De Nieuwe Vrouw: 33 jaar

Nog een paar dagen en dan word ik 33 jaar. Een mooi getal: 33. Ik weet niet veel van numerologie, maar ik heb wel een boek over de betekenis van getallen. 33 schijnt een meestergetal te zijn, waarmee een ‘krachtig getal’ wordt bedoeld. Het schijnt dat het tonen van getallen één van de manieren is waarmee het universum met ons communiceert. Zelf zie ik geregeld de getallen 333, 2 2 2 , 555, 444 of 1 2 :1 2 etc voorbij komen. Via mijn wekkerradio, de kilometerstand in mijn auto, op kassa- en/of parkeerbonnen, etc. Het leuke van het boek ‘Getallen van de Engelen’ (Doreen Virtue) is dat je dan de betekenis kunt opzoeken.

Praten met daarboven
Bij het getal 33 staat in het boek van Doreen: ‘Je wordt door veel verlichte meesters omringd en in alle opzichten geholpen. Ze zijn gekomen om je te helpen bij je opdracht en je gebeden te beantwoorden. Stem je op hen af en stel hun alle vragen die je maar wilt stellen.’ Voor mij is het praten met ‘daarboven’ sinds een paar jaar de normaalste zaak van de wereld geworden. Ik kan niet meer zonder die gesprekken die ik met ‘hen’ voer. Ik doe het schrijvend, maar ook vaak tijdens het hardlopen of andere dagelijkse bezigheden, waarbij ze makkelijk met mij kunnen communiceren. Ik realiseer me dat dit voor veel mensen nog niet zo normaal is.

Synchroniciteit
‘Ze’ hebben me verteld dat mijn 33ste levensjaar een jaar wordt, waarin mijn spirituele ontwikkeling een grote sprong gaat maken. Sinds ik meer vanuit mijn gevoel leef en makkelijker de controle en het piekeren in mijn hoofd kan loslaten, merk ik al dat ik een ruimere werkelijkheid ervaar. Bijvoorbeeld in de vorm van synchroniciteiten. Ogenschijnlijke toevalligheden, die helemaal geen toeval blijken, omdat je ze op een bepaald niveau zelf hebt gecreëerd. Bijvoorbeeld omdat je om hulp, inzicht, een oplossing, etc hebt gevraagd. Het is echt wonderlijk om te merken hoe snel je een reactie krijgt in je alledaagse werkelijkheid.

Meer openheid
Voor wie mij al iets beter kent, weet dat ik gigantische voorliefde heb voor sterrenmensen. In de volksmond ook wel ‘buitenaards leven’ genoemd. Maar daar krijg ik dan weer direct zo een voorgeprogrammeerd beeld bij… Dan zie ik groene mannetjes met sprietjes, denk ik aan akelige ontvoeringen en veeverminkingen. Voor mij is het woord ‘sterrenmensen’ nog niet zo vervuild geraakt door media en politiek en ik hoop dat dit voor jou ook geldt, zodat we elkaar onderweg niet verliezen tijdens dit schrijven. Mijn 33ste levensjaar voelt voor mij als een jaar waarin ik nog meer openheid zal geven over mijn ervaringen op dat vlak.

Kosmische gemeenschap
Ik ben ‘de schaamte voorbij’ zoals je dat zo mooi zegt. Maar ondertussen gaat mijn hart wel weer sneller kloppen hoor, terwijl ik dit schrijf. Het blijft spannend. Zoals ik het zie is de Aarde, onze planeet, als een korreltje zand in een gigantisch universum. Ik sluit zelfs niet uit dat er parallelle universa zijn. Voor mij is het dan ook een gegeven dat het universum wemelt van het leven. Bewustzijn = leven, dus waarom zou alleen de ‘mens’ bezield zijn? Volgens de Maya’s naderen we de laatste trede op de TUN-kalender. Het kenmerk van ons bewustzijn op die hoogste trede is Universeel Bewustzijn. Dus ik vermoed dat het straks de normaalste zaak van de wereld gaat worden dat we deel uitmaken van een kosmische gemeenschap.

