Ons Soort Loeders: Pestkoppen
Hoe de moeder heet, weet ik niet. Haar dochter heeft geloof ik zo’n bijzondere naam, iets met een vrijheidsstrijd.
“Jou moet ik hebben” zegt de vrouw. Goddank, ze kijkt naar Yolan.
“Jouw dochter roddelt nogal. Ik hoorde haar net tegen Kennie zeggen dat zij Fidela zo stom vindt.”
“Oh, ik ken Kennie niet”, zegt Yolan onverschillig. Alsof dat relevant is.
Relatieproblemen
Ik geloof deze moeder direct. Lieke, Tessel en eigenlijk de hele goegemeente van vriendinnen haten elkaar om de beurt. Er is altijd wel iemand die besproken, genegeerd en tot op het bot afgekraakt moet worden. Gelukkig is het telkens een ander, dat heeft nog iets eerlijks. Mijn dochter heeft op haar negende levensjaar al meer relatieproblemen gehad dan ik in mijn hele leven. Dat bindt die meisjes, ofzo.
“Fidela heeft al een tijdje het gevoel dat jouw Lieke een hekel aan haar heeft. Ze was ook als enige van het groepje niet uitgenodigd voor haar feestje.”
Ze is even stil om te kijken hoe haar woorden vallen. Yolan zegt slapjes “Oh, vervelend” en gaat op zoek naar haar fietssleutels.
“Vervelend? Dat is wel heel zacht uitgedrukt. Volgens mij stookt ze de rest ook nog op tegen haar.”
Ik zie intussen Fidela, Lieke, Tessel en nog wat van die valse loedertjes vrolijk met elkaar rondrennen. Ze kunnen het heus wel, als ze maar willen.
Lage cijfers
De boze mama gaat nu pontificaal voor Yolan staan. “Ik wil dus dat jij Lieke gaat vragen wat ze tegen Fidela heeft. Is het soms haar ADHD? Ik sta daar best voor open. En ik snap ook wel dat jij je eigen kind niet altijd in de hand hebt. Mijn oudste is net als jouw dochter, daar hebben we het ook heel moeilijk mee.”
Dat had ze beter niet kunnen zeggen. Ik hoor iets knappen naast me en Yolan roept met overslaande stem: “Dus jij vindt Lieke onaardig? Weet je wat die Fideliana van jou allemaal uitvreet? Ze heeft laatst nog het rapport van Tessel hardop voorgelezen toen de juf even uit de klas was. En maar lachen om de lage cijfers. Vind je dat leuk?”
Hè, waarom moet mijn kind hier nou weer bijgesleept worden.
“En weet je misschien ook dat ze had gezegd dat Donna had gezegd dat Sophie een verwende trut is? Terwijl Donna dat helemaal niet had gezegd? En oh ja, vind je het ook grappig dat dat lieverdje van jou op haar vierde al haarfijn aan Lieke heeft uitgelegd wat neuken is? Jullie worden bedankt.” (Mmm, moest ik dat ook al uitleggen thuis? He-le-maal vergeten).
Eigen wapens
Na dit pakkende betoog stampt Yolan richting haar fiets. Of ze het nu zo handig heeft aangepakt, betwijfel ik. Maar goed, wat kan ik zeggen, ik zou zelf in mijn broek schijten als iemand zo tegen mij was uitgevaren.
“Yolan”, vraag ik ietwat bedeesd bij de fietsenstalling, “die voorbeelden die je net noemde, die gingen toch niet allemaal over Fidela?”
“Nee, natuurlijk niet”, zegt Yolan terwijl ze allerlei tassen in haar bloemige fietskrat pleurt, “maar wat maakt dat nu uit? Ik laat me niets zeggen over mijn kind. Zo moet je dit soort types aanpakken, Alies. Met hun eigen wapens. Als ze zeggen dat jouw kind pest, zeg je meteen dat die van hun ook pest. Je kunt er over het algemeen van uit gaan dat dat in grote lijnen klopt.”
Een helemaal niet zo roze wolk, oude vrienden die je niet meer ziet, keiharde concurrentie tussen moeders, opdringerige vaders, schoolpleinaffaires, etiket-plakkende professionals en tegen je zin de juf helpen: een greep uit de onderwerpen in de serie ‘Ons Soort Loeders’.
Hierin beschrijft Alies haar leven als moeder in het over het paard getilde Utrecht-Oost. Haar nieuwe vriendinnen, waaronder een jaloerse MILF en de Opper-Vagina van het schoolplein, lijken vooral bezig te zijn met de kinderen. Maar gaandeweg komen hun werkelijke behoeften aan het licht. Meer Alies? Kijk op Facebook.com/OnsSoortLoeders. Alies is gecreëerd door Anne-Marie de Ruiter.
