Silence please!
Een aantal dagen doorbrengen in stilte. Geen radio, televisie of computer, alleen ik en mijn gedachten. Iets in mij ziet er ook wel een beetje tegenop. In eerste instantie heb ik dan ook uit ‘veiligheidsoverwegingen’ een aantal vriendinnen gepolst of ze interesse hadden om mee te gaan. Helaas kreeg ik bij iedereen nul op het rekest en accepteer ik nu moedig dat het de bedoeling is dat ik gewoon in mijn eentje ga.
Mediteren en yoga horen bij mijn manier van leven. Maar in combinatie met werk en gezin is het soms lastig inplannen. Er zijn perioden dat ik er extra vroeg voor opsta of het huishouden laat voor wat het is en zonder schuldgevoelens tijd voor mijzelf neem. Toch zijn het altijd gestolen uurtjes want er is altijd wel weer een was die gedraaid moet worden of een kind dat van school gehaald wil worden. Dit wordt andere koek!
Ik hou van stilte omdat het voor mij de manier is om mijn hoofd leeg te maken en weer geïnspireerd te raken. Thuis denk ik regelmatig: “Silence please!” En nu kan ik dus uitkijken naar een aantal etmalen zonder gesproken woord en ga ik de confrontatie aan met de stilte. Ik heb er zin in maar iets in mij doet vermoeden dat ik alle huiselijke herrie ook ga missen. Of toch niet…? Bevalt het zo goed dat ik mijn goed uitgeruste kledingkast ga inruilen voor een leuke habijt? Time will tell….
