Ons Soort Loeders: Bevalling

Geen shirt kan ik meer strijken, geen appeltaart meer bakken, geen nachtfilm meer zien. Deze serie krankzinnige pijnscheuten wijst zonder twijfel op een levensbedreigende toestand.

 

In de bijbel van Nederlands meest beroemde verloskundige staan sprookjesachtige plaatjes van bevallende vrouwen die relaxed aan een deur hangen of gemoedelijk op een washandje bijten, met buiten een volle maan. Misschien komt dat nog? Of ben ik in het verkeerde programma beland (geen kijkers onder de 16)? Ik moest van de yogajuf mee springen met de branding maar de golven gooien me snoeihard tegen de grond. 

 

Geslepen messen 

Ik sluit me op in de wc en roep: "Ik wil godverdomme naar Amerika." Nee, niet vanwege heimelijke emigratieplannen, maar omdat ik weet dat vrouwen daar pijnstilling krijgen als ze gemarteld worden zonder politieke doeleinden. Vins probeert me er weg te lokken, want de wc grenst aan de keuken van onze expat-buren. Het is 8 uur ’s ochtends. En leg die Amerikanen maar eens uit welke Hollandse folklore ze hier moeten aanhoren: de natuurlijke thuisbevalling! Want daar staan wij voor! (Kutzooi.)

Als het nog erger wordt, belt Vins de verloskundige. Ze komt meteen, goddank. Mijn redder in nood! Ze stroopt haar mouwen op. Ik zie gespierde armen en krijg weer hoop. Na weer een aanval van tientallen geslepen messen in mijn rug, kijkt ze tussen mijn benen. Het oordeel luidt: “Een halve centimeter.” Ik moet naar de tien, dus een snelle berekening leert mij dat het nog 20 keer zo erg zal worden. Nu weet ik zeker dat ik spoedig zal sterven en ik smeek haar om bij me te blijven. 

“Dat is niet nodig”, zegt ze, lief lachend. Maar we kunnen altijd weer bellen. Ze raadt me aan om even lekker te gaan douchen. En weg is ze. 
 

 

Groene pakken

Een uur later komt ze weer. Nog steeds een halve centimeter. Zodra ze de deur uitloopt, voel ik persdrang. Met alle macht probeer ik de baby binnen te houden, die is vast te groot voor die halve centimeter. Vins kan het niet meer aanzien. Hij belt een clubgenoot die voor dokter heeft geleerd. Daar zijn die jaarclubs dus voor!

“Dit klinkt allemaal niet goed, hup, naar het Diakonessenhuis jullie”, zegt Olivier resoluut. Vins zeult me de auto in. Daarna treed ik uit. Ik ben er niet maar registreer. Rennende dokters. Ze roepen. Van alles. Een film. Groene pakken. Grote lampen. Te laat! De billetjes! Er duikt iemand bovenop me. 

 

Een tijdje later krijg ik een glibberig, huilend ventje in mijn handen gedrukt. Jochem. Hij is helemaal af. Vins zit te shaken en krijgt een glaasje water van een vrouw in een witte jas. Ik wil slapen en wel nu. Opzouten allemaal. Maar er moet nog wat uit me worden geduwd en getrokken, iets in me geïnjecteerd, en daarna iets aan elkaar worden genaaid. (Fijn, dat woord IETS.)

 

Gelukkig zijn

De dag erna komt de verloskundige. Met bloemen en excuses. Ze had de stuitligging niet opgemerkt. Ik had niet thuis mogen bevallen. De halve centimeter was gemeten in de billetjes van de baby. WAT?!!?? Had ik al die tijd dan volledige ontsluiting?

Als ze weg is, zegt de gynaecoloog: “Hier is het laatste woord nog niet over gesproken. Maar het is goed afgelopen. Je hebt het geweldig gedaan. En mijn team ook.” 

Vins is woedend: “Het had net zo goed helemaal fout kunnen gaan. Ik laat het er niet bij zitten.” Het zal allemaal wel. Mag ik nou alsjeblieft slapen? Nee, ik moet de baby nog voeden en troosten en vasthouden. En gelukkig zijn. Alleen lukt dat nog even niet. 

Sorry Jochem. Het ligt niet aan jou. 

Een helemaal niet zo roze wolk, oude vrienden die je niet meer ziet, keiharde concurrentie tussen moeders, opdringerige vaders, schoolpleinaffaires, etiket-plakkende professionals en tegen je zin de juf helpen: een greep uit de onderwerpen in de serie ‘Ons Soort Loeders’.

Hierin beschrijft Alies haar leven als moeder in het over het paard getilde Utrecht-Oost. Haar nieuwe vriendinnen, waaronder een jaloerse MILF en de Opper-Vagina van het schoolplein, lijken vooral bezig te zijn met de kinderen. Maar gaandeweg komen hun werkelijke behoeften aan het licht. Meer Alies? Kijk op Facebook.com/OnsSoortLoeders.