Marie-Christiene heeft Endometriose: 'Mijn baarmoeder moest acuut verwijderd worden'
Marie-Christiene kreeg op haar zestiende last van buikpijn. En dan voornamelijk toen ze ongesteld werd. “Op mijn 29ste moesten mijn baarmoeder en eierstokken verwijderd worden.”
“Ik was zestien toen mijn menstruatie steeds pijnlijker werd. Ik viel regelmatig flauw en had extreme krampen. Niet alleen meldde ik mij vaker ziek van school, ik ondernam ook minder op sociaal gebied. Elke maand was het weer een ramp. In het begin werd er gezegd dat ik mij aanstelde, ‘iedereen heeft immers last van buikpijn tijdens de menstruatie’, maar omdat de klachten bleven aanhouden stond mijn moeder erop dat we – voor de zoveelste keer – naar de dokter gingen. Mijn dokter schreef toen de pil voor in de hoop dat de buikpijn minder zou worden. Niets was minder waar.”
De meest ernstige vorm van Endometriose
“Omdat Endometriose toentertijd nog niet zo bekend was, ontdekten de dokters pas op latere leeftijd dat ik weldegelijk deze ziekte had.” Bij Endometriose bevindt het baarmoederslijmvlies zich niet alleen in de baarmoeder, maar ook daarbuiten. Het slijm kan zich gaan nestelen op de darmen, blaas en andere organen. Normaliter wordt het slijmvlies tijdens de menstruatie afgestoten, maar als er op andere plekken in het lichaam ook baarmoederslijmvlies zit, gaat dit ook dikker worden en vervolgens bloeden. “Omdat ook ik nog nooit van deze ziekte had gehoord, wist ik niet wat mij te wachten stond. Was het ernstig? Was ik onvruchtbaar? Allemaal vragen die in mijn hoofd afspeelden. Het was een dubbele klap toen ik te horen kreeg dat ik de meest ernstige vorm van Endometriose had die ze toen ooit gezien hadden. Ik had extreme vergroeiingen van het baarmoederlijk weefsel met mijn darmen, blaas en eierstokken. Ook had ik zware ontstekingen.”
Tien jaar lang kreeg Marie-Christiene medische kunstgrepen in de vorm van het schoonmaken en verwijderen van de Endometriose in de buikholte. "Dit werd jaarlijks gedaan door middel van microchirurgie. Op mijn 29ste was er geen redden meer mogelijk en moest mijn baarmoeder, eierstokken en eileiders verwijderd worden. Het krijgen van kinderen zat er voor mij niet meer in."
Ondanks haar kinderwens kon Marie-Christiene, mede door de extreme vorm van Endometriose die ze had, geen kinderen meer krijgen. “Ik kwam uit het ziekenhuis als een jonge meid met extreme overgangsklachten. Ik vond dat mijn lichaam mij in de steek had gelaten en daar was ik erg verdrietig om. Ik ben toen door een zware rouwperiode gegaan. Het gedwongen accepteren van de nieuwe situatie in mijn leven vond ik erg moeilijk. Het feit dat mij dit was overkomen en het feit dat ik geen kinderen meer kon krijgen… Dat verdriet heb ik nog steeds. Om je heen krijgt iedereen kinderen. Tja, dat gemis blijft altijd aanwezig denk ik."
Toekomst