Onze rol in het universum
Ik geloof zeker dat we de komende decennia onze handen vol hebben aan onze eigen aardse problemen en dat het leggen van contact met sterrenmensen dus niet onze eerste en belangrijkste prioriteit is. Maar ik geloof ook dat de tijd steeds meer rijp is dat we ons bewust worden van onze rol in het universum. Dus misschien dat ik daarom één van de voorlopers hier ben om de mensen alvast wat meer over ‘daarbuiten’ te vertellen. Vele anderen zijn mij al voorgegaan hoor, neem een Alex Collier, Barbara Marciniak, Tuella, onze eigen Jan osh en Thea Terlouw . Voor mij is mijn werk voor Jan osh dan ook echt een geschenk uit (misschien wel letterlijk!) de Hemel. Eindelijk werk waar ik echt mijn passie in kwijt kan.

Loslaten = krijgen
Toen ik in 2 006 de website Niburu.nl ontdekte en las over het UFO-fenomeen, buitenaards leven en de geheimhouding hieromtrent, groeide in mij een enorm verlangen om zelf ook eens wat meer spirituele ervaringen te krijgen. Ik sprak allerlei mensen die hun persoonlijke ervaringen met mij deelden, maar in mij nam de frustratie/verlangen toe dat ik dat ook wilde beleven. Ik heb inmiddels geleerd dat als je iets heel graag wilt op spiritueel vlak, je het vooral moet loslaten. Ahhh niets moeilijker dan dat!! Ik was gewend dat als ik iets wilde dan kocht ik het of ging ik heel hard leren, werken of op een andere manier mijn best doen om het te krijgen.. maar aan die attitude heeft het universum echt lak. Loslaten = krijgen.

Junk-DNA
Sommige mensen hebben er een heel leven voor nodig om op die manier in het leven te staan. Het klinkt dan ook makkelijker gezegd dan gedaan. Maar na veel stampvoeten, frustratie, mezelf in de weg zitten, boosheid, etc merk ik dat ik de laatste tijd steeds meer mag zien, voelen en horen op dat vlak. En dan nog merk ik dat het eigenlijk als iets heel normaals voelt. Ik dacht dat een spirituele ervaring heel … tsja hoe zeg ik dat: anders zou zijn. Natuurlijk is het ook iets waanzinnigs maar eigenlijk is een ruimer bewustzijn dus iets wat ons geboorterecht is. Het is onze natuur. We hebben helemaal geen junk-DNA, zoals de reguliere wetenschap dat omschrijft. Welnee, het is ons werkelijke potentieel.

Gesprekken in mijn hoofd
Allereerst begon het bij mij dus in mijn hoofd. Liefdevolle energieën die tot mij spraken, zeiden wie ze waren (of vaak is dat helemaal niet belangrijk) en wat mijn doel hier is. Het lijkt gefaseerd te gaan. Eerst focussen ze zich enorm op jouw persoonlijke ontwikkeling, de rest volgt later. Dus ik heb gigantisch veel hulp gehad zowel daarboven als hier op Aarde om in het dagelijks leven meer in balans te zijn. Een enorm karwei, vooral voor mezelf omdat ik aardig uit balans was geraakt gaandeweg mijn leven. Nu merk ik dat ze vinden dat ik toe ben aan een volgende stap. Hoe me dat duidelijk werd gemaakt was een erg mooie ervaring.

