Thirty-love: Lovely Planet reisgids

Het is zondagmiddag en Barbara viert haar verjaardag bij een pannenkoekenboerderij. “Dan kan iedereen zijn kroost meenemen”, zei ze erbij. Ze heeft net ons cadeau uitgepakt: de Lonely Planet van Nederland. Die had ze gevraagd om leuke uitstapjes met de kinderen te maken.

 

Ik ben blij dat ik het cadeau niet heb hoeven aanschaffen. De Lonely Planet is voor mij een symbool van vrijheid, van mooie ontmoetingen met knappe wereldreizigers vol mooie verhalen, van kampvuren op verlaten stranden met gitaarspelende surfleraren. Hoe kan iemand mijn romantische droomgids cadeau vragen in verband met leuke weekenduitstapjes in eigen land met de kinderen? Is er dan niets meer heilig? 
 

 

Veel tijd om me erover op te winden, krijg ik niet. De kinderen van Barbara en mijn andere vriendinnen vragen continu aandacht. De een wil het koekje dat ik bij mijn koffie heb gekregen, wat een ander niet eerlijk vindt, want die heeft er nog maar drie gehad. Een derde komt vragen of ik een vlecht in haar haar wil maken en nummer vier wil met me rummikubben. Twee uur later hangen Hannah en ik uitgeput in de bank van de pannenkoekenboerderij. Alle moeders, vaders en kinderen zijn weg. Voor ons op tafel ligt een slagveld van borden, mokken, rietjes, poedersuiker, stroop, slagroom en ranja. Als je heel goed kijkt, zie je dat er een bruine tafel onder zit.

“Ik wist niet dat een lunch je zo kon slopen”, zucht ik.

“Kapot ben ik,” beaamt Hannah, “gewoon van het niks doen.” 

“Noem dat maar niks doen”, zeg ik met mijn gezicht in de klaagstand. 

“Jij hebt tenminste nog rummikub gewonnen”, zegt Hannah.

Ik lach.

Een serveerster komt opruimen. Ze stapelt de borden, mokken en het afval op en dan zien we ineens dat de jarige job haar cadeau vergeten is. De Lonely Planet van Nederland ligt nog op de tafel. Hannah en ik hijsen onszelf op en nemen het gewraakte cadeau mee. Moeten we er nog mee rondlopen ook. Eenmaal buiten warmt een herfstzonnetje ons op. 

“Zullen we nog ergens een wijntje drinken?”, vraag ik. 

“Goed plan. Maar waar?” Hannah kijkt vragend om zich heen. We kennen het hier niet. Dan wijst Hannah op de reisgids in mijn handen. 

“Zou Rijswijk erin staan?”, vraag ik.

“Den Haag in elk geval”, zegt ze en ik geef haar het boek. Al snel is ze verdiept in de adviezen over haar eigen woonplaats.

“Dit ken ik niet”, roept ze, “daar gaan we heen.” Ze wijst op een kroegje bovenaan de pagina en voordat ik de naam kan lezen, horen we een stem naast ons.

“Hello lovely girls on our lovely planet, can I help you?” 

Er is een lange fietser gestopt. Hij heeft een vrolijk hoofd vol blonde krullen, mooie diepblauwe ogen voorzien van een paar charmante lachrimpels en twee rijen hagelwitte tanden. Hannah en ik moeten even slikken.

“Welcome to our country!”, gaat de knappe fietser verder.

Ik kijk naar de reisgids in Hannahs handen. Ik ga vanavond meteen mijn eigen verlanglijst aanpassen!

Lees ook de vorige Thirty-love columns!



Thirty-love is de blog van Frederique Hoogerdoel, single, dertig-plus, advocate, woonachtig in Utrecht, verknocht aan haar beste vriendin Carien, ook single, stewardess en wonend in Amsterdam. Samen zoeken ze hun weg in de verwarrende wereld van het dertigers-daten. Daarbij worden ze gesteund en geplaagd door hun gesettelde vriendinnen met kinderen, die ze er soms ongewild op wijzen dat de wereld onherroepelijk veranderd is sinds ze twintig waren.

De blog geeft lezers de kans om mee te leven met Frederique, hoofdpersoon van 30-love, de roman die in november 2013 uitkomt. Meer Frederique? Kijk op thirty-love.nl en facebook.com/thirtylove. Frederique is gecreëerd door schrijfster Ilse Nelemans.