Meer is meer

Verdorie! Ik houd mijn buik in, maar ik krijg die broek echt niet meer dicht. De zoveelste al. Ik zou moeten springen van blijdschap; ik zit op de goede weg. Maar anorexia schreeuwt wat anders. Tijd voor maatregelen.

 

Beteuterd kijk ik naar de knoop. Hij komt niet eens in de buurt van het knoopsgat. Ik zal toch niet nóg een maat groter moeten? Eerlijk is eerlijk: ik ben net een rollade in deze skinny jeans. Mijn laatste hoop is door ouderwets op bed te gaan liggen mijn buik nog meer in te kunnen houden, en zo de knoop dicht te krijgen. En jawel? het lukt! Mits ik nooit meer adem wil halen.

 

Verdrietig

?Ik heb wéér een broek die ik niet pas?, meld ik mijn vriend. Iedereen zou zeggen: ?Maar dan haal je toch een nieuwe?? Mijn vriend weet dat het niet zo simpel is. Hij slaat zijn armen om me heen want de tranen rollen over mijn wangen, en uit frustratie roep ik wat onverstaanbare dingen door al het snotteren heen. Dat ik het zat ben. Dat ik niet constant nieuwe broeken wil kopen. Dat ik er gewoon zo verdrietig van word.

 

Anorexia advies

Zeg nu zelf: jij vindt het ook niet leuk als je een broek niet meer past. Dan ga je het liefst dat keertje extra naar de sportschool, en sla je dat ene snackje wel over. Die broek past binnen no time weer. Precies het soort adviezen wat anorexia mij geeft. Laat dat nu juist niet de bedoeling zijn.

 

Het went niet

Dit is niet de eerste keer, dus je zou zeggen dat ik gewend ben aan het gevoel. Mis. Het went nooit. Keer op keer voel ik me een rolmops. Een plumpudding. Een vreetzak. En dus een mislukking, als je het anorexia vraagt. Die negatieve gedachten horen erbij, denk ik dan maar. Diep in mijn hart weet ik best dat het eigenlijk hartstikke goed is dat ik van maatje ieniemienie naar ?gewoon? mini ben gegaan. Dat mijn gezondheid me daar heel dankbaar voor is, en dat dit duidelijk te zien is aan de blos op mijn wangen, bijvoorbeeld.

 

Meer, meer en meer

Meer gewicht betekent eigenlijk meer durven eten qua hoeveelheid en producten. Meer energie. Meer weerstand. Meer leven. Meer genieten. Meer vlees op mijn lichaam (al ben ik er nog lang niet altijd zeker van of ik hier blij mee ben). Less is more, was deel van mijn anorexiafilosofie. Maar misschien moet ik dat bijstellen. More is more!
________________________________________________________________________________________