Maike: 'Ik heb trombose gekregen door de pil'

De pil is een ontzettend fijn en handig anticonceptiemiddel. Maar tegenwoordig duiken er steeds meer spookverhalen op. Zo heeft Maike waarschijnlijk haar trombose te wijten aan de pil. "In één klap was mijn leven veranderd."

Net als veel andere jonge meiden begon Maike (20) op haar 17e met de pil toen ze een vaste vriend kreeg. ?Ik had lang getwijfeld omdat mijn moeder er een enorme weerstand tegen heeft. Toch zijn we samen naar de dokter gegaan en heb ik het recept meegekregen. De eerste paar maanden beleefde ik veel plezier aan het kleine pilletje; mijn menstruatieklachten verdwenen, ik werd regelmatig ongesteld en ik kon eindelijk afscheid nemen van die ellendige condooms.? 
 

 

Diagnose

Na amper een jaar ging het mis. ?Ik kreeg enorme pijn in mijn zij en kon nauwelijks meer slapen. Zodra ik ging liggen, verging ik van de pijn?, vertelt Maike. ?De dokter dacht dat het misschien een bloedpropje in mijn longen zou kunnen zijn en stuurde me onmiddellijk naar de spoedeisende hulp, maar zij konden niets voor mij betekenen. Tenslotte was ik nog jong, rookte ik niet en ik was ook niet erfelijk belast met een verhoogd risico op trombose. Een longembolie leek daarom uitgesloten.? Twee maanden lang had Maike last van vermoeidheid en een slechte conditie. ?Toen ik in maart een opgezwollen kuit kreeg, was het voor mij duidelijk; er was iets goed mis. ?s Avonds belde ik het noodnummer van het ziekenhuis, maar ik werd niet serieus genomen. Niemand geloofde dat ik werkelijk trombose had, ik was nog veel te jong. Toch bezocht ik opnieuw de spoedeisende hulp, maar nu eiste ik een echo. De volgende ochtend kon ik terugkomen om eindelijk de echo te laten maken. Wat ik al een tijdje vermoedde, bleek waar te zijn: ik had trombose in mijn been.? 
 

Meteen werden er maatregelen getroffen. ?Ik mocht niet meer lopen en er werd bloed bij me afgenomen voor onderzoek. Natuurlijk kreeg ik onmiddellijk bloedverdunners toegediend die ik een jaar lang zou moeten blijven slikken. Op dat moment besefte ik nog nauwelijks wat er met me gebeurde. Ik voelde me verdoofd, alles wat de arts zei, ging langs me heen." 

 

Behandeling
Thuis stortte ik volledig in. In één klap was mijn hele leven veranderd. De pil was waarschijnlijk de oorzaak van de trombose, daarom moest ik onmiddellijk stoppen met het gebruik hiervan. Om mijn been te kunnen laten herstellen, moest ik twee jaar lang een steunkous dragen. Wat voelde ik me ellendig met dat ding om, alsof ik in een paar uur opeens zestig jaar ouder was geworden. Wat moesten mensen wel niet van me denken? Als klap op de vuurpijl kreeg ik op mijn achttiende verjaardag een rolstoel, zodat ik me weer een beetje kon bewegen. Na een week mocht ik gelukkig weer zelf lopen.?
 

Omdat Maike bloedverdunners slikte, moest ze iedere week naar de trombosedienst. ?Toen ik daar voor het eerst kwam, plofte ik vermoeid neer op de enige overgebleven stoel. Ik was niet meer gewend te lopen en het deed me nog veel pijn. De bejaarde mensen die na mij binnen kwamen, keken kwaad naar me. Uiteindelijk sprak een van hen me aan en zei: ?Zeg meisje, zou jij niet eens opstaan voor deze oude mensen?? Rustig probeerde ik uit te leggen waarom het belangrijk was dat ik bleef zitten. ?De jeugd van tegenwoordig!? snauwde de vrouw achter me. Dit zorgde ervoor dat ik me meteen heel ongewenst voelde. Iedere week zag ik er weer tegenop om te gaan. Na enkele weken waren mijn armen blauw en pijnlijk door al het bloed dat ik had laten prikken. Bovendien werd het steeds lastiger om een geschikte ader te vinden, waardoor er dikwijls meerdere keren geprikt moest worden voor er bloed uit mijn arm kwam.?  

 

?Het deed me pijn om te zien hoe andere jonge meiden met korte rokjes en hoge hakken over straat liepen wanneer het lekker weer was. Met mijn steunkous werd ik alleen maar aangestaard, dus droeg ik liever lange broeken. Dankzij de bloedverdunners kon ik ook geen alcohol meer drinken. En dat in mijn eindexamenjaar! Pas later kwam het besef hoeveel geluk ik eigenlijk heb gehad. Een longembolie is ontzettend gevaarlijk, zeker wanneer het niet op tijd ontdekt wordt. In mijn straat overleed een aantal jaar geleden een jong meisje aan een longembolie. Er is geen bewijs, maar er zijn wel vermoedens dat dit te maken had met de pil. Het had niet veel gescheeld of ik had het ook niet na kunnen vertellen. Waar zat ik me dan druk om te maken?? 
 

Steunkous

Na verloop van tijd wende Maike aan de pillen, talloze bezoekjes aan de trombosedienst en haar steunkous. ?Wel heb ik altijd een haat-liefdeverhouding gehad met dat stijlloze, huidkleurige ding om mijn been. Iedere ochtend zag ik er tegenop hem aan te trekken, maar ik kon ook niet zonder mijn kous. Een aantal bloedklepjes in mijn been was beschadigd, waardoor het bloed niet meer uit zichzelf omhoog kon komen. De steunkous zorgde ervoor dat ik kon lopen en sporten zoals ik voor de trombose ook kon.?

 

?Inmiddels ben ik van de bloedverdunners af en is mijn been weer volledig genezen?, vertelt Maike blij. ?Helaas hoor of lees ik maar al te vaak verhalen van meisjes die hetzelfde meemaken als ik. Ik leef met ze mee, omdat ik weet hoeveel angst en verdriet dit met zich meebrengt. Het schijnt dat steeds meer jonge meiden trombose krijgen. Gelukkig is het bij mij helemaal goed gekomen. Ik ben blij met de zomermaanden waarin ik eindelijk weer in een kort rokje of mijn bikini kan rondparaderen zonder dat ik word nagestaard. Iedere dag ben ik weer blij dat ik gezond ben en geniet ik van het leven.?

Lees ook onze andere real life verhalen.