Waarom herinneren we ons zo weinig uit de coronaperiode?
Het is alweer meer dan vijf jaar geleden sinds het coronavirus de Nederlandse grens bereikte. Huh? Vijf jaar alweer? Ja, je leest het écht goed. To be honest: voor veel mensen voelt het alsof deze periode in een vlaag aan hun voorbij is gegaan. Je weet misschien nog de belangrijke momenten, zoals het hamsteren van toiletpapier, de avondklok en het moment dat je het virus écht te pakken had, maar de rest? Een grote waas aan vage herinneringen. Hoe komt dat eigenlijk?
Lees ook: Hooikoorts of corona: zo herken je de verschillen
Het coronatijdperk
Weet je nog dat je een tijdslot moest reserveren om bij een kledingwinkel naar binnen te mogen? Of dat de wachtrijen in pretparken waren afgeplakt met een nette anderhalve meter tussen iedereen in? Sterker nog, voor een tijdje was écht alles dicht - behalve de supermarkten natuurlijk - en hadden we een avondklok die ons in de late uurtjes binnen liet zitten. Je was al blij als je op de persconferentie op televisie hoorde dat je weer naar het terras mocht. Bizar eigenlijk, maar toch was het twee jaar lang de realiteit voor ons allemaal.
Nu, bijna drie jaar later, zijn de meeste corona-memories naar de achtergrond verplaatst. Benieuwd waarom? Het zit zo:
Saaie dagen
We kunnen maar moeilijk inschatten hoe lang de coronaperiode daadwerkelijk heeft geduurd, omdat er bizar weinig gebeurde. We hebben bepaalde 'ankers' nodig om herinneringen op te slaan, zoals een opvallende locatie, sociale interactie, een reis of rare gebeurtenis. Die veroorzaken een sterk gevoel, wat je niet zomaar vergeet.
Tijdens de coronaperiode waren die 'ankers' uuh.. ver te zoeken. Heel ver. Er waren wel wat veranderingen, maar we bleven voornamelijk thuis in onze oude, vertrouwde bubbel. Door die constante herhaling leken de dagen op dat moment eeuwig te duren, maar achteraf is het coronatijdperk één grote blur. We beleven de coronaperiode daarom op dit moment juist veel korter dan het daadwerkelijk was.
Impactvolle gebeurtenissen
Toch is de aankondiging van de eerste lockdown wel een voorbeeld van zo'n 'anker' die in je hoofd blijft zitten. Dit komt door het feit dat het nieuws veel impact maakte en allerlei emoties met zich meebracht. Daarna werden de dagen meer van hetzelfde en gingen onze herinneringen zich met elkaar mengen.
Herinneringen ophalen
Wil je nou wat herinneringen uit deze rare tijd ophalen? Praat er dan over met anderen en je zal merken dat er bij jezelf ook wat meer naar boven komt. En de key om zo'n eeuwige sleur als tijdens corona te doorbreken? Ga er regelmatig een weekendje tussenuit! Je maakt dan veel herinneringen en achteraf voelt het alsof je veel langer bent weggeweest. Ook op andere manieren kun je deze 'ankers' vastleggen, bijvoorbeeld door je verjaardag te vieren.
