Achtergrond: Een paranormaal begaafd kind (I)

Tweeënhalf jaar na ons huwelijk werd onze dochter Saskia geboren. Drie jaar daarna kwam Robbert onze zoon, en na vier jaar kregen we onze dochter Madelon. Dolgelukkig waren we met ons gezinnetje en tegelijkertijd besef je als jonge, onervaren ouders wat een grote verantwoordelijkheid dit met zich meebrengt.

Als je je kindje voor het eerst in je armen houdt, gaat er meteen van alles door je heen. Op de eerste plaats voel je liefde, heel veel liefde voor je kind. Het is een nauwelijks te beschrijven gevoel, maar tegelijk heb je ook een gevoel van zorg. Je hoopt dat je kinderen zullen opgroeien als gelukkige en pure mensen en dat ze gezond mogen blijven. Echter, dat weet niemand vooraf. Maar als ouders wil je wel heel erg je best doen om het leven van je kind zo goed mogelijk te laten verlopen. Maar helaas heb je niet alles zelf in de hand...

Trauma's

Als snel bleek Robbert ons zorgenkindje te zijn. De eerste tekenen en probleempjes toonden zich al tijdens de kleuterschoolperiode en manifesteerden zich direct ten volle toen Robbert naar de basisschool ging. Hij kon zich absoluut niet concentreren, en had heel veel moeite om bij de les te blijven. Na vele opgelopen trauma's op deze school, kwam Robbert terecht op een school voor speciaal onderwijs. Daarna volgden er vele moeilijke jaren van testen en therapieën en een zoektocht langs en door het gehele reguliere medische systeem.

Vele etiketten kreeg Robbert opgeplakt, maar niemand kon met stelligheid een duidelijke diagnose geven. Uiteindelijk, Robbert was toen dertien jaar en ging naar het speciaal voortgezet onderwijs, knakte er iets bij hem. Hij kreeg last van allerlei fobieën, angsten en paniekaanvallen. Dit leidde er uiteindelijk toe dat Robbert opgenomen moest worden. Ons werd verteld dat het zeer ernstig met hem was. Hij zou ter observatie opgenomen worden en van daaruit zou bezien worden naar welk tehuis Robbert definitief zou moeten.

Onze wereld na al zoveel moeilijke jaren waarin we Robbert als kind nooit gelukkig en blij zagen stortte in, het is niet te beschrijven wat er dan door je heen gaat. Je raakt je kind kwijt, en je weet niet wat er aan de hand is met hem. Je hart wordt verscheurd van verdriet en nog nooit hebben we binnen ons gezin ons zo machteloos gevoeld als toen. Je moet hem loslaten, terwijl je gevoel aangeeft dat hij zijn familie juist op dat moment zo hard nodig had. Een kind dat bol staat van dagelijkse doodsangsten wordt dan ook nog eens het allerveiligste voor hem, zijn ouders en zusjes, ontnomen. Dit heeft bij ons allen binnen het gezin tot aan de dag van nu diepe littekens nagelaten. In deze periode, maar ook in de tijd die zich tot nu toe heeft aangediend, heeft Robbert binnen het gezin alle aandacht gevraagd en als vanzelfsprekend gekregen. Vaak hebben wij als ouders schuldgevoelens gehad, vanwege de daardoor beperkte aandacht voor onze geweldige lieve dochters. Ook zij, zo realiseerden wij ons vaak, moeten toch ook vaak hun dingetjes hebben gehad welke ouderaandacht vroegen. Maar ook zij voelden als vanzelfsprekend aan, dat de zorgen om hun broer prioriteit hadden, en vulden dat van nature als van zelf in. Deze periode heeft, in combinatie met de inzichten van Robbert, onze kinderen erg levenswijs en vroeg volwassen gemaakt. In hun dagelijks leven hebben zij hier elke dag profijt van.

Robbert zag en voelde van alles, waar wij - maar ook de hulpverleners - niets van begrepen. Het 'paranormale' was voor ons als nuchter, doorsnee gezin totaal onbekend terrein. Totdat er bij de instelling waar Robbert toen verbleef iemand van de begeleiders op het pad van Robbert en ons kwam. Dit was een zeer spiritueel ontwikkelde vrouw, die in de weekenden veel met Robbert sprak over datgene wat hij zo allemaal zag en voelde. Voor het eerst voelde Robbert zich begrepen en putte moed uit die gesprekken. Ze benaderde ons en gaf aan dat ze van mening was dat Robbert paranormaal begaafd was en dat alle eerder opgelegde vermeende ziektebeelden niet klopten.

Ze heeft dit bij de behandelende leiding aangekaart, met als resultaat dat ze uiteindelijk werd ontslagen; ze zou het behandelplan van Robbert door haar houding ernstig verstoord zou hebben. Zeer kort hierna ontmoetten wij iemand die nagenoeg ons hetzelfde vertelde en ons het advies gaf contact te leggen met psycholoog Rens Hendriks uit Nijmegen. Rens heeft het leven van Robbert, maar ook van ons als gezin, weer op de rails gekregen. En hij begeleidt ons nog steeds.

Taboe

Rens Hendriks, zelf zeer spiritueel begaafd, begon Robbert op afstand energetisch te begeleiden via een foto van hem. Het resultaat hiervan was dat Robbert binnen een jaar weer voorgoed naar huis kwam. Vanwege het grote taboe dat er heerst binnen de zorg in het algemeen, hebben wij de behandeling door Rens, voor de regulier behandelende instanties stil gehouden. We waren blij dat we weer een beetje gelukkig konden zijn en dat we weer verenigd met elkaar waren. En inmiddels waren we natuurlijk ook veel wijzer geworden over wat er echt met hem aan de hand was.

Onverklaarbare zaken

Na een korte periode van betrekkelijke rust begonnen zich steeds meer onverklaarbare zaken aan te dienen, zoals het spontaan ontstaan van zogenaamde graancirkels, waarvan hij exact de locatie en vormgeving voorvoelde. Dit terwijl hij altijd thuis was en niet naar buiten was geweest. Als we daarna gingen kijken ter controle klopte het altijd met 100 procent precisie. Dan weer kreeg hij dingen door die nog zouden gaan gebeuren. Ook dat gebeurde altijd precies zoals door hem voorspeld. Weer later gingen zich rondom ons huis lichtverschijnselen tonen, waar we allemaal getuige van zijn geweest.

En dit ging maar door, tot de meest extreme ervaringen aan toe, welke we nauwelijks met de dagelijkse nuchtere wereld durven te communiceren. Gelukkig hebben we alle ervaringen van en met Robbert zeer gedetailleerd gedocumenteerd tot een zeer indrukwekkend archief, wat hopelijk als de tijd daar rijp voor is, met de mensheid gecommuniceerd kan worden.

Lees deel 2 vanaf vrijdag 15 augustus op Vrouw.nl. Hier kun je de reading en het interview vinden dat Vrouw.nl eerder met Robbert had.

Voor meer informatie: www.robbertvandenbroeke.com