Laura: 'Ik noem mijn stoma Mister Buikanus'
Voor een puber is het leven al lastig genoeg, laat staan als je op je zestiende ook nog eens een stoma krijgt! Laura heeft een darmaandoening, genaamd de ziekte van Crohn. Ze vertelt aan Ze.nl over het leven met een stoma.
Sinds haar vijfde had Laura last van buikpijn. Haar moeder dacht dat het kwam doordat ze werd gepest door haar klasgenootjes. “Lau, kom op... Stel je niet zo aan!” Het pesten werd zelfs zo erg dat Laura in groep zes wisselde van school. Na een tijdje bleek dat de buikpijn alleen maar erger werd. “Ik werd op mijn nieuwe school gelukkig niet meer gepest. Mijn moeder vertrouwde de buikpijn niet meer en uiteindelijk kwamen we bij een kinderarts terecht.” Na een kijkoperatie en verschillende proefjes wisten de artsen eindelijk wat het was: de (darm)ziekte van Crohn.
Een zakje poep?
Als puber zijnde werd Laura’s pijn steeds erger. “Ik kreeg wel medicijnen, maar die leken niet te helpen. Ik zat hele dagen op de pot. Als ik eraf ging, kon ik er na vijf minuten weer op!” Toen ze zestien was, besloot ze dat het zo niet meer langer door kon gaan. Er moest iets veranderen. “Ik was jaloers op het leven van mijn vriendinnen: uitgaan, shoppen en zelfs naar school kunnen gaan zonder een wc in een straal van drie meter te moeten hebben. Ik wilde reizen met de bus, tram of auto. Ik wilde niet meer opgesloten zitten in de badkamer. Mijn arts zag op een gegeven moment ook in dat het steeds slechter met mij ging. Vanaf dat moment kwam een stoma ter sprake. ‘Een stoma? Een buikanus? IK?’, was mijn eerste reactie. Gelukkig gaf mijn arts niet snel op en vertelde mij over de voordelen van een stoma.”
Na een aantal gesprekken koos Laura er toch voor om een stoma te nemen. De eerste paar weken wilde zij er echter niets van weten. Ze dacht: ‘Hoe kan iemand mij zo nog aantrekkelijk vinden?’ Het verschonen van het zakje vond ze vreselijk… “Ik wilde nergens aanzitten, ik vond het zo vies. Welke zestienjarige puber heeft nou een zakje met poep aan haar buik hangen, c’mon!”
Mister Buikanus
Na een aantal weken begon Laura het een beetje positief in te zien. Ze kon helemaal zelf uitmaken waar ze heen wilde en ze hoefde geen rekening meer te houden met wc's en dergelijke. “Die vrijheid die ik toen voelde was heerlijk. Ik gaf mijn stoma op een gegeven moment zelfs een naam: Mister Buikanus. Ik moest het zakje natuurlijk wel op tijd verschonen. Ook moest ik goed gaan letten op bepaald eten en drinken. Zoals jus d’orange: een echte no-go, binnen een uurtje staat mn zak op springen, haha.”
Seks met een zakje
Toen Laura achttien jaar oud was, werd zij voor het eerst verliefd. Ze
was op dat moment erg onzeker. ‘Wie wil er nou iemand met een stoma? En wat nou als ik tijdens de seks een lekkende poepzak krijg?’ Toen ze via een vriendin hoorde dat Laura's crush haar ook leuk vond, besloot ze toch ook date te gaan. “Ik had met mezelf afgesproken dat als ik mij goed zou voelen bij hem dat ik het zou vertellen. Zo niet, dan niet. De date bleek echt een dreamdate te zijn. Daar ging ik dan: ‘Ruben… Uhm… Ik…’ Toen zei Ruben opeens: ‘Heb een stoma? Duh! Dat wist ik toch allang!’ Dus hij vond mij zelfs leuk mét zakje.” Met seks hebben de twee tortelduifjes gelukkig geen problemen. “In het begin was het heel spannend of de stoma niet in de weg zou zitten. Gelukkig was dit niet het geval. Wel zorg ik ervoor dat ik mijn zakje altijd verwissel voor dat ik seks ga hebben. Dan voel ik mij toch wat zelfverzekerder.”
PontANUSstraat
Nu, vijf jaar later, zijn Laura en Ruben nog steeds samen. Ze zijn zelfs gaan samenwonen in Amsterdam in de zijstraat van, jawel, de PontANUSstraat... "Ja, wij zien de lol er wel van in! Ik heb er achteraf geen seconde spijt van gehad van mijn keuze om een stoma te nemen. Ik ben gelukkiger dan ooit en heb mijn vrijheid weer terug!”
