Maryam (44) bekeerde zich tot de islam: 'Mijn man drukte mij op het hart dat ik het niet voor hem moest doen'
De 44-jarige Maryam maakte een aantal jaar geleden de keuze om zich te bekeren tot de islam. Momenteel is zij getrouwd en heeft ze twee kinderen. "Voor mij kloppen de regels van de islam."
Lees ook: Joan: 'Mijn dochter kreeg euthanasie vanwege ondraaglijk oorsuizen'
Moeilijke jeugd
“Mijn jeugd was niet gemakkelijk. Toen ik 11 jaar was, scheidden mijn ouders en met mijn stiefmoeder kon ik als puber niet goed overweg. Daarnaast is mijn moeder na de scheiding hertrouwd en in Duitsland gaan wonen, waardoor ze vanaf mijn tienerjaren niet meer betrokken is geweest bij mijn opvoeding. Ik had slechts sporadisch contact met haar. Van huis uit waren wij katholiek, maar over God werd nooit gesproken en het geloof speelde bij ons thuis dus geen rol.”
Uitweg
Toen Maryam 18 werd, is ze direct op kamers gaan wonen terwijl ze nog op de middelbare school zat. "Ik zat op de havo, maar toen ik gezakt bleek te zijn, wilde ik niet het hele jaar opnieuw doen. Dus zocht ik een uitweg. Ik schreef me in bij een au-pair-bureau en ben in augustus 1989 naar Londen gegaan om daar voor één jaar in een gezin te wonen en voor hun kinderen te zorgen. De tijd in Londen was één groot feest en uitgaan was mijn grootste hobby. Tijdens een avondje in een discotheek kwam ik mijn man S. tegen. We kregen verkering en van daar uit ging het razendsnel; hij zag in mij ‘de ware’ en vroeg me na twee maanden ten huwelijk. Onbezonnen en impulsief als ik toen was, zei ik ja. Ik ben toen gestopt met werken als au-pair en was ook niet meer van plan om na één jaar terug naar Nederland te gaan. Ik zocht een baantje en S. en ik gingen samenwonen.”
Twee geloven op één kussen?
Omdat Maryam van huis uit katholiek was en haar man moslim is, zou je misschien denken dat daar kritiek op kwam van de familie. Maryam: “Mijn familie had hem nog nooit gezien en vond het wel een ondoordacht idee, maar aangezien het contact met mijn vader en moeder in die periode vrijwel nihil was, besteedde ik weinig aandacht aan één bezorgde brief van mijn moeder. S. heeft zijn moeder op jonge leeftijd verloren en had nog wel een goede band met zijn vader en zussen. Hij belde hen regelmatig en heeft hen toen telefonisch op de hoogte gebracht. Zij zijn allemaal vrij modern opgevoed, dus het feit dat hij met een Nederlandse vrouw wilde trouwen was voor hen geen probleem. Uiteindelijk zijn we dus getrouwd in Londen zonder enige familie daarbij, wat voor ons prima was. Na het huwelijk zijn we wel op een soort huwelijksreisje gegaan naar Nederland en Duitsland om S. voor te stellen aan mijn ouders en dat klikte goed.”
Eerste confrontatie met de islam
Van familie en vrienden kreeg het koppel dus geen kritiek, maar hoe gingen zij zélf om met de verschillen tussen hun geloven? “S. was een heel lieve en rustige man. We konden samen lachen en hij accepteerde mij hoe ik was. Over zijn geloof spraken we nauwelijks, want hij praktiseerde niet en ik wist in die tijd echt helemaal niks van de islam. Tot het Ramadan werd en hij de hele maand vastte. Toen werd ik voor het eerst met de islam geconfronteerd.” Toch zorgde dat er niet voor dat Maryam ging nadenken over het geloof van haar man. "Sterker nog: het heeft na onze bruiloft nog vier jaar geduurd voor ik me bekeerde tot de islam. In die tijd waren er in ons huwelijk nooit problemen door onze verschillende achtergronden."
Bekering
Na drie jaar in Londen te hebben gewoond, besloten Maryam en S. in Nederland te gaan wonen. Maryam: “In Nederland ben ik een opleiding tot peuterleidster gaan doen en daar kwam ik een Nederlandse vrouw tegen die zelf bekeerd was tot de islam. Zij was niet praktiserend, maar wist er best veel over te vertellen en mijn interesse was gewekt. Ik ging S. veel vragen stellen over de islam en hij bleek er veel van af te weten vanwege zijn opvoeding vroeger thuis en op school. Hoe meer vragen ik ging stellen, hoe meer S. eigenlijk wakkergeschud werd en hij ging zich meer bezighouden met zijn geloof. Uiteindelijk besloot hij weer te gaan praktiseren, dus weer vijf keer per dag bidden, net als toen hij nog in Marokko was. Ikzelf ging mij meer verdiepen in de islam door te lezen en vragen te stellen aan andere moslims, en ik kreeg ineens de behoefte om mij ook te bekeren. In die tijd wist ik eigenlijk nog erg weinig af van de islam, maar de dingen díe ik hoorde en las vond ik goed, rechtvaardig en logisch."
