Een ongeluk zit in een klein hoekje

Eén van de grootste angsten van een moeder is om éven niet op te letten en dat je kind zonder dat je het door hebt zijn of haar vingers in het stopcontact steekt, een koprol op de trap maakt of een pan op zijn of haar kop krijgt.
 

Begrijp me niet verkeerd: tuurlijk wil ik niet dat mijn dochter valt en een dikke bult op haar kop krijgt. Sowieso zou ik het liefst willen dat ze nooit pijn zal ervaren in haar leven - zowel fysiek als mentaal. Maar we weten allemaal dat dat onmogelijk is. En iedereen heeft het weleens tegen iemand gezegd: 'Daar word je hard van.' Of als je een klotesituatie in je leven hebt meegemaakt, dat mensen zeggen: 'Daar kom je sterker uit.' Op dat moment is dat het láátste wat je wilt horen, maar er zit wellicht een kern van waarheid in.
 

 

Van suiker
Daarom heb ik het nooit zo op moeders die met hun kindje omgaan alsof hij of zij van suiker is. Moeders die hun kleine dreumes cónstant - maar dan ook echt cónstant - in de gaten houden en hem of haar niet toevertrouwen aan vrienden en kennissen. 

Tuurlijk wil je dat jouw kleine schatje niks overkomt. Maar een val met een huilend kindje en een bultje op zijn of haar hoofd tot gevolg. Is dat echt zo erg? Waarschijnlijk is het juist goed; hij of zij komt er op een gegeven moment achter dat je niet altijd flierefluitend door het leven kan gaan maar moet opletten. 

Bam!

Ik had laatst ook zo'n situatie. Terwijl ik met mijn dochter aan het spelen was, werd ik gebeld door een vriendin die ik écht even te woord moest staan. Ik nam op en draaide me om – letterlijk 5 seconden. En inderdaad, uiteraard viel ze net tóen vanuit het niets om, met haar hoofdje tegen de tafel. Ze krijste als nooit tevoren. Snel hing ik op: ik was toch wel een beetje in paniek! Mijn lieve dochter had zich bezeerd omdat ik even niet oplette. Vol schuldgevoel belde ik mijn vriend die me bedaarde. Of onze dochter, op het huilen na, zich nog normaal gedroeg. 

“Euh.. ja?”

“Nou, dan is er helemaal niks aan de hand”, antwoordde hij. 
 

Gelukkig heb ik altijd Vallen en stoten gel van VSM Kind in huis. Echt een wondermiddel, paar dagen goed insmeren en weg was de bult en de blauwe plek. Binnen no time was onze dochter weer vrolijk aan het spelen.

 

Voor mij was dit een bevestiging. Want inderdaad: kinderen moeten zich gewoon af en toe bezeren om te weten waar hun grenzen liggen.

Wat vind jij: eens of oneens?