Sophie: 'Ik stond oog in oog met twee gewapende inbrekers'

Sophie woonde samen met haar vriend in een mooi en groot huis in ?t Gooi. ?In deze buurt staan veel grote huizen. Er werd in het verleden wel vaker ingebroken, dus mede daarom hadden we toen we dit huis kochten het extra goed beveiligd. Er kwam onder andere een alarm en extra sloten op de voordeur en op de ramen.?

"Een maand geleden was kwam ik net thuis van boodschappen doen. Ik zag een vreemde auto voor ons hek staan, maar toen ik dichterbij kwam, reed die auto weg. Ik herkende de auto niet, dus ik dacht dat het iemand was die wat in de brievenbus moest gooien. Verder gaf ik er geen aandacht meer aan."

Twee avonden daarna hadden Sophie en haar vriend Raymond een feestje van een goede vriend. "Normaal als we thuis zijn zetten we gelijk het alarm op het huis. Raymond was ontzettend aangeschoten, dus ik legde hem in bed. Daarna heb ik helemaal niet meer aan het alarm gedacht en ging ik slapen."

Na een aantal uur slaap werd Sophie wakker van een harde knal. ?Het leek wel alsof het in ons huis was. Raymond was ondertussen ook wakker geworden van de knal. "Wat was dat?" We lagen doodstil in bed. We besloten om te kijken wat het geluid was en waar het vandaan kwam. We slopen de trap af naar beneden en wat daarna gebeurde wil ik het liefste zo snel mogelijk vergeten..."

Al snel stonden Sophie en Raymond oog in oog met twee inbrekers. "Het eerste wat ik wilde doen was gillen. En dat deed ik dan ook! Raymond vloog één van de twee mannen gelijk aan. Zonder resultaat, want hij lag binnen een aantal seconde al gewond op de grond. Hij werd onder schot gehouden. De ander schreeuwde naar mij: 'Geef me je pasjes met codes en je autosleutel!' Ik gaf ze zo snel mogelijk en ze verdwenen al snel daarna naar buiten..."

Totaal in shock stond Sophie in de hal van het huis en Raymond lag nog steeds op de grond. "Ik belde 112 en de politie en ambulance stonden al snel voor de deur. Ik weet nu dat het maar weinig scheelde of we waren dood geweest. Stel dat die gast m'n vriend had neergeschoten? Gelukkig leven we allebei nog, maar lekker slapen? Dat doen we niet meer!"

Het is nu een maand geleden en de politie heeft de inbrekers nog steeds niet te pakken. "Wel hebben ze op camerabeelden in de buurt gezien dat ze elke dag een aantal keren langs ons huis reden om ons te observeren. Ze hielden ons al langer in de gaten en dat was dus de auto die ik een tijdje daarvoor bij het hek zag staan. Als ze toch eens wisten hoeveel pijn en angst ze ons hebben bezorgd. Ik hoop dat ik ooit weer eens lekker en ontspannen kan slapen..."