Mama to be: De grote dag

Toen ik eindelijk een positieve zwangerschapstest in mijn handen had, wilde ik trouwen. Meteen. Liever gisteren dan vandaag. Daarvoor was er geen sprake van een feestje. Er viel immers niets te vieren. Elke dag stond in het teken van hormonen spuiten, ziekenhuisbezoek of rode duivels. Ondanks dat iedereen ons adviseerde er ons leven niet zo door te laten beïnvloeden, gebeurde dat. Elke dag focuste ik me op eventuele pijntjes die konden wijzen op een zwangerschap, óf juist op een grote, rode teleurstelling. De hormonen die ik mezelf mocht toedienen hadden helaas geen positief effect op mijn humeur. Iedereen die vroeg hoe het met zwanger worden ging, negeerde ik of ik gaf ze een flinke snauw. Want wat dachten ze nou zelf.

Vanaf 28 juni was alles anders. Het leven lachte ons tegemoet. We besloten meteen te trouwen nadat mijn lief me ten huwelijk had gevraagd. We zouden het klein houden. Geen hysterisch grote bruiloft, maar een piepklein, doch gezellig samenzijn met familie en beste vrienden. Maar eigenlijk wilde ik wel heel graag een echte jurk. Bizar stoere schoenen. Een hoed. Een mooie locatie. Mijn nichtje als bruidsmeisje. De perfecte muziek. Een ceremoniemeester die ik vertrouwde. Een hysterisch vrijgezellenfeest en livemuziek bij de ceremonie. We zouden het niet droog houden, terwijl buiten de zwoele, herfstzonnestralen op onze gelukkige gezichten zou schijnen.

Vaasjes bloemen en strikjes
Ooit heb ik een vriendin smakelijk uitgelachen die zich druk maakte over de vaasjes met bloemen op de tafels bij haar bruiloft. Moesten er wel of geen strikjes om geknoopt worden? Wat zou feestelijker staan? Van pure hysterie viel ze flauw op het werk en nam ze een week voor de grote dag vrij om een beetje tot rust te komen. Zo zou ik het nooit aanpakken. Daar was ik veel te nuchter voor. Maar nu ben ik al weken in de weer met draaiboeken, voer ik hysterische telefoongesprekken waarin ik de verschillende ?regen?- en ?mooi weer?-scenario's bespreek, en leg ik onze ceremoniemeester tot in den treure uit hoe de mp3-speler werkt die zij tijdens de ceremonie moet bedienen.

En zo zat ik de dag waarop ik mijn jurk voor het laatst zou passen, uitgeblust in de bruidsmodezaak. De coupeuse zou mijn japon nog even iets innemen, zodat deze op mijn belangrijke dag niet te groot zou zijn. In de spiegel bekeek ik mijn blonde piekhaar, de wallen onder mijn ogen en mijn vermoeide huid. Nog twee dagen om te relaxen en er uiteindelijk stralend uit te zien. Maar ik wist al dat ik alleen na de ceremonie pas echt zou kalmeren. Ik schreef het als actiepunt in mijn draaiboek.

Ontspan!

En zo zit ik dan ook, op het moment dat jullie dit lezen, op de bank. Compleet ontspannen, met de bewuste ring om mijn vinger. Getrouwd, zwanger en wel!

Lees ook de vorige Mama to be-columns van Aefke!



Aefke is onze Mama to be-columniste. Ze is net getrouwd en zwanger van haar eerste kind. Aefke hoopt een consequente moeder te worden, maar van haar hoeft haar kind later niet zijn of haar bord leeg te eten. Ze hoopt dat haar kind later net zo dol is op ?boekjes? zoals ze dat zelf is.  

Aefke is meer dan alleen zwanger. Ze heeft net weer een boek uitgebracht, de kantoorthriller 'Tijdens Kantooruren?. Verder is ze gek op Nieuw-Zeeland, sushi, haar kat Casper en natuurlijk de aanstaande vader van haar kind. Aefke schrijft op stoereschrijfster.nl.