Twee is nee!

Als je erop let, dan zeggen wij als ouders eigenlijk heel vaak 'NEE'. Terecht, dat heet opvoeden. Maar niet zo gek dus dat kinderen dit overnemen. Trots waren wij toen ons zoontje zijn eerste woordje zei: 'NEE'. En nog trotser toen hij ons als 'MAMA' en 'PAPA' kon benoemen. Echter met de combinatie van deze woorden waren we minder content. 'NEE MAMA!', klinkt het herhaaldelijk vanuit de tuin. Mijn nog net geen tweejarige zoontje wil niet stoppen met al het zand uit de zandbak te scheppen, niet zijn zonnehoedje op, niet ingesmeerd worden en vooral niet úit de zandbak. En dit terwijl hij er eerst niet ín wilde. Lachwekkend en vermoeiend tegelijk.

?Twee is nee? hoor ik de ene moeder tegen de andere zeggen. Voor niet-moeders een vage uitspraak, maar voor mij inmiddels een hedendaagse hel. Ook al ging het praten net zo goed, het enige wat het vocabulaire van mijn kleine man nu nog toestaat is één woord met maar liefst drie letters: N-E-E. Kort, maar krachtig. Mijn peuterpuber zit namelijk in de welbekende ?NEE-fase?. Zelf kan hij er echter woest om worden als er een 'NEE' aan hém gegeven wordt. Van stampvoeten tot jengelend op de grond gaan liggen, I have seen it all. En ik maar denken dat míjn kind dat nooit zou doen.
Hoe voorkom je deze strijd? Is het te voorkomen? En wat zijn de tips and tricks naast het zelf stampend en schreeuwend op de grond gaan liggen zoals in die geweldige reclame?

Afleiden
Afleiden, dat is het enige wat helpt bij mijn zoontje als hij een 'NEE' krijgt. En dan bedoel ik niet vervangen van hetgeen wat hij niet mag, maar gewoon over iets heel anders beginnen. Of benadrukken wat hij wél mag.

Een toneelstuk
Een 'NEE' geven op een openbare plek draait bij ons meestal uit op een toneelstuk met een huilend en stampend kind in de hoofdrol en een moeder met een knalrode kop van kwaadheid en schaamte in de bijrol. Waar is de regisseur in dit geheel als je hem nodig hebt? Een drama vind ik het. Dit komt niet alleen door mijn kleine drama king maar ook door de mensen eromheen. Het publiek. ?Ah, geef dat kind toch een mandarijn?, zegt de mevrouw achter me in de rij. "Dat is toch gezond!."
'Ja mevrouw, als u het mandarijntje dan even pelt en de schilletjes vasthoudt. Vervolgens mijn kind optilt en met mij meeloopt naar de auto gezien het eten van deze o-zo-gezonde mandarijnenpartjes en lopen bij deze kleine fruitliefhebber niet zo goed samengaan en ik met twee zware boodschappentassen loop. Dan vind ik het prima!? denk ik, zwaar geïrriteerd.

?Nee is nee, mandarijntjes zijn voor thuis?, zeg ik stellig. ?Jij hebt wel een strenge moeder hoor.? Mijn eerste slechte recensie heb ik binnen. Én bedankt. Gelukkig is Noah inmiddels afgeleid door de antidiefstal spiegel aan het plafond, geplaatst voor o.a. mandarijnendieven. Kijk, dat is nou hulp van boven! Hartelijk dank, heer Albert Heijn.

Belofte maakt schuld
Eenmaal thuis is het eerste wat mijn zoontje uit de tas grist natuurlijk het oranje netje. ?Mama, thuis!? zegt hij blij. Belofte maakt schuld, dus ik geef hem een mandarijn die na het lange wachten wel tien keer zo lekker zal smaken. Uiteraard met een bordje voor de schilletjes en een doekje voor zijn handjes. Ik zie de voordelen wel hoor, van het af en toe een strenge moeder zijn!

Tips

• Laat je niet opjutten door je jengelende kind of je omgeving.
• Leid je kind af.
• Benadruk wat er wél mag.
• Neem letterlijk afstand.
• Houd vast aan je standpunt, hoe moeilijk dat soms is.
• Doe geen valse beloftes om je kind tijdelijk stil te krijgen. Ze onthouden alles.
• Onderbouw je 'NEE'. Leg het rustig uit waarom het niet mag.
• Twijfel niet, heb vertrouwen in jezelf!

?Kinderen zijn het meest gebaat bij rust en regelmaat.? Ons opvoedkundige motto. Hier proberen wij ons dan ook heel trouw aan te houden. Een vast ritme (ook wel sleur te noemen). Hoe klein ze ook zijn, ze hebben het snel door als iets in zo?n vast patroon anders gaat dan anders. Is het beter, dan hoor je ze niet. Gaan ze erop achteruit, dan kan je een hoop verzet verwachten en moet je de plotselinge 'NEE' wel heel goed kunnen onderbouwen om het voor je kind acceptabel te maken.

Zoonlief bijvoorbeeld, is gek op ijs. In de zomervakantie mocht hij dan ook vaak na het eten een ijsje. Maar eenmaal thuis gekomen was het over met de ijspret. Daar was hij, inmiddels helemaal gewend aan ons nieuwe ijspatroon, het natuurlijk niet mee eens. Hij kon niet begrijpen dat hij een 'NEE' kreeg en dat er gewoonweg geen ijs meer was. Daarom liep hij naar de vriezer om het met eigen ogen te zien. Hier waren wij niet op voorbereid, en er lag inderdaad nog welgeteld één ijsje in de middelste lade. Wat nu? Toch moeilijk om in zo?n situatie je standpunt te houden. Je bent trots dat hij zo wijs is, maar wil ook niet zomaar toegeven.

Twijfel
Twijfel. Ook dat voelt een kind veilloos aan. ?Nou Noah, dat ijsje heb je wel heel goed zelf gevonden en gepakt?, zei ik met een glimp van trots. ?Kan je hem ook weer hélemaal zelf terugleggen?? Even was het stil. Noah keek me bedenkelijk aan. Maar besloot toch om er een 'NEE' tegenaan te gooien en snel het papiertje los te trekken. ?Nou, dit is dan wel het aller- aller- allerlaatste ijsje?, zei ik. ?En wel samen delen met papa hè!? Ten minste nog één wijze les meegegeven. Al blijft het in dit verhaal natuurlijk een dikke 1-0 voor de kleinste van dit stelletje ongeregeld.  

Hoe ?klein en onwetend? wij als ouders denken dat ze zijn, ze weten vaak al van jongs af aan precies hoe en bij wie ze iets voor elkaar kunnen krijgen.

Kinderen zijn slimmer dan wij denken. Hoe moeten wij hier als ouders rekening mee houden? 
________________________________________________________________________________________

Mil@, onze 26-jarige columniste en jonge moeder van Noah, droomt ervan om schrijfster te worden. Ze woont samen met haar twee mannen in Hoorn, maar vlucht minimaal 28 uur per week naar de stad van haar hart: Amsterdam.
 
In haar columns worden de meest uiteenlopende mama-onderwerpen besproken. Van het kolfen in een hippe club tot het met een krijsende peuter in de supermarkt staan. Graag neemt ze je mee in de wereld van zwangerschap, peuters, moeders, vaders, de bijbehorende taboe kwesties en nog veel meer.