Een béétje verantwoord

Ik bevind me momenteel in een leeftijdscategorie waarin mensen gaan nadenken over belangrijke levenszaken. Zoals: hoe voorkom ik 26 E-nummers in m’n lichaam, wat zijn ‘goede’ vetten en is er meer in het leven dan Goor Draait Door?
 

Het is geen plotselinge overgang. Je merkt geleidelijk dat je al na drie wijntjes een neus te veel op je vriendin haar hoofd ziet zitten. Dat je maag minder flexibel reageert op het nachtelijke broodje kebab. En er eigenlijk heel veel stront op de televisie voorbij komt.

 

Vervolgens begin je met vrienden te praten. Want het wás allemaal zo makkelijk. Zakken patat gecombineerd met Haribo-snoepjes en een marathon Oh Oh Cherso. Niemand keek er raar van op. Iedereen deed het. Verantwoord? Kenden we niet. Maar opeens bereik je een onzichtbare grens, lijkt het. Je beseft je: Gordon zal mij nooit de wijze levenslessen geven die ik nodig heb, dus waar de fuck ga ik ze dan vandaan halen?

 

Discovery Channel.
 

 

 

Documentaires en gezond eten
Of misschien niet, maar op RTL 5 heb ik de stukjes levenswijsheid in ieder geval nog nooit gevonden. Of is Barbie écht paranormaal begaafd in plaats van bovennatuurlijk geldbewust? Ik ben er in ieder geval een beetje klaar mee. Met de televisieprogramma’s van de commerciële zenders. Want: al gezien, al herhaald of lijkt voor 99% op een ander programma. In plaats daarvan ben ik maar begonnen met een inhaalslag. Ik heb een (extréém) dik boek over de Tweede Wereldoorlog gekocht en ben begonnen met documentaires als Black Fish, The Invisible War en The Imposter. Niet écht opbeurend, maar in die categorie heb ik de afgelopen jaren al meer dan genoeg gezien. Verantwoord, dat is het.

 

En dat lijkt dan ook het motto van mijn leeftijdscategorie. Een béétje verantwoord doen. Niet alleen op televisiegebied, maar ook in de keuken en voor je lijf. Want kenden m’n vrienden en ik vroeger vooral de term ‘een beetje van jezelf en een beetje (heleboel) van Maggie’, tegenwoordig ligt er zelfs een staafmixer in de keuken. Want ‘gezond doen’ lijkt toch een gecompliceerdere term dan we ooit hadden gedacht. E-nummers, goede vetten, slechte vetten, scharrel, plof, natuurlijk, bio of eco: de pret kan niet op. 
 

 

Wijn en Dubbel D in L.A.
Of we allemaal een béétje verantwoord doen omdat we over een aantal jaar nog steeds topfit willen zijn, de industrie er meer aandacht aan besteedt of omdat we gewoon enorm ‘trendy’ zijn: not sure. Maar gelukkig zijn we ook maar een béétje verantwoord.

 

Ik tenminste wel. Want dat zesde wijntje op zaterdag, die zak chips na een lange werkdag en guilty pleasure Dubbel D in L.A.: die maken het leven ook weer net een béétje leuker.