Marloes: 'Mijn vriend is onvruchtbaar'

Het krijgen van kinderen is niet zo vanzelfsprekend als dat het soms lijkt. En dat beseffen we vooral als het krijgen van kinderen uitblijft. Zo ook bij Marloes: “Mijn vriend bleek onvruchtbaar te zijn”. Je leest haar verhaal hier! 

Het gezinnetje compleet maken met kinderen, is voor vele een langgekoesterde wens die jammer genoeg lang niet altijd in vervulling gaat. Zo ook voor Marloes en haar vriend. Marloes (29): “Ik ben al vijf jaar samen met mijn vriend, we hebben lief en leed gedeeld en onze relatie had een sterke basis. We wilden daarom ook graag aan kinderen beginnen. Het was een logische vervolgstap in ons leven. Mijn vriend komt uit een gezin met vijf kinderen en kijkt met veel warmte terug naar zijn drukke jeugd. Hij heeft een goede band met zijn ouders en al zijn broers en zussen. Ik kon daar echt jaloers op zijn, want ik ben enig kind. Ik voelde me vroeger best eenzaam en had altijd een broer of zus erbij gewild. Het was daarom ook mijn grote wens, om later een groot en warm gezin om me heen te hebben."

"Vol moed begonnen we met proberen. In de beginfase van het proberen maakte ik me geen zorgen. Maar toen na een jaar de zwangerschap nog steeds uitbleef, werd ik bezorgd. Zou er wat aan mij mankeren? Mijn vriend was de rust zelve. Voor zijn gevoel kwam alles altijd wel goed en zou ik vanzelf wel in verwachting raken."

Doktersbezoek  

"Op aanraden van mijn moeder, heb ik mij medisch laten onderzoeken. Het zat me toch niet helemaal lekker en gevoelsmatig vertrouwde ik het niet. Mijn vriend wilde niet en schoof alles voor zich uit. Ik bleek volkomen gezond en bovendien vruchtbaar. Ik was ontzettend opgelucht. Toen bedacht ik mij dat mijn vriend diegene zou kunnen zijn met vruchtbaarheidsproblemen."

Toch zwanger raken  

"Een vriendin raakte rond diezelfde periode in verwachting. Dat was redelijk onverwacht, want haar vriend had ‘zwak’ zaad, we beschouwden het dan ook als een klein wonder dat ze toch een kindje zou krijgen. Een paar maanden later nam mijn vriendin me in vertrouwen. Ze was zo gefrustreerd dat ze maar niet zwanger raakte van haar vriend, dat ze talloze keren was vreemdgegaan. Haar vriend wist van niks en de kans dat het kindje van hem was, was behoorlijk klein. Hoewel ik het heel erg vond, kon ik ergens wel begrijpen waarom ze het gedaan had. Al zou ik dat nooit doen."

Compleet in shock         
"Achteraf bleek dat de zaadballen van mijn vriend nooit waren ingedaald. Normaal gesproken worden jongens hieraan op jonge leeftijd geopereerd. Mijn vriend is hier nooit aan geopereerd. Onze onvervulde kinderwens bleek dus hier aan te wijten te zijn. Mijn schoonmoeder en ik hadden altijd een prima band. Maar nu was ik compleet in shock, verdrietig maar ook boos op mijn schoonmoeder. Waarom was ze zo laks geweest en had ze haar zoon niet laten opereren? Zijn onvruchtbaarheid had voorkomen kunnen worden. Ondanks dat mijn vriend en ik heel close waren, verschenen er kleine barstjes in onze band. Tegen de spanningen die we toen hadden, konden we geen van beiden op. Hij was net als ik, compleet in shock. Ik weet dat hij heel verdrietig is. Van de onbezorgde en relaxte jongen, die altijd in opperbest humeur was weinig over. Hij trok zich terug en leed in stilte. Het was hartverscheurend om hem zo te zien. Hij was altijd een jongensachtige jongen, zag er goed uit, had een vast baan en was bovendien een mannelijke man. Maar hetgene wat zijn mannelijkheid een enorme sneer gaf, was zijn gebrek aan vruchtbaarheid."

Genadeklap                                                                                                              

"Volgens hem moest ik mijn kans op kinderen krijgen niet laten ontnemen en hem verlaten. Nu hij niet in staat was om kinderen te krijgen die biologisch gezien van hem waren, wist hij niet meer zo zeker of hij überhaupt nog wel kinderen wilde. Natuurlijk had ik er begrip voor, maar ik heb altijd kinderen gewild. Ook wilde ik samen verder, maar ik wilde ook echt graag kinderen. Moest ik mijn brandende kinderwens opgeven? Na een operatie bleek dat mijn vriend geen enkele zaadcel had, geen één. Ik liet het er niet bij en we gingen naar Gent in België. Gent, was onze enige hoop. Verdere onderzoeken en een operatie wezen tevens uit, dat hij voor 100% onvruchtbaar was. Het was de genadeklap. Hij zou nooit een kind krijgen, dat biologisch gezien van hem zou zijn."

Steun                                                                                                                          
"Mijn vriend voelde zich onbegrepen. Ik had alle begrip voor hem. Terwijl hij het nieuws nog wilde verwerken, liep ik plannen te maken voor de toekomst. Familieleden reageerden verbouwereerd en vrienden ronduit gevoelloos en puberaal. Achter onze rug, werd hij uitgelachen. Dat deed pijn. Ik gaf mezelf amper tijd om het slechte nieuws te incasseren en wilde niet bij de pakken neer zitten."

Zaaddonor

"Op het moment respecteert mijn vriend mijn kinderwens, na veel praten en overleg leek een zaaddonor ons een goede optie. Dan zou ik ten minste zwanger kunnen raken. Daarom laten we ons plaatsen op de wachtlijst voor een geschikte match. Voor mijn vriend was het even slikken. Gelukkig is de inseminatie alles behalve romantisch of passioneel. Verschillende vragen spookten door ons hoofd. Vragen als: zou hij zich wel een vader voelen? En in het ergste geval, wat nou als we niet eeuwig bij elkaar blijven, zou hij wel een betrokken ‘vader’ willen blijven? Ondanks alles willen we van het beste uitgaan en houden we van elkaar. Het was duidelijk niet wat we hadden verwacht en hebben we onze verwachtingen moeten bijstellen. Het is niet anders. We gaan hoe dan ook samen zwanger worden."

Wil je ook je verhaal aan (de leZeressen van) Ze.nl vertellen? Stuur dan een mailtje naar redactie@ze.nl o.v.v. real life verhaal.