de campagnesite HelpNazanin.com en Fatehi kon de gevangenis verlaten.

"Het moment dat ze vrij was, is voor mij nog steeds een van de allermooiste momenten. Ik heb er zelfs een nummer over geschreven op mijn album Someday." Ja, je zou bijna vergeten dat Nazanin naast alles wat ze doet ook nog zangeres is. De schoonheidswedstrijden heeft ze inmiddels vaarwel gezegd om zich meer te richten op haar muziek. "Via mijn liedjes wil ik behalve liefde en passie de mensen ook vertellen over mijn leven en de dingen die ik beleef en voel. Door mijn liedjes kun je je een beeld vormen van wie ik ben en wat ik wil uitdragen. Muziek is een sterk medium, waarmee je heel veel mensen kunt bereiken én kunt raken. Muziek kent geen grenzen, het is het gevoel wat telt. Ik zing in het Engels, maar ben er zeker van dat ook diegenen die de taal niet spreken, mijn muziek zullen begrijpen. Ik wil wereldwijd harten raken en hoop met mijn liedjes alle mogelijke grenzen te overschrijden."