Gina: ?Ik ga elke dag onder de zonnebank?

 
Gina (30) was een jaar of veertien toen ze erachter kwam dat ze wat bleker dan andere kinderen was. “Ik keek foto’s terug van de basisschool en ik leek wel een spookje. Zo wit was ik. Ook ging ik veel met halfbloedjes om en die hadden natuurlijk altijd een mooi kleurtje. Ik ben opgegroeid aan de kust en het was dan ook logisch dat ik met lekker weer met m’n vrienden naar het strand ging. Ik schaamde me voor mijn witte lichaam en hield het liefst al mijn kleding aan. Daar is het allemaal begonnen.”
 
Legaal zonnen
Toen Gina achttien jaar oud werd wist ze dan ook niet hoe snel ze naar een zonnestudio verderop moest gaan. “Eindelijk kon ik op m’n achttiende legaal zonnen. Ik wilde er nooit meer zo wit uitzien en besloot dan ook dat ik van het geld van m’n bijbaantje als oppas elke week naar de zonnestudio zou gaan. Ik bouwde langzaam steeds meer pigment op en werd minder bleek. Ik kreeg daardoor veel meer zelfvertrouwen!’

 
Zonverbod
Toen Gina was afgestudeerd en een goede baan vond, werd het zonnen pas echt een probleem. “Ik verdiende voor iemand van 25 jaar enorm veel. Waar veel meiden geld aan uitgaan en kleding uitgaven, bracht ik mijn geld liever naar de zonnestudio. Vanuit mijn werk fietste ik elke dag gelijk richting de studio om een zonnebankje te pakken. Op gegeven moment ging ik zo vaak dat de eigenaresse van de studio naar mij toe kwam en mij verbood om vaker dan twee keer in de week te komen zonnen. Ik kwam op een soort zwarte lijst terecht. Maar het was zo makkelijk, in mijn dorp waren namelijk wel meerdere zonnestudio’s. Ik hield in m’n agenda bij waar ik welke dag kon zonnen. Zo kwam ik nooit ergens twee of drie dagen achter elkaar en had ik geen gezeur.”
 
Gina werd bruiner en bruiner. “Wanneer ik in de spiegel keek was ik eindelijk blij. Hoe onzeker ik me in mijn puberteit voelde, des te beter voelde ik me nu. Op foto’s met mijn vriendinnen had ik altijd een mooie bruine gloed en waren zij nu eindelijk eens een keer bleker dan ik. Vroeger was het altijd omgedraaid.”
 
Geen bescherming
In Gina’s omgeving wist niemand van haar probleem. “M’n vriendinnen zeiden altijd dat ik er uitzag alsof ik zo van vakantie kwam. Om een gegeven moment kwam spraytan en zelfbruiningcreme heel erg in. Ik zei dan ook dat ik dat gebruikte. Een vriendin van mij wilde ook weleens zo’n mooie bruine kleur en vroeg aan mij welk merk ik gebruikte. Ik ging zelfs mee naar de drogist om ‘mijn zelfbruiner’ aan te wijzen, terwijl ik dat natuurlijk helemaal niet gebruikte.”
 
Nooit heeft Gina enige bescherming tegen de zon genomen. “Ik dacht dat zo’n factor er alleen maar voor zorgde dat ik niet bruin zou worden. Ik had op internet gelezen dat je snel bruin zou worden als je olijfolie op je huid smeert. Dat deed ik dan ook altijd trouw.”

 
Vijf jaar lang elke dag
Al vijf jaar lang gaat ze bijna dagelijks onder de zonnebank. Gina weet dan ook niet hoe ze moet stoppen. “Al is het maar vijf minuten, dan voel ik me al weer helemaal blij. Ik ben door al die zonnebanksessies niet echt schrikbarend bruin, ik heb niet een heel 'nutella-hoofd' ofzo. Wel ben ik me steeds meer bewust dat het zo slecht is voor je huid en ik een megakans heb op huidkanker. Toch ben ik nog niet gestopt. Wel probeer ik al te minderen. Soms ga ik om de dag, of om de twee dagen. Maar het kan zo zijn dat ik de week erop gewoon weer elke dag eronder lig hoor!”
 
Gina snapt ook wel dat het niet veel langer goed kan blijven gaan. “Ik ben van plan er binnenkort hulp voor te gaan zoeken. Als eerste wil ik het mijn familie gaan vertellen, hopelijk kunnen ze mij dan extra steunen. Tot op de dag van vandaag weten ze nog niet dat ik verslaafd ben aan de zon. Ze denken gewoon dat ik elke week naar de spraytan ga en zo lekker bruin ben. Ik hoop dat ik mijn leefstijl kan omgooien, ik wil natuurlijk ook gewoon kinderen en kleinkinderen, en deze zien opgroeien.”  

Ga jij weleens onder de zonnebank?