Floor: ?Ik plas nog in bed?

In bed plassen doen we als klein kind allemaal. Maar wat als je op latere leeftijd nog steeds dagelijks in bed plast? Floor: “Tijdens schoolkamp in groep acht bleef ik maar heel de nacht wakker, ik schaamde me dood.”
 

Floor (26) plaste net als ieder ander kind in bed. Niks raars aan. Maar als dit op haar tiende nog steeds zo is, gaan haar ouders zich zorgen maken. “Mijn vader heeft het zelf ook heel erg lang gehad en mijn neef heeft er ook tot in zijn dertigerjaren last van gehad, vandaar dat mijn ouders ‘wat later’ stappen ondernamen. Ze zijn uiteindelijk naar de kinderarts met mij gegaan. Die kwam met een soort beloningssysteem: als ik een bepaald aantal nachten niet in m’n bed had geplast, kreeg ik een cadeautje. Maar dat is natuurlijk funest voor je zelfvertrouwen als kind, want je kan er helemaal niks aan doen. Je begrijpt niet waarom je nog in je bed plast en je voelt je daar al rot genoeg over. Dus dit hielp absoluut niet.” Tot aan haar vijftiende plast Floor dan ook vrijwel elke nacht in bed. “Ik sliep met een zeiltje op mijn matras, onder mijn matrashoes. Mijn moeder heeft in die jaren heel wat wasjes gedraaid; de wasmachine maakte overuren!”
 

 

Sociaal belemmerd

Sociaal gezien heeft dit veel impact op Floor als kind. “Ik sliep nooit bij klasgenootjes of vriendinnetjes, dat durfde ik niet. Die wisten ook niks van mijn probleem. Het is gewoon echt niet leuk als je zo jong bent. Ik heb misschien wel geluk dat het bij mij thuis niet zo’n taboe is en iedereen er normaal mee omgaat, doordat mijn vader dit ook had. Daardoor voelde ik me niet heel raar. Maar het belemmert gewoon op sociaal gebied. Alleen mijn familie wist het en één vriendje van een andere school waarvan zijn moeder met mijn moeder bevriend was. Ik durfde daarom ook niet bij vriendjes of vriendinnetjes te logeren. Bij hem heb ik wel één keer gelogeerd maar toen gebeurde het dus; ik was acht toen. Ik vond het verschrikkelijk. Nu kan ik het relativeren, maar als kind kun je dat niet. Op dat moment is dat het ergste wat er ook maar kan gebeuren. Ik heb toen middenin de nacht beneden mijn moeder gebeld, en die heeft daarna de moeder van dat jongetje gesproken en verteld dat ik in bed had geplast bij hen.” 
 

“Voor mijzelf werd het daarom rond mijn elfde ook wel echt een probleem”, vertelt Floor. “Dingen als afscheidsfeestjes in groep acht waarbij je bij elkaar bleef slapen, wilde ik niet. Ik was ook vaak ziek toentertijd en gebruikte dat dan ook als excuus. Wel ging ik in groep acht mee op schoolkamp. Voor het eerst moest ik een tent delen met een klasgenootje. Dat vond ik zo erg! Toen ben ik maar tijdens het schoolkamp gewoon heel de nacht wakker gebleven, zodat ik niet in bed zou plassen… Vreselijk!"
 

 

Aanleidingen & aanpassingen

Op dit moment plast Floor nog sporadisch in bed; zo’n drie à vier keer per jaar. “Het is eigenlijk vanzelf overgegaan. Ik denk zelf dat de oorzaak psychisch is, en dat ik op een gegeven moment beter kon relativeren en relaxter werd, waardoor het dus uiteindelijk minder is geworden. Ook omdat ik merk dat het bij stress terugkomt; blijkbaar krijg ik dan een lichamelijke reactie in de vorm van bedplassen. Een paar maanden nadat ik zestien geworden was bijvoorbeeld, toen overleed mijn vader. Toen was het weer een tijdje heel heftig en werd het weer veel erger. Als ik dus heel gespannen ben om wat voor reden dan ook, dan ben ik ook bang dat het terugkomt. Soms ook dat het ‘voor altijd’ terugkomt, aangezien ik op dit moment een groter deel van m’n leven wél in bed heb geplast dan niet.” 
 

Floor doet wel bepaalde dingen om de kans zo klein mogelijk te houden dat ze in bed plast. “Toen ik wat ouder werd ging - en ga - ik bewust ’s avonds niet veel drinken. Ook met alcohol kijk ik heel erg uit. De keren dat het nog gebeurt, heb ik vaak alcohol gedronken. Op dit moment belemmert dit me niet meer dagelijks. Het is wel gênant, maar ik heb het geluk dat ik met iemand samen ben die daar heel relaxed mee omgaat. Een weekendje weg met een vriendin en dan overnachten in een hotel, dat doe ik niet graag; ik slaap liever niet ergens anders. Ik ga wel op vakantie, ik wil té graag de wereld zien om dat niet te doen.  Maar ik ga dan niet ‘s avonds op het terras doorzakken.” 
 

 

Partner

“Ik ben er nu nog steeds heel veel mee bezig. Vanaf het moment dat ik in bed lig en ga slapen, ga ik uiteindelijk alsnog vijf keer naar de wc. Superirritant voor mijn partner haha! Ik ben gewoon altijd bang dat het nog steeds gebeurt. Ik bedoel; ik ben 26, woon sinds anderhalf jaar samen en het is nou eenmaal niet heel sexy, het is gênant.” 
 

Hoe haar vriend erachter is gekomen dat Floor soms in haar bed plast? “Het is een keer gebeurd toen we samen sliepen. Tja, toen moest ik hem wel middenin de nacht wakker maken om het bed te verschonen en het te vertellen. Ik kon ‘m moeilijk heel de nacht in mijn plas laten liggen. Vanaf dat moment wist hij het. Gelukkig heb ik een hele lieve vriend en hij reageerde prima, maar op dat moment is het gewoon heel gênant. Hij weet ook dat het vroeger vaak gebeurde; daar kunnen we gewoon samen grapjes over maken en over praten. Maar als je iemand net leert kennen wil je het gewoon niet vertellen; ik schaamde me heel erg.”  
 

Oorzaak

Ondanks dat spanning en stress bij Floor direct effect heeft op het bedplassen, weet ze de exacte (lichamelijke) oorzaak niet. Aangezien het nu zo sporadisch gebeurt, vindt ze het niet nodig om zichzelf aan allerlei onderzoeken te onderwerpen. Ook is het opvallend dat het vaker voorkomt in haar familie. “Bij mijn vader is de oorzaak ook nooit bekend geworden. Voor hem was het nog vervelender, het was een andere tijd toen. Hij had het namelijk ook regelmatig gewoon overdag. Hij had veel zusjes en als hij geen schone kleren meer had, kreeg hij kleding van een van z’n zusjes aan naar school. Het bedplassen heeft hij heel z’n leven gehad.”
 

 

Toekomst
Of het ooit nog helemaal overgaat? En of Floor ooit nog ‘relaxed’ naar bed zal gaan? Ze denkt van niet. “Het is een automatisme geworden dat mijn lichaam zo reageert. Ik weet het niet, wellicht dat ik hier over tien jaar een antwoord op heb.”

Lees ook onze andere real life-verhalen.

Wil je ook je verhaal aan (de leZeressen van) Ze.nl vertellen? Stuur dan een mailtje naar redactie@ze.nl o.v.v. real life verhaal.