Welkom: mijn leven!
Welkom, mijn leven!
Ik zit bij de cabaretier Marc-Marie Huijbregts. Helemaal vooraan, eerste rij. De voorstelling heet “Marc-Marie Punt” en gaat over zijn leven en wie hij was, nu is en hoe zijn leven verlopen is. Hij vertelt over de moeilijke periode toen hij zijn moeder verloor en dat hij toen een boek kreeg van een vriend. Dat boek gaat over Dood en Leven en benadrukt dat we geen zogenaamd 'parallelleven' hebben. Dat we geen 'ideaal' leven hebben die we er als een meetlat naast kunnen leggen en waarmee we ons huidige leven dus vergelijken. Nee, zul je denken ‘dat begrijp ik’ en dat had ik ook.
Maar leven we daar ook naar? Vinden we toch niet stiekem dat als we iets mankeren of ziek worden, dat dit dan niet had moeten gebeuren? Gaan we er niet vanuit dat als je op je 36e, 44e of 56e levensjaar doodgaat, dat dit dan eigenlijk te vroeg is? Ik merk dat ik toch denk ‘en hij was nog zó jong!’. Dus dan leg ik er toch een meetlat naast, eentje die aangeeft dat die man toch zeker 80 jaar oud had moeten worden. Maar we hebben geen 'parallelleven'. Dit is zoals het is.
En zo filosoferen mijn man en ik na de voorstelling over het leven, ieder ons eigen leven en die van ons samen. We hadden het er samen nog over tijdens het avondeten voordat we naar deze voorstelling gingen. Ik die fysiek beperkt wordt door een vorm van reuma gecombineerd met een hele energieke geest. Hij die niet zo energiek is als een 'gemiddeld persoon', maar met een pittige baan en toch door wil met zijn werk, zijn manier van leven. En vaak willen we dat het anders zou gaan, beter zou gaan. Nu staan we in de foyer met een drankje in onze handen en kijken we elkaar aan en moeten lachen. Dit ís ons leven! Dit bén jij en dit bén ik. Dit wordt niet anders, hooguit wat beter of slechter, maar dit is het! Dit hoort gewoon bij ons en daarmee moeten we het doen... Punt.
En ineens ben ik weer nieuwsgierig. Nieuwsgierig naar mijn leven, wat zal die nog allemaal gaan brengen? En hoe lang nog? Ineens is daar weer een stuk acceptatie dat alles goed is zoals het is en heet ik mijn lijf en mijn leven opnieuw welkom!