Lichtlichaam
Ik was in de badkamer en ik had die week ervoor voor Jan osh veel geschreven over ons lichtlichaam. Ons fysieke lichaam – waarvan wij vaak denken dat dit het enige is wat we zijn – is eigenlijk de laatste in de rij. We worden omgeven door nog veel meer lichamen, zoals ons emotionele, mentale en spirituele lichaam. Ziekten ontstaan eerst in onze lichtlichamen en - na veel stug doorgaan en negeren wat we voelen! – krijgen we een allerlaatste waarschuwing door fysieke klachten. Helderzienden kost het vaak geen moeite om lichtlichamen te zien. Ikzelf had hier nog niet zoveel ervaring mee. Het leek me wel leuk om het eens uit te proberen mijn lichtlichaam te bekijken door het te visualiseren.

Een wezen in de deuropening
Ineens ‘zag’ ik rechts voor me een ander ‘wezen’ staan. Ik zag het dus niet letterlijk in mijn badkamer, maar wel via mijn derde oog, in een andere dimensie. Hij/zij stond in een deuropening, met achter hem/haar een enorm fel wit licht. Ik zag alleen zijn/haar contouren. Dus of het een man of een vrouw was of gewoon een androgeen wezen is me niet duidelijk. Wat ook wel apart was, was alsof in het hoofd een licht brandde waardoor alleen de ogen fel licht gaven. Heel mooi om te zien. Het voelde heel liefdevol en krachtig aan. Zo nuchter en onzeker als ik ben schoot ik direct in mijn denken: ‘Huh wat is dit?! Ik verbeeld het me vast!’

Vleugels uitslaan
Direct vroeg ik in gedachten ‘mijn team’ om hulp. Wat ik al zei: ik ben gewend om telepathisch met hen te kletsen dus ik vroeg hen wat dit was. Ze zeiden: ‘Tessa, haal gewoon rustig adem. Niet teveel nadenken. Ga gewoon door met je bezigheden.’ Dus ik droogde mijn natte haren met mijn handdoek en probeerde het verder los te laten. Direct hoorde ik in mijn hoofd dat het ‘wezen’ tegen mij begon te praten. Het zei zoiets als: ‘Ik ben je nieuwe begeleider. Je bent toe aan een nieuwe fase in je ontwikkeling en ik ga je daarbij helpen.’ Toen stak hij/zij zijn hand naar me uit en er kwam een prachtige vlinder uit gevlogen. Hij/zij zei: ‘Het is nu tijd om uit je cocon te komen en te gaan vliegen als een vlinder.’

Steeds normaler
Dat was alles. Ik zag hem/haar verder de hele dag alleen nog in de deuropening staan als ik met mijn derde oog keek. En de volgende dag was het weg, het beeld. Ik voelde alleen (ook nu terwijl ik dit schrijf) een paar dagen een warme hand op mijn arm. Dan weet ik dat hij/zij bij me is. Sindsdien zijn er nog een paar bijzondere dingen gebeurd, waar ik zeker nog meer over zal gaan vertellen. Maar voor nu laat ik het hier maar even bij. Het lijkt me wel even genoeg. Voor veel mensen zal dit al een raar verhaal zijn. Maar er zijn ook steeds meer mensen die zelf bijzondere, spirituele ervaringen hebben. Het wordt steeds normaler.

Verjaardagscadeau
Je moet dan ook niet denken dat ik de hele dag als een soort freak met sterrenmensen in de weer ben. Hoewel ik er inwendig zeg maar ‘vol van ben’ en ik reikhalzend uitkijk naar meer, sta ik verder gewoon de vaatwasser in te ruimen, verschoon ik de poepbroek van mijn dochter, ga ik naar de kapper om mijn haar te kleuren en lees ik in de Glamour dat topmodel Doutze Kroes in verwachting is van haar eerste kind. Haha soms is het contrast tussen het aardse en spirituele zo groot dat ik er wel eens tureluurs van word! Maar meestal geniet ik ervan dat ik gewoon met beide benen op de grond sta. Het moet immers hier op Aarde gebeuren. Wel heb ik voor mijn 33ste verjaardag een bijzonder cadeau voor mezelf bedacht… daar vertel ik je volgende week meer over.

Liefs,
Tessa www.tessakoop.nl