Een dipje of een depressie?

Iedereen is weleens somber. Alles zit even tegen, maar de volgende dag schijnt de zon weer en is alles weer oké. Maar soms gaat het verder dan één slechte dag. Wat als dat sombere gevoel maar blijft aanhouden..?
 

Depressief of een dipje?
Afgelopen jaar leed 5% van de mensen aan een depressie. Van een depressie kun je spreken als er gedurende een langere periode een abnormale somberheid bestaat en/of een abnormale lusteloosheid, verlies van interesse of een onvermogen om ergens van te genieten. (Bron: depressie.nl)

Bij een depressie kun je kijken naar de hoogte van de stemming (zoals een beetje somber of héél erg somber) en naar de wisselingen in de stemming (zoals wekenlang een somber gevoel of een afwisseling tussen de positieve stemming en de sombere stemming; maar ook wisseling per dag of per aantal weken). Dit kan per persoon variëren en zorgt ervoor dat een depressie bij iedereen anders kan zijn.
 

Soorten depressies

Er zijn verschillende soort depressies, zoals een depressieve stoornis (een lange periode waarin de stemming voortdurend somber en neerslachtig is) of een dysthyme stoornis (milder dan een depressieve stoornis, maar langduriger). Maar ook bijvoorbeeld een bipolaire stoornis (perioden van extreme euforie worden afgewisseld met perioden van extreme somberheid), een psychotische depressie (hiervan wordt gesproken als er ook wanen of hallucinaties aanwezig zijn), een postnatale depressie (dit type kan voorkomen bij vrouwen die net een kind hebben gekregen) en een seizoensgebonden depressie (het gaat hier om mensen die tijdens het najaar, de winter en het vroege voorjaar last hebben van depressieve stemmingen).

 

Ervaringen
Er kunnen verschillende oorzaken van depressie zijn, zoals aanleg, de aanwezigheid van minder (zon)licht in de winterperiode, negatieve ervaringen, gebeurtenissen in de jeugd, of gewoon 'zomaar'. Soms is er een duidelijke, directe aanleiding voor een depressie, zoals het overlijden van een dierbaar persoon of een break-up met je geliefde. Zo ook bij Marloes (26): ?Ik was rond de 22 jaar en ik studeerde toen ik in een depressie kwam. Na twee jaar kwakkelen met een jongen waar ik ontzettend verliefd op was, dumpte hij me voorgoed en wilde hij ineens niets meer met me te maken hebben. Ik zat bij hem in de klas en we zaten in dezelfde vriendengroep. Ik trok de break-up heel slecht. Ik kon er niet mee omgaan en de mannelijke gezamenlijke vrienden hadden blijkbaar het gevoel dat ze partij moesten kiezen. Zij kozen zijn kant en de hele vriendengroep viel ook nog uit elkaar. Ze wilden ineens niets meer van me weten, terwijl ik voor mijn gevoel niets verkeerd had gedaan. Ineens was ik niet alleen de jongen kwijt waar ik ontzettend gek op was, maar was ik ook een groot deel van mijn vrienden kwijt. In de tussentijd gingen we ook nog met zijn allen op vakantie; die was al geboekt. Terwijl ik letterlijk ziek was van liefdesverdriet, moest ik continu aanzien hoe hij met anderen flirtte en uiteindelijk moest ik ook nog aanhoren dat hij alweer een ander had. Ik was maandenlang helemaal kapot. Ik verwaarloosde mezelf, voelde me ongelooflijk alleen en kon alleen maar huilen. Bovendien zat ik vol woede en wrok naar hem en mijn ?vrienden? toe. Ik had soms zelfs hoofdpijn van de boosheid. Het was voor mij duidelijk dat dit niet een beetje liefdesverdriet was, maar dat dit dus een depressie moest zijn. Met behulp van een psycholoog ben ik er uiteindelijk bovenop gekomen en inmiddels ben ik gelukkiger dan ooit. Maar als ik aan de periode terugdenk, bekruipt me direct weer zo?n ellendig, eenzaam gevoel.?
 

 

Tips tijdens een depressie