Tempelgroep Amsterdam

We lopen het terrein op van Buitenplaats Reijgersbroeck en op het moment dat de deur opengaat stappen we een andere wereld binnen. We wanen ons ergens op het Franse plattenland, alsof we uren gereden hebben om deze workshop te volgen. We voelen ons meteen op ons gemak, gastvrijheid alom. Ik voel een beetje een hippiesfeer, de sfeer van Ruigoord maar dan zonder alcohol en joints. We genieten van de supergezonde koolsoep en vega-hap, kijken om ons heen, kletsen wat met de andere vrouwen en dan is het tijd om te beginnen.

We gaan allemaal in een kring op kussentjes zitten. Een kring heeft altijd iets magisch voor mij, het voelt veilig. Coach en lichaamswerker Marian van Noort pakt de "Talking stick". De "Talking stick" is een stok die bij belangrijke gebeurtenissen door de indianen werd gebruikt. Diegene die de stok in handen had, kreeg hiermee het recht van spreken.

Marian: "Ik volgde mijn hart en had de behoefte om meer onder vrouwen te zijn. Ik wilde een warme plek creëren, waar wij de vrouwelijke zachtheid in onszelf kunnen herontdekken en samen kunnen genieten van onze sensualiteit. Ik ben heel erg blij dat jullie hier zijn." Marian wil dat we ons prettig voelen en geeft ons de tip: "Doe alleen wat goed voor je voelt en geef je grenzen aan." Vervolgens stelt meditatielerares en eigenares van de boerderij Mariëtte Sinninghe Damstè zich voor. Zij zal ons begeleiden tijdens de meditatie. We zitten er allemaal wat onwennig bij, maar uiteindelijk durft een vrouw de Talking stick op te pakken.

We aarden, doen een korte meditatie en vervolgens zet Mariëtte de muziek aan en gaan we dansen. Het dansen voelt wat onwennig en geforceerd voor mij. Ik ben het niet gewend om op deze manier - aan de hand van instructies - te dansen. Marian vraagt ons om wat dichter naar elkaar toe te dansen. Voorzichtig dans ik naar een meisje toe. "Probeer elkaar zachtjes aan te raken met je benen en knieën" zegt Marian. Ik voel me een beetje onrustig en giechelig worden, 'stel je niet zo aan' denk ik en ik doe mijn best om zo dicht mogelijk tegen de andere dames aan te dansen. Het voelt vertrouwd en tegelijk vreemd, wil ik dit wel?

Vervolgens vraagt Marian ons om een voor een alle vrouwen langs te gaan en elkaar diep in de ogen te kijken. Tegelijkertijd is het de bedoeling dat we onze handen op het hart van de ander leggen. Ik doe mijn best om niet heel hard weg te rennen en loop naar de andere vrouwen toe. Bij de één voel ik haar warmte en sensualiteit, bij de ander wijsheid. En weer bij een ander krijg ik een kil gevoel. Een blond meisje raakt mij het meest. Puur om haar schoonheid en frisheid, ik vind haar prachtig. Opeens realiseer ik me dat ik liefde kan voelen voor iemand die ik helemaal niet ken, gewoon omdat het goed voelt. Het mooie is dat ik hier kan zijn wie ik ben, dat zie ik bij iedereen gebeuren. Waar in het begin nog maskers waren, speelt niemand nu toneel, we zijn allemaal puur onszelf.

Ik kijk Marian diep in haar ogen en ze fluistert: "Wat heb je een fijn gezicht, zo fijntjes." Oeps, die zag ik niet aankomen, zomaar een lieve opmerking! Ik bloos en het doet me goed. Het zijn van die opmerkingen die voelen als cadeautjes. Dank je wel, Marian!

We gaan weer in de kring zitten en krijgen een meditatie van Mariëtte. Zij vraagt om in onze verbeelding naar een mooie plek toe te gaan. Eenmaal daar aangekomen zien we een vrouw en die vrouw neemt ons mee, ze geeft ons kracht. Na de meditatie maken we een tekening van deze ontmoeting. Ik teken een Indische vrouw, ze is heel mooi en krachtig, ze knipoogt naar me en pakt mijn hand stevig vast.

Tijd voor de massage, een massage met de kleren aan, dat wel. Mariëtte zet hitsige Tantra muziek aan, hitsig omdat er heel wat gehijgd word op de cd. 'Die wil ik wel voor in de slaapkamer', denk ik. Een paar vrouwen gaan op een mat liggen met de bedoeling dat twee of drie vrouwen hen gaan masseren. De massage is behoorlijk sensueel, hier komt de zachtheid van de vrouw zeker naar boven. Het valt me op dat het met veel liefde en toewijding wordt gedaan.

Ik voel echter weerstand en kies ervoor om niet mee te doen. Mijn gevoel zegt nee, toch zegt een stemmetje in mijn hoofd: 'Waarom wil ik dit niet? wat gebeurt er nu met me? Waarom heb ik hier zoveel moeite mee?' Ik besluit om het toch te proberen en ga bij een groepje zitten. We masseren Marian. Zij voelt het meest vertrouwd voor mij, maar ik blijf me ongemakkelijk voelen en kies ervoor om aan de 'zijlijn' te gaan staan. Watje! Ik zie dat mijn vriendin inmiddels even buiten is gaan 'luchten'. 'Gelukkig, ik ben niet de enige!'

Na afloop besluiten wij om nog even de kroeg in te duiken. Het is tenslotte vrouwenavond! We praten over vriendschap en beseffen dat wij die warmte al met elkaar ervaren. Ook vinden we dat mannen soms zelfs zachter kunnen zijn dan vrouwen. De avond was voor ons net iets té sixties en té zweverig. Toch vinden wij het een fantastisch initiatief, omdat het heel prettig is om ervaringen en inzichten te delen met andere vrouwen. En we hebben weer wat geleerd, namelijk dat vreemden zo vreemd nog niet zijn!