Geluk in een gierput
Badend in het zweet word ik wakker... Mijn god wat een verschrikkelijke droom zeg! Vanavond Erwin maar even bellen om te vragen hoe het leven op de boerderij staat sinds hij weer single is. Ik kijk op de wekker en realiseer me dat ik op moet staan om naar een consult in Den Bosch te rijden. Een huisreiniging bij twee ontwerpers. Ik douche het klamme zweet van me af en ga op weg. Aangekomen rij ik de oprijlaan op van het immense landhuis waar de heren wonen.
Bij de voordeur word ik welkom geheten door Ronald, een vriendelijk ogende frisse jongeman. Ook zijn partner Rick stelt zich aan mij voor en ze zijn duidelijk blij dat ik een huisreiniging bij ze kom doen. Rick slaapt al een behoorlijke tijd erg slecht en ze hebben het idee dat er van alles in hun omgebouwde boeren landhuis 'rondwaart'. Ondanks dat gevoel, is dit het huis van hun dromen en willen ze erg graag dat de rust in huis wederkeert.
Via gangen en deuren komen we terecht in de prachtige woonkeuken. Na een korte intake zal ik door het huis gaan om te kijken wat ik aantref. We gaan eerst aan de tafel zitten, waar ik onmiddelijk iets voel bij Rick. Hij heeft stress, ik voel duidelijk zijn energie heen en weer gaan. Onrust en heftige dromen krijg ik te zien, wat hij bevestigt. Ik krijg te zien dat hij droomt zoals ik afgelopen nacht heb gedroomd. Ronald verteld dat zijn partner altijd droomt over moord en doodslag. En dan bezweet wakker wordt, terwijl hij zo altijd zo rustig is en er geen enkel kwaad in hem huist. Had ik zelf vannacht ook niet zo'n hele akelige droom...?
Ik zeg toe later in het consult nog met Rick aan het werk te gaan zodat ik eerst in het huis kan gaan kijken. Als ik in de immense woonkamer sta 'ruik' ik dieren. "Dat kan kloppen, hier was vroeger de stal." Via een andere trap en een doorgang komen we op de slaapkamer. Meteen overvalt me een hele heftige, verdrietige emotie van een vader. Deze energie is duidelijk aanwezig in deze kamer. Het frappante is dat ik een 'veer' te zien krijg. Een vogelveer en een vaderfiguur. De connectie ligt bij Ronald, die feitelijk niet om een consult heeft gevraagd. Ronald begint te huilen en ik hou het zelf ook amper droog.
Hij voelt vaak de aanwezigheid van zijn vader. Dat was iemand die altijd veren mee nam, overal vandaan en die aan iedereen gaf als blijk van liefde. Ronald verteld in tranen dat toen zijn vader was overleden, hij ineens overal veren vond en zag. Het leek wel alsof ze vanzelf uit de hemel kwamen vallen. "Je vader is hier aanwezig. Hij houdt een oogje in het zeil omdat hij alles nu beter begrijpt en hij helpt jullie." Ronald knikt bevestigend.
Plotseling zie ik in mijn ooghoek een klein meisje voorbij huppelen... Blond haar en een jaartje of vier. Het is een vrolijk tafereeltje, al zie ik alleen haar achterkant en dansende haren. Het verstikkende gevoel wat mij vervolgens overvalt is een stuk minder gezellig. Het grijpt me bij de keel en het voelt echt of ik geen adem meer krijg! De mannen staan me vol ongeloof aan te kijken, terwijl ik mijn benauwdheid onder controle probeer te krijgen.
"Exact op de plek waar je nu staat, in de ruimte onder je, zat vroeger de badkamer en de vorige eigenaars wisten ons het verhaal te vertellen dat daar een meisje van 4 verdronken is in bad."
Op mijn weg terug door het huis lijkt het wel of ik word tegengehouden. Ik vertel wat ik op dat moment zie, namelijk 'oorlog' en dat ik vast zit. Ik zit in een krappe ruimte verstopt met meerdere mensen tegelijkertijd. Ronald wijst naar boven waar niets te zien is. "Henk Jan", zegt hij. "Op de plek waar je NU staat zat vroeger een soort luchtkoker in het plafond waar in de oorlog mensen ondergedoken hebben gezeten!" Nadat ik de vertrekken vrij gemaakt had van entiteiten ging ik met Rick zitten voor de coaching op 'leegte'. De mannen zijn blij met elkaar, hun droomhuis en hun werk. En ze kunnen zich werkelijk alles permitteren. En toch is Rick niet volmaakt gelukkig en kan hij moeilijk genieten van alles. In een coachend gesprek heb ik hem tools aangereikt waar hij mee kan werken. Terwijl ik doodmoe ben lijken Rick en Ronald opgelucht en rustig.
Als ze me via de achterkant van het huis naar mijn auto begeleiden lopen we door de imposante tuin. Mijn oog valt op een vijver met een brede stenen muur eromheen en mooie beplanting erin. Een vijver vol met hele mooie grote goudvissen. "Dat is de oude varkens gierput", zegt Ronald. "Die hebben we helemaal uitgegraven en er een vijver van gemaakt." "Goh", zeg ik bewonderend. "Jaha, en tijdens het graven zijn we op allemaal botten gestuit!"lacht hij. Ik verschiet van kleur, slik en vraag: "Botten?" "Ja, allemaal koeiebotten!" "Oh, haha ja natuurlijk", lach ik als een boer met kiespijn. "Maar wat een prachtige vijver hebben jullie ervan gemaakt, en die goudvissen fonkelen ook zo mooi in het zonlicht..."
Voor meer informatie: www.henkjanakse.nl
