Verslag: Bijeenkomst met Jeff Foster.
Het is zeer ontnuchterend om Jeff te horen spreken of zijn boeken te lezen. En veel mensen willen het ook niet horen. Zijn boodschap is dat zoeken naar spiritualiteit je alleen maar verder brengt van waar je eigenlijk naar op zoek bent, en dat is: thuiskomen. Thuiskomen in het huidige moment is volgens hem het enige dat echt is, de rest zijn dromen, ideeën, verhalen en concepten van een mogelijk leven dat je leidt. Het is nooit het echte leven, het is een verhaal over jou.
Het huidige moment is echter zo ontzettend normaal en gewoon, dat wij niet kunnen geloven dat wij daarin verlichting vinden. En daarom kijken we er steeds overheen. We zoeken het in cursussen om te leren mediteren, anders te gaan denken, verlichting te bereiken via een lange weg van afzien en doorzetten. En ergens, ver weg in de toekomst, bereik je dan heel misschien een vredige geest. Volgens hem is dat onzin. Het is iets dat vele leraren en zogenaamd verlichten ons wijsmaken. Maar wie zichzelf verlicht noemt, kan het volgens hem nooit zijn. Verlicht zijn betekent voor hen die dat zeggen te zijn, dat ze vrij zijn van de identificatie met hun ik, hun ego. Maar zolang iemand zegt dat hij of zij wel verlicht is en een ander (nog) niet, is er sprake van 'ik' en 'jij'. En dat is volgens Jeff het tegenovergestelde van verlicht zijn, dat is afgescheiden zijn. Terwijl wij in het echt allen één zijn.
Volgens hem is alles wat er is, alles wat er nu gebeurt. Op een stoel zitten, adem halen, een auto horen die voorbij rijdt, pijn in je arm voelen. Zoals hij het uitlegt, is alles wat wij zien om ons heen eenheid, verkleed als: bomen, huizen, stoelen, mensen. Eigenlijk is alles eenheid, liefde, of hoe je het ook wilt noemen. Jij en ik ook. Alleen hebben we een rol aangenomen in dit leven. De rol van bijvoorbeeld: ik ben een werkende vrouw, moeder van drie kinderen, ik woon in een huurhuis, ik heb een schuld bij de bank en ik val op foute mannen. Ik noem maar wat. Het probleem is niet dat wij eenheid zijn verkleed als deze rol. Het probleem is dat wij geloven dat wij onze rol zijn. En daar begint het gedonder.
Er zou meer moeten zijn. Meer dan dit wat er nu is. Dít kan het niet zijn, het is zo gewoon dat we het compleet missen. En dus gaan we weer op zoek. We denken dan: “Als ik maar vaker positief kon denken..., Als ik nog meer boeken zou lezen.., Als ik gedisciplineerder zou mediteren...,”. Allemaal dingen die je volgens Jeff gewoon kunt blijven doen, zolang je maar niet denkt dat het je ergens brengt waar je nu niet al lang bent. Hier, thuis, in het nu. Achter dit alles is dit alles. En dat is alles. En meer niet.
Heel veel mensen denken dat ontwaken betekent dat je ergens van af moet. Je moet dingen loslaten, kwijtraken om verlicht te worden. Het enige wat je volgens Jeff echt hoeft te doen is te zien wat het leven is. Dit wat er nu is, meer niet. Het is de dood van de zoeker die maakt dat je echt ontwaakt. Alleen als je probeert uit alle macht je ego te vernietigen, je ik los te laten -omdat je denkt dat je daarmee verlicht zult worden- ben je weer op zoek gegaan. En zo blijf je rondjes draaien. Jeff kan ons niet echt zeggen hoe je het wel kunt bereiken, want volgens hem valt er niets te bereiken. Het is het doorzien van alles. Van seeking naar seeing, zoals hij dat mooi uitlegt. Het enige waar je van af hoeft, is de letter k. Het overkwam hem tijdens een wandeling op een regenachtige herfstavond, en sindsdien kan hij niet anders meer dan het leven continu doorzien.
Elke nacht verdwijnt de persoon die je denkt te zijn. Elke ochtend, vanuit het niets, verschijnt er weer een individu. Een moment voordat deze zoeker verscheen, ontbrak er niets, was er geen enkel tekort. Dan verschijnt de zoeker en blijkt er weer van alles te missen, te ontbreken. Dan gaan we weer op zoek. Ook willen we graag dingen leren accepteren maar volgens Jeff is het al lang geaccepteerd door eenheid, anders was het er niet nu op dit moment. Ik geef toe, het is lastige kost, maar ik vind het prachtig. Het idee dat het honderd keer simpeler is dan ik dacht om gewoon te leven zonder van alles te moeten veranderen, anders te willen worden, iets te kunnen bereiken wat altijd toch weer onbereikbaar lijkt, geeft hoop.
En ook deze hoop moet je volgens hem weer loslaten. Hoop impliceert dat dingen beter worden dan ze nu zijn. En daarmee verlang je weer naar alles behalve wat er nu is. Mag je dan geen dromen meer hebben? Geen doelen? Nergens naar verlangen? Natuurlijk wel, dat is heel menselijk. En dat is ook precies wat het is. Binnen jouw rol, jouw droom, heb je eigenschappen, doelen, wensen en verlangens. Zolang je maar niet denkt dat het is wat je werkelijk bent. Zolang je maar niet denkt dat het je verlichting brengt, dichter brengt bij waar je zou willen zijn. Je kunt volgens hem doorgaan met mediteren, om dezelfde reden dat je in de tuin werkt of naar de bioscoop gaat. Gewoon om het plezier dat het je geeft op dat moment, niet om ergens te komen waar je niet nu al bent.
We verlangen naar tweedehands ervaringen. Wat anderen zeggen dat je zou moeten doen, zou moeten leren om het spirituele pad naar verlichting te bewandelen. Waarom zouden we tweedehands ervaringen willen als we onze eigen ervaring van het nu kunnen hebben op elk moment van de dag? Wat Jeff Foster vertelt en waar hij over schrijft wordt non dualiteit of Advaita genoemd. Al vindt hij zelf dat ook dat weer een concept is waar mensen houvast aan willen hebben. Hij heeft het dus niet zelf uitgevonden, en tegelijkertijd kan het niet uitgevonden worden, want het is er altijd al. Toch is het een prettige ervaring om het uit zijn mond te horen. Als je deze ervaring ook eens wilt dan zijn de volgende bijeenkomsten met hem op:
6 & 7 februari 2010 - Oranjekerk in Amsterdam (middagbijeenkomsten)
12-19 februari 2010 - Chateau Frandeux in Frandeux - Belgie (7-daagse winter retraite)
Voor meer informatie over Jeff kun je ook kijken op: www.lifewithoutacentre.com
Ik wil graag afsluiten met een prachtige metafoor die hij gebruikte tijdens deze middag: "Als je het gevoel hebt dat je verstoppertje speelt en je graag gevonden zou willen worden, is de enige manier om gevonden te worden je gewoon te verkleden als eenheid, als alles."
