Het flabberkwal-gevoel

Wij vrouwen vinden het heerlijk om te shoppen, vooral met onze beste vriendinnen. We passen, we doen gek en we lachen. Een warme chocolademelk hier en een lekkere lunch daar. Maar anorexia heeft dat allemaal veranderd.

 

Winkelen als je dun bent lijkt geweldig: alles past perfect en valt gewoonweg fabulous. In het begin was het dat ook wel. Ik vond het heerlijk als ik weer een kleinere maat mocht pakken, zeker toen ik ontdekte dat er ook maten als xxs, 34, 32 en uiteindelijk zelfs 30 waren. Dan voelde ik me geweldig, een winnaar.

 

Maatje hobbezak

Op een gegeven moment ging ik niet meer met vriendinnen. Ik paste niets bij de winkels waar zij het liefst hun buit binnensleepten. In de collecties van H&M kon ik zwemmen. In plaats van hen nam ik mijn moeder mee, en dat leek in het begin een succes, want ze is een ster in het vinden van bijzondere kledingstukken. Maar zelfs de kleinste maatjes zaten als een hobbezak, en ik moest eigenlijk aan de kinderkleding geloven. Als tiener is dat wel het laatste wat je wilt.

 

TL-licht

Ik denk dat we dit probleem allemaal wel kennen, dat TL-licht. Zelfs al zie je er fantastisch uit, dat licht verpest alles. Als ik dan eindelijk iets in maatje ieniemienie had gevonden en zo?n kledinghokje in ging, begon het. Het werd erger met ieder kledingstuk dat uitging om de outfit te passen. Mijn borsten waren langzamerhand verdwenen, maar die vetrolletjes en flubbertjes zag ik maar al te goed in de spiegel. Dan trok ik mijn outfit aan en kon ik er niets moois aan zien; ik voelde me vooral een flabberkwal. Ik werd nog onzekerder dan ik al was. In mijn moeders ogen zat het te wijd, in mijn ogen leek ik er dik in. En dus vertrokken we weer, beiden teleurgesteld om andere redenen. Dat maakte me intens verdrietig en ongelukkig, want het bevestigde mijn gevoel van imperfectie nog meer.

 

Nog steeds niet mijn hobby

Van iets ontspannends veranderde een dagje winkelen in een ontzettend stressvol gebeuren. Om nog maar over mijn angst voor de lunches te zwijgen. Nu vind ik naar kleding kijken heerlijk, maar passen blijft een beetje eng. Zeker nu ik thuis nog steeds geen lange spiegel heb (wat veel rust geeft), is de spiegel in een winkel extra confronterend.

 

Een kontje en boobies

Toegegeven, ik vind het wel heel leuk dat ik weer in ?normale? kleine maten pas. En dat ik een kontje heb in skinny jeans. Dat ik überhaupt skinny jeans durf te dragen, want een paar jaar terug vond ik mezelf een echte rollade in die broeken. Niet te vergeten de boobies die ik terug heb gekregen, hallelujah! Dat een mens daar zo blij mee kan zijn.

 

Koek en zopie

Wat het winkelen pas echt een geslaagd dagje maakt, is de lunch bij een gezellig tentje. Een lekker broodje en een verse smoothie gaan er zonder problemen in. Was dat eerst één van mijn grootste zorgen bij zulke activiteiten, is het nu iets waar ik van kan genieten.
________________________________________________________________________________________