Het laatste taboe in Hollywood

De gemiddelde ster is niet vies van een beetje taboedoorbrekend gedrag. Het is daarom op z’n minst opvallend dat uitgerekend Hollywood zo krampachtig doet over homoseksualiteit.  
 

Van beroemdheden accepteren we het meest krankzinnige gedrag. Kanye West beschouwt zichzelf als Gods geschenk aan het universum, Rihanna likt regelmatig een stripper af en Lady Gaga laat zichzelf op feesten en partijen binnendragen in een ei dat wordt gedragen door stoïcijnse slaafjes. Allemaal prima. Is er echter een acteur die schoorvoetend toegeeft dat hij op mannen valt, dan is Hollywood te klein.
 

Hardnekkige homogeruchten
Als acteur uit de kast komen vereist blijkbaar meer moed dan omgekeerd op een motor in een vuurgevecht belanden terwijl je op één wiel langs het ravijn racet voor je laatste actiefilm. Dat weten ook Tom Cruise, Will Smith, John Travolta en Jeremey Renner. Deze actiehelden zijn al jaren het lijdend voorwerp van hardnekkige homogeruchten.
 

PR-machines verdienen bakken geld aan huiverige acteurs die alles wat ook maar neigt naar ‘tikkie gay’ zo diep mogelijk de doofpot in duwen. Als man zijnde op andere mannen vallen is marketingtechnisch niet handig in de filmwereld. Daarom wordt als afleidingsmanoeuvre af en toe een beeldig modelletje gecharterd die naast Zac Efron over de rode loper mag schrijden. Over Will Smith en Jada Pinkett-Smith wordt zelfs al jaren gefluisterd dat ze alleen maar met elkaar getrouwd zijn om hun ware seksualiteit te verbloemen. Hetzelfde geldt voor Tom Cruise en Katie Holmes, en we weten inmiddels allemaal hoe dat is afgelopen.
 

Fans verliezen
Waarom wordt er in de doorgaans zo progressieve celebritywereld zo moeilijk gedaan over homoseksualiteit? Vanwaar die angst dat uit de kast komen einde carrière betekent? Je verliest misschien een paar vrouwelijke fans, maar daar tegenover staat een paradijs van jongemannen die je met regenboogvlaggen, fanfares en majorettes welkom heten in hun kamp. In Rusland op de planken staan is dan misschien geen veilige optie meer, but then again, wie wordt er überhaupt gelukkig van Rusland?
 

Ingewikkeld doen over homoseksualiteit lijkt misschien een hysterisch Amerikaanse dingetje. Is niet zo. Gordon zegt in een interview in de laatste LINDA. dat hij zijn platenverkoop direct zag dalen nadat hij uit de kast kwam. En wie herinnert zich nog Jamai die na zijn Idols-overwinning plots verkering had met (kent u deze nog-nog-nog) Dewi Pechler? Ik eet m’n All Stars op als dat niet het idee was van een gewiekste platenbaas. Dan is er ook nog Arie Boomsma die tot in den treure in ieder interview mag uitleggen dat hij echt, nee écht niet op mannen valt. Het gaat ons geen bal aan van wie Arie hitsig wordt en so what als dat Marc-Marie Huijbregts blijkt te zijn? 
 

Ontkennen of negeren
Als je als heteroseksuele acteur wordt bestempeld als homo, zit je in een lastig parket. Te hard ontkennen impliceert namelijk dat je het erg vindt. Het gerucht negeren daarentegen heeft als risico dat het verhaal blijft zeuren als een niet uit te roeien kalknagel. Bovendien is het beledigend voor het thuisfront, weet ook Hugh Jackman. Hij is al zeventien jaar braaf getrouwd met Deborah Lee-Furness, wat telt als een eeuwigheid in Hollywood-jaren. Desondanks ontkomt hij niet aan roddel en achterklap over zijn geaardheid. Sterker nog: in Hollywood is het juist verdacht dat hij al zo lang trouw is met al die verleidingen op de loer. 
 

Waar Hugh het gerucht met brandblussers doofde, koos Matt Damon voor een andere route. Zijn innige bromance met Ben Affleck werd in de nineties verward met ontluikende liefde. Hij koos ervoor dat nooit te ontkennen. “Ik heb die geruchten nooit ontkend omdat ik mijn homovrienden niet wilde kwetsen. Alsof homo zijn een fucking ziekte is. Het plaatste me wat dat betreft in een vreemde positie”, verklaarde hij.
 

Chapeau voor Matt. Niet alleen omdat hij zo chic met de roddel om ging, maar ook omdat hij jaren later de liefde bedreef met collega Michael Douglas in de film Behind the Candelabra. Een rol waar ongetwijfeld een hoop macho acteurs gillend voor wegrenden om geen verkeerde associaties op te roepen. Nog pijnlijker is echter dat de film in Amerika bijna de financiering niet rond kreeg omdat hij werd bestempeld als ‘te gay’. 
 

Roze champagne
Ik hoop dat men zich op plekken als Holly- én Hillywood eindelijk eens zo tolerant gedraagt als ze pretenderen te zijn. Dat we eindelijk inzien dat iets als ‘te gay’ of ‘te hetero’ niet bestaat. Ik wens jullie deze Kerst veel glitter, nepwimpers en roze champagne toe, maar hoop vooral dat iedereen aan de dis zichzelf mag zijn. Ho ho ho.

Lees hier de vorige showbizzcolumns van Susan!