Never again: 7 lezeressen over wat zij nóóit meer doen

We hebben allemaal wel iets gedaan wat we nu nooit, nóóit meer zouden doen. Zo ook onze leZeressen, die, als we het heel lief vragen, daar best over willen vertellen. “Echt niet dat ik ooit nog met mijn vriend op vakantie ga.”

Jess (26): “Nooit meer zal ik vreemdgaan, en dat zweer ik op alles. Het gebeurde toen ik op vakantie was en daar stomtoevallig een oude liefde tegenkwam. Ik zag hem, hij zag mij en binnen een paar tellen stond ik in brand. Ik vergat compleet dat ik thuis een van de liefste mannen ooit had zitten en dook met mijn ex het bed in. Spijt heb ik, als haren op mijn hoofd: ik heb wat moois op vakantie ingeruild voor een kortstondig avontuur met iemand met wie het nooit meer zou gaan werken – het was niet voor niets uitgegaan. Ik heb mijn escapade niet opgebiecht. Wie zijn billen brandt, moet op de blaren zitten. Dat ik nu met een megagroot schuldgevoel zit, is mijn straf.”
 

 

Nikki (29): “Ik vertel nooit meer een geheim door. Eén keer heeft iemand mij in vertrouwen genomen en dat vertrouwen heb ik kapotgemaakt. Dat wat ik doorverteld heb, was informatie die die persoon kon schaden. Dat besefte ik toen alleen niet zo goed. Waarom ik het heb doorverteld, weet ik nog steeds niet, maar die persoon verloor door mijn grote mond zijn droombaan en moet nu hard werken om zijn reputatie weer enigszins normaal te krijgen. Ik schaam me dood. Als ik het goed kon maken of terug zou kunnen draaien, zou ik het doen. Ik heb er alles voor over.”

 

Ariane (24): “XTC gebruiken is voor mij een gevalletje ‘één keer, nooit weer’. Ik ging naar een festival met een groep vrienden en een paar van hen hadden pilletjes bij zich. Ik kreeg er eentje aangeboden en dacht: waarom niet? Nu weet ik wel ‘waarom niet’: ik wist niet meer waar ik was, ging zo veel water drinken dat het gevaarlijk werd en moest uiteindelijk worden afgevoerd met een ambulance. Wat mijn vrienden de volgende keer doen, moeten zij weten, maar ik hou het voortaan bij een biertje. Wat een troep.”

 

Tamara (27): “Wat ik nooit, nimmer, never meer doe? Naar het buitenland gaan voor de liefde. Je hoort er vaak romantische verhalen over, maar voor mij was het de hel. Ik ontmoette mijn vriend op vakantie in Italië en wist na een week: die laat ik niet meer gaan. Omdat hij zijn opleiding af moest maken in Bologna en ik in Nederland net mijn studie had afgerond, besloot ik naar Italië te gaan. Het werd een regelrechte ramp: mijn vriend bleek stukken minder romantisch nu het studentenleven weer was begonnen; ik kon hem drie keer per week stomdronken uit een kroeg vissen. Daarnaast woonden we samen op nog geen vijftien vierkante meter en geloof me, dat werkt net even anders dan wanneer je lekker op een breed zandstrand zit. Ook vond ik nergens aansluiting: zijn vrienden en vriendinnen hadden elkaar al. Binnen anderhalve maand zat ik, toch met een gebroken hart, weer in Amsterdam.”
 

 

Annemieke (26): “Twee jaar lang heb ik achter een bezette kerel aangezeten. Ik kan je vertellen: nooit meer. Als ik erop terugkijk, besef ik dat ik toen gewoon heel onzeker was, maar spijt heb ik er wel van. Waar hij was, was ik, en met iedere seconde aandacht die ik van hem kreeg, werd ik gemotiveerd om de hoop niet op te geven. Uiteindelijk kreeg ik hem. Het duurde vijf weken voor hij me dumpte, twee dagen voor ik hem met een ander zag zoenen. Mijn hart lag in duizend stukken. Nu kan ik er zonder snikken op terugkijken en er zelfs om lachen (ik bedoel: twéé jaar achter iemand aanlopen?), maar de ervaring was pijnlijk genoeg om mezelf te laten zweren nooit meer zoiets te doen.”

 

Claire (23): “Glaasje draaien; écht, het is voor mij ongeveer ‘het verboden woord’ geworden. Een paar jaar geleden logeerde ik met wat andere meiden bij een vriendin en we besloten geesten op te roepen met het ouijabord. We werden op een gegeven moment alleen zo bang dat we de sessie niet goed hebben afgesloten. Een jaar lang hebben zich (daardoor, denk ik) de meest enge dingen in mijn huis afgespeeld: ik werd uit mijn slaap gehouden door stemmen en aanrakingen, had voortdurend het idee achtervolgd te worden en ontsnapte soms op het nippertje aan een ongeluk. Zo bleek er opeens een traptrede stuk te zijn die daarvoor nog in prima staat was. Ik bleef hangen met mijn voet en kon me nog net vastgrijpen aan de leuning. Er moest uiteindelijk een medium aan te pas komen om de geesten die ik had meegenomen te verjagen.”

 

Veronique (28): “Niemand begrijpt het, maar geen haar op mijn hoofd die er ooit nog aan denkt om met mijn vriend op vakantie gaan. Wat een ontspannende, romantische vakantie moest worden, eindigde in een nachtmerrie: hij was niet vooruit te branden, vond niks leuk, wilde het liefst alleen maar met Ibiza-hitjes in zijn oren op het strand liggen en was bloedchagrijnig als het weer wat minder was. Thuis neemt hij me het liefst overal mee naartoe, is hij attent en weet hij me altijd op te vrolijken, maar op vakantie lijkt hij wel vrij te nemen van zichzelf. Dus zit ik aankomende zomer gewoon weer met een vriendin op Malta.”

Wat zou jij nooit meer doen?