Dirty Harry

En wat maakt het uit. Ik snap die enorme ophef niet, hoor. Laat die jongen toch. Het enige wat ik zie is dat-ie een leuke avond heeft gehad, met zo te zien volledig wederzijdse instemming. Niks mis mee. Dat er nu in de pers ineens wordt gedaan alsof hij een wodkafles op twee benen en een losbol is, tsja. Nogal overdreven, zo niet schijnheilig.

Strippoker
We hebben toch allemaal wel eens zoiets gedaan zeg. Tsjonge. Ik weet zelf nog wel dat vroeger, toen mijn ouders eens een weekendje weg waren, er ook kaartspelletjes gespeeld werden. Geen strippoker, maar striptoepen, dat gaat nog sneller. Daar had ik me met vriendinnen mooi in laten luizen door de rest van het - mannelijke - gezelschap. Ik waande me volledig voorbereid, met extra sjaaltje en sokken over panties, maar ik weet zeker dat er vals gespeeld werd. Die kerels spanden vast samen, het ging wel erg hard. Zenuwachtig besloot ik dat één oorknopje ook als kledingstuk telde. ?Niks ervan. Een oorbel is ook kleding. Punt uit.?

Ondanks alles toch op het ondergoedpunt aanbeland bedacht ik me - je moet je dit wel voorstellen middenin de nacht, na een glaasje hier en daar -  dat ik best een goede kapster zou zijn. Zo, aandacht afgeleid. Ik mocht één jongen onder handen nemen, en met de keukenschaar kreeg hij door mij, al zeg ik het zelf, best een aparte coupe aangemeten. Ik stond paf van mezelf. Helemaal opgezweept door het resultaat en het instemmende gejoel heb ik hem ook nog de krulspelden van mijn moeder ingedraaid en onder haar droogkap gezet. Dat leverde een geweldig omakapsel op. Alleen was ik misschien wat uitgeschoten met de haarversteviger, het waren wel erg cementen krullen. Zelfs nadat hij zijn hoofd onder de kraan had gestoken sprongen de golven weer terug, en de volgende dag ook nog.

Niets is wat het lijkt
Welnu, dat was ruim voor het smartphone- en Facebook-tijdperk. Zie dat eens voor je in deze tijd. Dan had het hele onschuldige onderonsje er plotsklaps uitgezien als een soort orgie, en mijn ouderlijk huis als een waar Sodom en Gomorra. Kijk aan, Dirty Daan. Was me waarschijnlijk tot in het einde der tijden nagedragen. Geheel onterecht natuurlijk, want ik was de braafheid zelve. Wat ik maar wil zeggen: misschien zijn dingen niet altijd zoals ze lijken.

Het kan dus ook best zomaar zijn dat het meisje op de foto zich een beetje verslikt had, en Harry niet te beroerd was snel de Heimlich-manoeuvre toe te passen. In zijn blootje ja, maar van al dat felle gekaart raak je bezweet en als je dan in de douche een noodsituatie ziet doe je niet eerst op je gemak je kleren aan.
Of zoiets.

Maar misschien heeft 'ie gewoon een hell of a time gehad en, wat overmoedig door het tijdstip en enige inname, inderdaad gedacht dat-ie the most powerful handgun in the world had. Nou en? Volgens mij had elke kerel die daar over schreef graag een potje mee willen schieten. Maarja, dat zit er niet in, dus dan maar droogneuken via de pers. Losse flodders, noem ik dat.

Lees ook de vorige columns van Daniëlle!



Daniëlle de Mol Moncourt (1969) geniet ervan met een knipoog naar dagelijkse dingen te kijken.

Ze is moeder van twee hevig puberende zonen - waarbij ze die knipoog meer dan hard nodig heeft -, schrijfster en journalist. Buiten dat houdt ze van sporten, heeft ze een hardnekkige chocoladeverslaving en wijst ze een lekker wijntje ook niet af.

In haar columns observeert ze mensen, de dingen die ze doen en waarom ze dat doen. Wat drijft ze? Een enorm gebied wat haar verbeelding steeds weer opnieuw prikkelt.

Over haar sportavonturen schrijft ze op haar blog serendipityddmm.blogspot.com.