Hoewel Maryam heel positief dacht over de islam, liet ze zich niet direct bekeren: “Ik durfde de stap niet meteen te zetten, vooral omdat S. mij waarschuwde dat dit iets serieus was en ik het echt zeker moest weten. Ook drukte hij mij op het hart dat ik het beslist niet voor hém moest doen, maar dat het iets was tussen mij en God. Toen kwam ik erachter dat het heel eenvoudig is om moslim te worden en je niet eerst een hele test zou moeten ondergaan (wat ik eerst dacht). Je hoeft namelijk alleen maar de geloofsgetuigenis uit te spreken: ‘Ik geloof dat er maar één God is en dat Mohammed zijn profeet is’, en daar moet je natuurlijk ook van overtuigd zijn. Dan ben je weer net als een pasgeboren baby zonder zonden en mag je ‘opnieuw’ beginnen en alles stapje voor stapje leren. Dat vond ik zó rechtvaardig dat dat mij over de drempel liet stappen en ik mij bekeerde.
Het geloof
Op de vraag wat ze het mooist vindt aan de islam, komt er een kort, maar krachtig antwoord: “Ik vind de regels van de islam ‘kloppen’. Ook al zijn ze soms best moeilijk, toch kan ik mij erin vinden en snap ik ze. Vooral het gebod dat je goed moet zijn voor anderen (gelovigen én niet-gelovigen) en dat je zelfs verplicht bent armen te helpen, voelt goed.” Zijn er ook elementen van de islam waar Maryam minder achter staat? “Ik kan mij in de hele islam vinden, maar heb moeite met hoe sommige moslims omgaan met de islam. Ik stel ook voorop dat de islam goed is, maar dat niet alle moslims goed zijn.”
Islamitische opvoeding
Nu zowel haar man als Maryam het islamitische geloof aanhangen, voeden zij ook hun kinderen islamitisch op: “Mijn man vindt dat heel fijn en zijn familie ook. Het is ook makkelijk, omdat je over veel dingen hetzelfde denkt. S. en ik zijn in de jaren na mijn bekering eigenlijk samen gegroeid in de islam en zitten nu op één lijn. Dat was al zo voordat we kinderen kregen en dat heeft het voor ons makkelijk én vanzelfsprekend gemaakt hen ook islamitisch op te voeden.” Toch betekent dit niet dat er geen ruimte is voor invloeden uit de Nederlandse cultuur: “Ook al worden onze kinderen islamitisch opgevoed, wij leren ze dat ze andersdenkenden net zo goed moeten respecteren. Wij vieren bijvoorbeeld geen kerst, maar uit respect voor mijn vader gaan we altijd wél bij hem op bezoek met kerst, omdat hij daar waarde aan hecht."
Vertelde Maryam eerst dat de band met haar ouders vroeger niet heel hecht was, nu is dat wel anders: “Sinds ik moslima ben, ben ik een veel betere dochter geworden. De band met mijn beide ouders is in de afgelopen jaren heel hecht geworden en zij hebben mij en ons islamitische gezin met alles erop en eraan helemaal geaccepteerd. Ook het feit dat ik vanaf 1997 een hoofddoek draag is nooit een probleem geweest.”
Reacties van anderen
De reactie van Maryams ouders op haar bekering is positief, maar hoe zit het met de kijk van de omgeving op haar moslima-zijn? “Ik word veel aangekeken en dat vond ik in het begin lastig, maar ik ben daar nu aan gewend. Als ik nieuwe mensen ontmoet, moeten zij eerst een drempel over als ze mij voor het eerst zien; ik zie er tóch anders uit. Maar ik weet ook: als ik mijn mond opendoe, is het al gauw goed. Ik ben gelukkig adrem en heb een gezonde dosis zelfspot, dus het lukt me meestal wel om mensen ‘door' de hoofddoek heen te laten kijken. Echt vervelende reacties hoor ik nauwelijks.”
Invloed van de islam
Tot slot: wat voor invloed heeft de islam nu exact op Maryams leven? “Het bepaalt wie ik ben, wat ik doe en hoe ik me gedraag. Het heeft dus een grote invloed, maar het past bij mij. Door te geloven in God en je daaraan over te geven (islam betekent letterlijk ‘overgave’, red), heb ik veel meer rust gekregen. Het heeft me geleerd dingen te accepteren zoals ze zijn en niet te vaak ‘waarom’ te roepen."
Dit verhaal verscheen eerder op Ze.nl.
