Vluchtkoffertjes

Ik keek een beetje vreemd op toen de verloskundige mij de vraag stelde of ik mijn vluchtkoffertje al klaar had staan. Ik dacht eigenlijk dat ze een grapje maakte. Vluchten? Is het daar niet een beetje laat voor?

Gelukkig had zij zich wél goed voorbereid en lag er een paklijst voor me klaar met daarop alle spullen die er in dit koffertje aanwezig moesten zijn.
Spannende vluchtroutes, pakken met geld, vuurstenen en een kompas ontbraken helaas aan deze lijst. Het waren meer dingen zoals een pyjama, een pak kraamverband, een voedingsbeha, babykleertjes en een speentje. Voor mij net zo nieuw en avontuurlijk.

Mama?s vluchtkoffer
Het hoogtepunt van het vullen van het koffertje vond ik toch wel het shoppen voor héééle grote onderbroeken. NOT! Ze moesten zo groot zijn dat je aanstaande beste vriendin - het kraamverband - er makkelijk in zou passen. En geloof me, er wordt niet zuinig gedaan met de X in deze L-maat. Dit ?nieuwe winkelen? was voor mij stap één van de stappen in het proces ?loskomen van je gêne?. Geen onderbroekenlol!

?Goedemiddag.? Een leugentje om bestwil, met schaamrood op mijn wangen. Zo?n goede middag was het namelijk niet. Op de toonbank lag my worst fashion nightmare: een enorme lap billenstof. Om het enigszins te camoufleren had ik deze onderbroek van het hangertje afgehaald, in elkaar gefrommeld en zo onopvallend mogelijk nonchalant neergelegd. De jonge, slanke, modebewuste verkoopster ontfrommelde mijn stofprop, keek naar de maat en keek me vervolgens bedenkelijk aan. Awkward! Mijn zwangere buik was door de hoogte van de toonbank en mijn camouflerende kleding niet zichtbaar. Ze vroeg zich dus waarschijnlijk af of mijn zelfbeeld niet ietwat vertekend was. Daarna vouwde ze het netjes op. Dit zou met een string in één slag wel geslaagd zijn, maar bij dit dekzijl vergde het wel drie keer omslaan om het scheepsrecht te krijgen. Voor mijn gevoel duurde het eeuwen. Er vormde zelfs een rij. De verkoopster had echter geen haast en zocht rustig naar een passend tasje. Het paste gelukkig gewoon in het allerkleinste formaatje. Snel betalen, de winkel uit, naar huis, het tasje onderop in de koffer en hopen dat het de komende weken nog niet nodig zou zijn om er naar om te kijken.

Baby?s vluchtkoffer
Het koffertje gaf me wel hét excuus om toch nog dat ene leuke rompertje of mutsje te kunnen kopen terwijl de hele kast al vol babyspul lag. "Ja, maar deze is voor in het vluchtkoffertje." Manlief moest er alleen maar om lachen. Hij was toen nog in de veronderstelling dat er aan kleine kleertjes vast ook kleine prijsjes verbonden waren.

Ik had er bijna een extra vluchtkoffertje bij moeten kopen. Shoppen in maat 50-62 is namelijk erg verslavend! Het is allemaal zo klein en lief. Helaas groeien ze in het begin zo snel dat de helft van dit allerkleinste spul niet eens gedragen wordt. Maar dat mag de pret niet drukken! De vulling is onmisbaar in de grote kast voor de kleine baby.

O-zo-blijde verwachting
Van het door de welbekende nesteldrang midden in de nacht deze veels te grote babykast in elkaar zetten tot het verzoek (bevel) om seks om de bevalling op te wekken omdat mamalief er nu écht he-le-maal klaar mee is. Voor beide aanstaande ouders zijn de laatste weken een ware uitputtingsslag. Wat de vader in o-zo-blijde verwachting betreft ook nog eens zonder extra aangemaakte hormonen. Vader natuur, dit had beter gekund! Allen recht op een eigen vluchtkoffer dus, zou je zeggen.

Stel je eens voor dat hij deze ook startklaar zou hebben staan. Hoe vaak zou hij daar dan een beroep op doen? En wat zou er in moeten zitten? Ik denk dat alle praktische zaken worden thuisgelaten en dat amusement de hoogste prioriteit heeft. Dit koffertje zal dus qua waarde heel wat kostbaarder zijn dan mama?s of baby?s koffer. Mannenvermaak is namelijk duur! Van de knapste playstation, de fitste Wii tot de meest uitgebouwde Xbox. Het is allemaal noodzaak nummer één. Schoon ondergoed en sokken zijn bijzaak. ?Waar beleef ik meer lol aan: een onderbroek zonder playstation of een playstation zonder onderbroek?? We weten allemaal waar de voorkeur dan naar uitgaat.

Geen bal aan
Mannen beleven nu eenmaal veel meer lol zonder onderbroek. Op elk front. Het liefst hangen ze de hele dag met hun ballen op de bank. Deels is dit onze eigen schuld. We laten de mannen, zeker in de laatste weken van de zwangerschap, zich ?de ballen uit de broek werken'.

Ik ben daarom maar blij dat alleen het vluchtkoffertje voor de moeder op het to do-lijstje stond en dat hier alleen rompertjes, grote onderbroeken en voedings-bh?s in zaten. Allen onbruikbaar voor het groot mannelijk geslacht.

Wat zou jouw man in zijn vluchtkoffer hebben zitten?
________________________________________________________________________________________

Mil@, onze 26-jarige columniste en jonge moeder van Noah, droomt ervan om schrijfster te worden. Ze woont samen met haar twee mannen in Hoorn, maar vlucht minimaal 28 uur per week naar de stad van haar hart: Amsterdam.
 
In haar columns worden de meest uiteenlopende mama-onderwerpen besproken. Van het kolven in een hippe club tot het met een krijsende peuter in de supermarkt staan. Graag neemt ze je mee in de wereld van zwangerschap, peuters, moeders, vaders, de bijbehorende taboe kwesties en nog veel meer.