ZeMama: Als het maar gezond is

Deze week was er in De Wereld Draait Door een item over de NIPT. Een test waarmee zwangere vrouwen heel eenvoudig en zonder risico afwijkingen kunnen laten opsporen bij hun ongeboren vrucht. De ethische discussie laait op.

 

NIPT is een nieuwe test, die nu als proef in Nederland vanaf 1 april 2014 beschikbaar is. Onze gynaecoloog wees ons erop voordat we de traditionele combinatietest deden. De nekplooi van de baby wordt gemeten en gecombineerd met het bloed dat de moeder afgeeft. Dan wordt er een kans berekend op aangeboren afwijkingen. Mocht ons ongeboren kindje een verhoogd risico op bijvoorbeeld Down hebben, konden we ervoor kiezen om zonder risico de NIPT te doen. Er zou dan een ‘ja’ of een ‘nee’ komen op de vraag: ‘Heeft ons kindje een aangeboren afwijking zoals Down?’ 

Ik moet u bekennen dat wij de combinatietest ‘voor de zekerheid’ deden. Ik vind het prettig om te weten als er iets is met ons kind. We zouden ons er dan veel beter op voor kunnen bereiden. Ik wist al wel dat ik onder geen beding een vruchtwaterpunctie zou willen omdat ik dat gepruts niet wilde in mijn baarmoeder. Ik zou er een miskraam door kunnen krijgen en dat risico wilde ik niet lopen: zonder ook maar één moment te oordelen over mensen die daar wel voor kiezen. 
 

Makkelijk te onderzoeken. En dan?

Het voordeel van deze nieuwe test is dat het zonder risico is. Je geeft een buisje bloed af en de laborant onderzoekt of jouw kind ernstige afwijkingen heeft. Maar wat als de uitslag niet goed is? Dat de gynaecoloog je voor het weekend belt met de mededeling: “Mevrouw, u bent zwanger van een Down-kindje.” 
 

Zoals ik er nu over denk, zou ik de zwangerschap nooit kunnen afbreken. Natuurlijk is het heel pittig om een kind met een afwijking op te voeden. Het is anders dan je je had voorgesteld. Maar de gedachte dat onze zoon Tijl voor zijn gehandicapte broer of zus zou moeten zorgen als wij er niet meer waren, kon ik ook niet aan. Ik houd ervan om bizarre dilemma’s te bespreken, maar hier kwam ik niet uit. Bij een ‘slechte’ uitslag zou ik moeten kiezen tussen mijn kinderen.  Het leven van de één, tegenover de kwaliteit van leven voor de ander. 
 

 

Bozige dromen

Alleen al het bestaan van de NIPT zorgde voor bozige dromen over het afbreken van de zwangerschap. Ik kon me niet voorstellen dat ik daarvoor zou kiezen. 
 

In De Wereld Draait Door vertelde Barry Atsma over zijn broer met Down. Hij is dol op hem, maar hij heeft ook zorgen. Terwijl ik naar het programma keek, realiseerde ik me hoe bizar het was dat er over het bestaansrecht van Downkinderen werd gesproken, terwijl  ze zelf aan tafel zaten. 

 

Met open armen

Het kindje in mijn buik is gezond. Voor zover we dat met alle moderne technieken kunnen zien wel. Maar ook als er een afwijking wordt gevonden, ontvangen we het met open armen. Ooit zei een moeder tegen me: “Al zitten zijn armen aan zijn kont, ik hou er toch wel van.” 

I rest my case. 

Lees ook de vorige ZeMama-columns van Aefke!