Zijn moeders beter gelukt dan niet-moeders?
Toch lijkt het daar wel eens op. Moederschap wordt overal opgehemeld, op verjaardagen, in media en op het werk. Heel vervelend als je toevallig geen kinderen wilt of ze niet kunt krijgen.
Dit wordt er allemaal (onterecht) gedacht en gezegd over het heilige moederschap:
1. Moeders leiden een liefdevol leven
Een vriendin van mij wil geen kinderen. Toen haar moeder dat hoorde zei ze: ‘Maar dan ontdek je nooit echt wat liefde is!’. Lekker is dat. Vrouwen-zonder-kinderen krijgen vaker dit soort opmerkingen naar hun hoofd. Soms direct, soms zie je het mensen denken, tussen de regels door. Zijn er dan niet meer vormen van liefde dan die tussen ouder en kind? En zijn alle moeders de hele tijd dan zo ontzettend liefdevol? Wel nee, want het zijn net mensen.
2. Moeders offeren zich op
Je zorgt voor je kinderen omdat je van ze houdt. Dat kan ook wel eens zwaar zijn, zeker als er iets met je kind is. Maar kinderen zijn ‘eigen’ dus is het niet echt een offer. We willen het zelf, het zit in de natuur, dus hoeven we er niet altijd voor te klappen. Eigenlijk ben ik veel meer onder de indruk als mensen vrijwillig voor kinderen van anderen zorgen, zoals pleegouders. Of als ze vrijwilligerswerk doen in een asiel of bij de daklozenopvang.
3. Als moeder ben je niet voor niets op aarde
Laatst las ik in een interview met Merel Westrik: ‘Je bestaansrecht is voortplanting’. Huh? Het is misschien geinig als het menselijk soort blijft bestaan, maar moet iedere vrouw daar persoonlijk aan bijdragen? Is het niet juist een enorme vooruitgang dat je tegenwoordig kunt kiezen om wel of geen kinderen te krijgen? Was de wereld ook niet al redelijk vol zonder die potentiele spruit van jou? Het legt trouwens nogal een erg grote druk op kinderen als ze het leven van hun moeder een beetje betekenis moeten gaan geven. Doe dat lekker zelf.
4. Moederschap maakt je tot wie je bent
Veel vrouwen hangen hun hele identiteit op aan hun moederschap. ‘Als ik iemand ontmoet, zeg ik altijd eerst dat ik de moeder van Sanne ben’ hoorde ik laatst. HOEZO? Je zeg toch ook niet tegen je nieuwe collega: ‘Goedemorgen, ik ben Riet, de mantelzorger van mijn demente vader.’ Of: ‘Aangenaam kennis te maken, ik ben de vrouw van Jos.’ Dan lachen ze je toch vierkant in je gezicht uit? (tenzij Jos de baas is natuurlijk). Op Facebook zie je ook hordes vrouwen hun profielfoto vervangen door die van hun kind(eren). Waarom? Het is toch your FACEbook en niet yourchildsFACEbook?
5. Moeders doen het geweldig en hebben het zwaaaaaar
In veel artikelen, blogs en interviews wordt vaak bevestigd hoe ge-wel-dig wij moeders het doen. Het bulkt op internet van de moedersites waarin iedereen elkaar voortdurend het hart onder de riem steekt (waarom hebben wij moeders al die bevestiging eigenlijk nodig?) De titel van het populaire tijdschrift ‘Fabulous Mama’ zegt al genoeg. Gewoon ‘moeder’ is blijkbaar niet genoeg. We zijn er tegenwoordig ook eerlijk over dat moederen soms zwaar is. Maar als het allemaal niet makkelijk is, ben je natuurlijk nog een tikje geweldiger dan wanneer het je allemaal moeiteloos afgaat.
6. Moederschap voorkomt eenzaamheid op oudere leeftijd
Je zorgt dus zo’n 18 jaar lang voor ze en dan denk je: payback time? Hoezo? Je had ze toch juist klaargestoomd voor hun eigen leven? Juist, en dat hebben ze nu als het goed is. Met eigen werk, vrienden en misschien ver weg. Hun ouders bellen ze wel als zij ze nodig hebben. Want zij waren er toch voor hun? Intussen hebben je kinderloze vrienden een veel groter netwerk. Slim, want uiteindelijk heb je sociaal het meest aan generatiegenoten die in dezelfde levensfase zitten.
Laten we vrouwen die geen kinderen hebben, deze vooroordelen besparen. Wel of geen ‘gebruikte baarmoeder’: dat kan toch niet bepalen of een vrouw een beetje gelukt is?
Het mag niets uitmaken maar…qua vriendinnen heb ik stiekem een voorkeur voor niet-moeders. Want ze gaan tenminste nog eens uit. Ze zijn vaak gedreven in hun werk of hobby’s. Ze zijn flexibel en spreken makkelijker af. Als ze moe zijn, hebben ze leukere verhalen, want een one-night stand of een buitenland-reisje is toch net iets interessanter dan een nachtje met een kotsend kind. Ze beginnen gewoon over zichzelf als ik vraag hoe het met ze gaat. En ik kan gerust over mijn kinderen vertellen, want ze gaan niet meteen alles vergelijken met die-van-hun. Fabulous toch!
