The big 3-0

 
Toen ik een jaar of tien oud was, dacht ik dat vrouwen van rond de dertig echt volwassen waren met een goede baan, een man en één of twee kinderen, wonend in een Vinexwijk met een kleurrijke glijbaan in de tuin. Vol verbazing kon ik naar onze 33-jarige  buurvrouw kijken, om te zien hoe zij mascara opdeed. Ik begreep niet waarom. Ook zij had een man en een kind, dus waarom nog al die moeite? Dat hoefde toch niet meer als je zo oud was?

 
Nu ben ik inmiddels eenendertig en vraag ik me af of kinderen mij ook zo zien. Ik ben bang van wel. Al doe ik nog zulke hippe gympen aan, al probeer ik zoveel mogelijk in hun taal mee te praten, ik ben door mijn leeftijd in hun ogen een mevrouw.

Eva Jinek
Dat werd me nog duidelijker toen ik laatst op zondagmorgen naar Eva Jinek zat te kijken en erachter kwam dat Eva en ik ongeveer dezelfde leeftijd hebben. Eva Jinek is een mevrouw. Een intelligente mevrouw die met mooie woorden spreekt, op hoge hakken loopt en met haar dat áltijd perfect zit.
 
Nieuwbouwwijk
Het bijna saaie beeld dat ik als kind van een dertiger had, heeft plaatsgemaakt voor een totaal andere werkelijkheid. Ik voel me namelijk geen mevrouw en ben er nog lang niet aan toe om dat te zijn. Ik moet er niet aan denken om in een nieuwbouwwijk met kleurrijke glijbaan te wonen. Ik woon liever in mijn huidige oude huis, waar de inrichting een bij elkaar geraapt zooitje is. Ik rijd liever in een oude auto, een barrel, zodat ik er nog eens een deukje in kan rijden. Mensen noemen mij naïef en dat ben ik ook. Ik zie de wereld en de mensen graag zo lief en mooi mogelijk. Geld heb ik nooit gespaard, alles is opgegaan aan opwellingen en liever maak ik zo min mogelijk afspraken om zo vrij mogelijk door het leven te gaan.
 
Zondagmorgenkoffies
Toch is het leven wel volwassen geworden. Vriendinnen met wie ik laat in de avond vertrok om uit te gaan in Amsterdam, vragen me nu plaats te nemen in de gloednieuwe Audi naast de Maxi-Cosi waar kleine Bram in zit. De vrijdagmiddagborrels hebben plaatsgemaakt voor zondagmorgenkoffies, tussen de slaapjes van de baby?s door. Steeds vaker vraag ik me af of ik niet te oud word voor dat leuke korte broekje of felgekleurde shirtje in de winkel. Al een aantal jaar smeer ik m?n huid dagelijks in met hydraterende, antioxidantenblablabla, maar ik kan niet meer om de beginnende rimpeltjes heen en ik trek stiekem grijze haren uit m?n hoofdhuid.

 
Zelfbewust
Gelukkig heeft deze weg naar ?volwassen? worden ook een hoop positiefs met zich meegebracht. Waar ik vroeger over een hoop dingen onzeker kon zijn, ben ik nu steeds meer bewust van m?n eigen kunnen. Het vragen om hulp is overgegaan in eerst zelf proberen. Maar ook zijn vriendschappen écht geworden. Waar het vroeger oppervlakkiger kon zijn, zijn ze door de jaren heen uitgegroeid tot hechte relaties. Ik weet inmiddels wie ik echt liefheb en visa versa. Studiekeuzes, eerste baan, eerste vriendje, liefdesverdriet en mentale inzinkingen hebben ons dichter bij elkaar gebracht en verder geholpen.
 
Leeftijd
Voor mij persoonlijk is deze leeftijd een tusseninleeftijd. Een leeftijd waarin ik merk steeds meer volwassen te worden, maar daar soms nog niet helemaal bij stilsta. Gevoelsmatig balanceer ik nog een beetje tussen een mevrouw en een meisje. De crèmes blijf ik steevast smeren en ik doe net als de ?oude? buurvrouw mascara op. Elke dag weer.

Hoe ervaarde jij je 30e verjaardag? Of kijk jij er tegenop om 30 te worden?